بیانیه ۲۹ شوّال ۱۴۱۷ (۱۳۷۵/۱۲/۱۹)

نامهٔ حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده مجذوب علیشاه طاب‌ثراه
به برادران و خواهران دور از وطن

---

برادران و خواهران دور از وطن!

گرچه از دیدهٔ ما دور هستید ولی دل‌هایمان به هم نزدیک است و آرزومندیم توفیق دیدارتان دست دهد. قطعاً شما هم همین آرزو را دارید. بَدواً در سوگ رحلتِ مولای بزرگوار حضرت حاج علی آقا محبوب‌علیشاه برای همه توفیق صبر و تحمّل را آرزومندم، تسلیت و اظهار لطف بسیاری از شما اخوان واصل شد، متشکّر شدم و امیدوارم توفیق یابم که جواب مستقیم نیز تقدیم کنم. امّا اگر چنانچه اشتغالات و گرفتاری‌ها موجب تأخیر در این وظیفه شد معذرت می‌خواهم و ضمن تشکّر همگانی نکات زیرین را یادآور می‌شوم:

1. قسمت عمدهٔ گرفتاری‌ها در جهان امروز از فقدان همبستگی انسان‌هاست و در میان ما مسلمانان عدم توجّه به دستور: وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللهِ جَميعاً وَلا تَفَرَّقُوا می‌باشد. فقرا به اطاعت از این دستور بطور اَخَصّ مأمور می‌باشند.
2. سعی کنید هرگونه کدورت و نگرانی از برادر یا خواهری دارید همین امروز مرتفع سازید؛ ولو حقّ به جانب شما باشد بزرگواری کنید و به دیدار آن یار بروید تا رفعِ کدورت نمایید. امیدوارم در همان لحظه او هم به سمت شما بیاید؛ بطوری که در بین راه به یکدیگر برسید.
3. هرگاه مطّلع شدید بین بعضی از فقرا کدورت و گله‌مندی وجود دارد، سعی کنید با می‌انجی‌گری آن را مُرتفع سازید و احیاناً اگر لازم و مفید باشد طرفین را دعوت کنید و در جلسه‌ای آنان را با هم روبرو ساخته و رفع نگرانی نمایید. در این مسیر، هزینهٔ متعارفی که مُتحمّل شدید جزء وجوه الهی به حساب می‌آید.
4. قطعاً شما که در خارج از ایران هستید بیشتر نیاز به همبستگی دارید و مطمئن باشید گرفتاری همهٔ ما عمدتاً از تفرقه و شِقاق است.
5. در مجلس نیازی زمان حضرت مستعلیشاه، محمّدشاه قاجار نیز دعوت داشت و برحسب اَمر پیر در ذیل مجلس جای گرفت و درویشی بزرگوار ولی به ظاهر در سطح پایین به نام گداعلی در صدر مجلس و روبروی او قرار داشت. محمّد شاه این شعر را قرائت کرد:

   بنازم به بزم محبّت که آنجا

   گدایی و شاهی مقابل نشیند

   حضرت مستعلیشاه او را از مجلس اخراج کرد زیرا در آنجا نیز بطور کنایه خود را شاه عنوان کرده بود.
   در مجالس فقری، همه برادر و خواهر و برابر هستیم و هیچکس مزیّت ندارد جز بنا به اجازه‌ای که به او اعطاء شده است. این مزیّت هم به اندازه‌ای است که امکان انجام آن وظیفه را برای او فراهم می‌کند. رعایت و اَدای احترام نسبت به شخص مُجاز به منزلهٔ احترام به آن اجازه است.

6. فقط کسی که مُجاز باشد حقّ دارد صحبت کند و اصولاً در مجالس فقری هیچ کاری و وظیفه‌ای نباید بدون اجازه انجام گیرد.
7. در مجالس فقری به هیچ وجه مباحث سیاسی نباید مطرح شود. اگر هم بعضی از فقراء اِنفراداً فعالیت‌هایی در این زمینه دارند، به هیچ وجه در مجلس نباید به آن ادامه دهند. بعد از خاتمهٔ مجلس همگی متفرّق شوند و جلسه فقری را به عنوان جلسه‌ای دوستانه ادامه ندهند. جلسات دوستانه در اوقاتی نباشد که متّصل به جلسهٔ فقری بوده و مقدّمه یا مؤخّرهٔ آن به حساب آید.
8. در مجالس پند صالح خوانده شود و فقراء نیز شخصاً آنقدر پند صالح را مطالعه کنند که مطالب و حتّیٰ عبارات آن مرکوز ذهن آنان گردد.
9. در مورد سایر سَلاسل فقری آنچه در پند صالح مرقوم فرموده‌اند، رعایت شود؛ ولی در جلساتی که متناسب با دستورات سلسلهٔ ما نیست حضور نیابند. به هیچ وجه جلسهٔ فقری نباید با جلسات دیگر مخلوط گردد. کسانی که حتّی مشرّف نیستند اداره‌کننده تلقی شوند که در این صورت اشتباهاتی رخ می‌دهد نظیر آنچه در مجله Gnosis شماره زمستان ۱۹۹۴ به قلم ay Kinney آمده است که در مورد سلسله گنابادی نویسنده از دو نفر به نام‌های … که هیچ‌یک از اخوان سلسله ما نیستند به عنوان دو مرشد گنابادی یاد می‌کند که جمعیتی به نام جمعیت بین‌المللی تصوّف در آنجا تأسیس کردند.
10. در جلسات فقری رعایت حجاب اسلامی، جدا بودن محل جُلوسِ خواهران از برادران رعایت شود، گرچه این دستور در همه‌جا در جلسات شخصی و خصوصی هم باید رعایت شود، مُتعهّداً رعایت آن در جلسات فقری از اوجب واجبات است.
11. کُتب نظم و نثری که قرائت می‌شود از بزرگان عرفان باشد. آثارِ حضرات، سُلطانعلیشاه، نورعلیشاه، صالح‌علیشاه، رضا‌علیشاه، محبوب‌علیشاه و به خصوص پند صالح قرائت گردد. اشعار از شعرای عارفِ متقدّم حافظ، سعدی، عراقی، مولوی عطّار و غَیرهُم باشد. از قرائت اشعاری غیر از عرفای سَلَف و بنا به سلیقهٔ شخصی اجتناب شود.
12. در اوّل مغرب، نماز خوانده شود و تا نیم ساعت از موقع نماز اختصاص به این امر دارد. آنان که زودتر نمازشان تمام می‌شود مابقی مدّت را به سکوت و توجّه قلبی بگذرانند و از صحبت خودداری نمایند.
13. اُمیدوارم عهدی را که با خدای خود بسته‌اید موجب شده باشد رفتارِ شخصی، خانوادگی و اجتماعی شما در حدّی باشد که شما را اُلگو و اُسوهٔ حَسَنه‌ای قرار دهد. هر چه در راهِ حُصولِ چنین هدفی بکوشید مأجور خواهید بود زیرا به منزلهٔ تجلیل از عهدی است که مُنعقد کرده‌اید.
14. اطّلاع دارید که واقعهٔ مؤلمهٔ زلزلهٔ بجنورد و اردبیل و مشکین‌شهر خسارات و تلفات فراوانی به هم میهنان عزیز وارد کرده. فقرای همهٔ شهرستان‌های ایران هر یک به فراخور امکانات کمک کردند و نشان دادند:

و همبستگی کامل فقراء را با یکدیگر، با هم میهنان و با انسان‌های رنج‌دیده نشان دادند.