بیانیه ۷ رمضان ۱۴۱۷ (۱۳۷۵/۱۰/۲۸)

اعلامیّهٔ حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده مجذوب‌علیشاه طاب‌ثراه
در رحلت حضرت آقای حاج علی تابنده محبوب‌علیشاه طاب‌ثراه

---

برادران عزیز!

در رحلت مولای بزرگوار حضرت محبوب‌علیشاه همه سوگواریم. خداوند توفیق صبر و تحمّل درد فراق را عنایت فرماید و روح آن بزرگوار را از ما شاد و راضی بفرماید. از خداوند متعال مسألت دارم که این ذرّهٔ ناچیز را در انجام وظیفه‌ای که از طرف مولای مُعظّم به حقیر اِرجاع شده است موفّق بدارد، و برای استجابتِ این درخواست، دعای همهٔ شما برادران را به کمک و شفاعت می‌طلبم.

دستورالعمل‌هایی که در رسالهٔ پند صالح مرقوم فرموده‌اند و همچنین لوایحی که از طرف بزرگوارانِ سَلَفِ حقیر تهیّه شده است، مُرتّباً بخوانید، آویزهٔ گوش کرده و بدان عمل کنید. این روشِ شما خشنودی خدا را باعث شده و توفیق حقیر را تضمین می‌کند. فعلاً چند نُکته را تذکّر داده تکرار می‌کنم:

1. در مورد رعایت حجاب اسلامی زنان که شرط لازمِ عفّتِ فردی و اجتماعی است و همچنین رعایت تقویٰ در مردان، دقت فراوان بنمایید.
2. همانطور که می‌دانید متجاوز از صد سال است که برای اوّل بار حضرت سلطان‌علیشاه شهید استعمال موادّ مخدّر را تحریم فرمود و حتّی معتادین را دستگیری نمی‌فرمودند؛ و جانشینان ایشان نیز با تأکید مُجدّد و مکرّر بر این تحریم همین روش را داشتند. خدای ناکرده اگر برادر یا خواهری ولو اندک اعتیاد داشته باشد به درگاه خداوند توبه کند و مسألت نماید که همّت و ارادهٔ ترک عادت را مرحمت کنند. و چون این‌گونه اعتیادات عقل را مخدوش و احیاناً زایل می‌سازد، تا قبل از قبول توبه و ترک اعتیاد در مجالس فقری حاضر نشود، و به قرینهٔ آیهٔ کریمهٔ: لا تَقْرَبُوا الصَّلاةَ وَأَنْتُمْ سُکاری ، به ندرت و در مواقع هوشیاری حاضر شود.
3. وظایف مُقرّره در شرع مقدّس از طرف عرفای والامقام بطور ضمنی به سه نوع تقسیم‌شده است:
   • احکام شریعت؛ که باید از مُجتهد جامع الشّرایط تقلید کرد و تشخیص چنین مرجعی به عهدهٔ خود مُکلَّف است.
   • احکام طریقت؛ که از بزرگِ وقت اخذ می‌شود و تربیت عرفانی هم در کُتب عرفای عظام آمده است.
   • احکام شخصی؛ که به تشخیص خود شخص است. بدین معنی که خداوند متعال خواسته است قوای معنوی بندگان را به کار واداشته و تعالی دهد. لذا آنان را موظّف ساخته است که در خارج از دو قلمرو سابق الذّکر، شخصاً به فکر و منطقِ شرعی، تکلیف خود را بیابند.
4. بنابراین دخالت و اظهار نظر در مسائل اجتماعی، در قلمرو طریقت نیست و فقراء نباید متوقّع باشند که از این حیث از طرف بزرگان دستوری به آنها داده شود. عمل و نیّت خود را خَالِصاً لِوَجْهِ الله کرده و تکلیف خویش را بیابند و بزرگان هم در این مسائل اظهار نظر نمی‌کردند؛ برای اینکه تصوّر نشود که از وظایف طریقتی است. و همین روش و عدم دخالت در مسائل اجتماعی کماکان برقرار خواهد بود.
5. رعایت نظم اجتماعی و احترام و اطاعت در برابر قانون را در تاریخ از سقراط بیاموزیم. رعایت قانون جامعه، احترام به خود و به دیگران است. به این مهم توجّه فرمایید.