دوازده فرمان حضرت آقای حاج علی تابنده محبوب‌علیشاه طاب‌ثراه
به برادران ایمانی


خدمت برادران ایمانی، فقرای نعمت اللّٰهی سلطان‌علیشاهی وَفَقَهُمُ الله:

نکات ذیل را که از لَطایف و لوازم فقر و درویشی است، مُجدّداً برای تذکّر عرض می‌کنم تا به موجب آیهٔ شریفه: وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِينَ ان‌شاءالله که مفید واقع شود.

انتظار معنوی که راه فقر و درویشی از رهروان خود دارد:

  1. امانتِ فقر و درویشی را که خدا به وَدیعه سپرده نگهبان باشید. و به گفتار و کردار و پندار نیک بکوشید تا شایستهٔ عنوان فقر و درویشی گردید که هر عملِ خلاف شما، مایهٔ خجلت فقیر است.
  2. خلاصهٔ دستورات فقر و درویشی را که «بندگی خدا»، «مهربانی به مردم و «خدمت به برادران» است میزان رفتار خود سازید و اَعمال خود را با آن بسنجید.
  3. گوهر فقر و درویشی را به بهایی اندک نفروشید که زیان ببینید. قدر گوهر را گوهرشناس داند. اگر گوهرشناس نیستید بدانید که بهای این گوهر وصال دوست است.
  4. لطیفهٔ فقر و درویشی به زبان نیاید، و کلام را به حقیقت آن راه نیست. اِحرامِ دل را با سخن گفتن نشکنید و سخنانی نگویید که سستی احوال دیگران را موجب شود.
  5. دشمن فقر و درویشی، شیطان نفس است که به صورت‌های مختلف ظاهر می‌شود. فریبِ مَکرِ نَفس را نخورید، چون ممکن است ظاهری خداپسندانه نیز به خود بگیرد.
  6. انتظارِ فقر و درویشی از راه رفتگان، خود جز انجام وظیفهٔ ایمانی نیست. هر چشم توقّعی در این راه از کوردلی است.
  7. نعمت فقر و درویشی را پایمال خودبینی و خودرأیی نکنید. چون اَندوهِ این کُفران، دل بزرگان دین را به درد آورد.
  8. عالَمِ فقر و درویشی، خلوتگاه دل به محبوب دادن است و بس. راحت‌طلبانی که با رنج این کار بیگانه‌اند با این فقیر همراه نیستند.
  9. جامِ آبروی فقر و درویشی را با سنگ آز و غفلت نشکنید، سیاهدلیِ شکستن پیوند را بر خود خریدار نشوید.
  10. توفیق خدمت در عالم فقر و درویشی، آجری است معنوی. توقّعِ پاداش غفلتی است زهرآگین.

    تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن

    که دوست خود روش بنده‌پروری داند

  11. آزادگی فقر و درویشی را با حرصِ دنیا و طمع عُقبیٰ به اسارت نکشید. از دوست جز خودش چیزی نخواهید.
  12. مقصدِ راه فقر و درویشی اراده‌ای استوار می‌طلبد. سختی راه را به مَرکبِ شوقِ وصال به جان بخرید، و انتظار گشایش دل داشته باشید، که یأس و نااُمیدی کُفر است.

در لباس فقر می‌باید سه تَرک

تَرک دنیا، تَرک عقبی، تَرکِ تَرکْ

از همهٔ برادران و خواهران ایمانی توقّع دارم که در این نکات تأمّل کنند و به دیدهٔ دل در آن بنگرند و توشهٔ راه خویش سازند و غفلت نَورزند که: «در خانه اگر کس است یک حرف بس است.»

وَالسَّلٰامُ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکٰاتُه
عاشورای حسینی سال ۱۴۱۶ قمری
۱۹ خرداد سال ۱۳۷۴ شمسی
فقیر حاج علی تابنده محبوب‌علیشاه


  1. سورهٔ ذاریات، آیهٔ ۵۵: اندرز بده که اندرز، مؤمنان را سودمند افتد.  ↩