بیانیه ۲۳ جمادی‌الثّانی ۱۴۱۹ (۱۳۷۷/۰۷/۲۲)

پیام عرفانی و دستورالعمل فقری حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده مجذوب‌علیشاه طاب‌ثراه
به فقرای ایران در هنگام عزیمت به اروپا

---

برادران مکرّم، خواهران عزیز:

بدین وسیله از همهٔ برادران و خواهران ایمانی خداحافظی می‌کنم، چون ان‌شاء الله توفیق زیارت اخوان اروپا را خواهم داشت. روز چهارشنبه به سوئد حرکت می‌کنیم، خواستم در این موقعیت از همه خداحافظی التماس دعا کنم. ان‌شاء الله دعا کنید خداوند به همهٔ ما توفیق عبادت و خدمت مرحمت کند که بتوانیم دستوراتی که داریم و وظایفی که بر عهدهٔ ماست به خوبی انجام دهیم.

توصیه و سفارشی که از مدّتها، قبل از زمان مرحوم حضرت آقای رضاعلیشاه و سپس مرحوم آقای محبوب‌علیشاه أَعْلَی اللَّهُ مَقَامَهُمَا فرموده‌اند و من هم تأکید کرده‌ام و بنا به مقتضای زمان ضرورت دارد که مُجدّداً یادآوری کنم این است که سعی کنیم که نه‌تنها اختلافی با برادران ایمانی نداشته باشیم بلکه حتّی اگر جزئی‌ترین کدورت و تیرگی در دل شما وجود دارد، سعی کنید آن تیرگی را مرتفع سازید که خداوند در قرآن فرموده است: «همان مؤمنینی که لیاقت و استحقاق رفتن به بهشت را دارند اگر با هم کدورتی در آن دنیا داشته باشند» بدواً این غلّ و سیاهی را خداوند از دل آنها پاک می‌کند و در بهشت روبروی هم و با کمال محبّت و برادری جلوس می‌نمایند. پس می‌بینیم یکی از خصوصیات بهشت، نبودن غلّ و غش و نبودن تیرگی دل است.

ما اگر این کار را در همین دنیا بکنیم همین دنیا برای ما بهشت خواهد شد. از کدورت بین اِخوان، ممکن است دشمنان سوء استفاده کنند - البتّهّ به حساب خودشان، حُسن استفاده می‌کنند ولی از لحاظ ما سوء‌استفاده است - و این تیرگی را سعی می‌کنند زیادتر شود تا بالاخره بتوانند طرفین را از بهشت دور کنند، به علاوه این تیرگی‌ها اگر علاج نشود و مُرتفع نگردد به کدورت‌های بزرگ‌تر تبدیل‌شده و ممکن است حتّی به دشمنی هم بکشد، که در این صورت تفرقه و اختلاف شدیدتر می‌شود و عدّهٔ زیادی را به دامنِ این ماجرا می‌کشاند که هر یک با طرفداری از دیگری، دسته و دسته‌بندی تشکیل دهند و بالاترین ضربه‌ای که ممکن است وارد شود همین است که تفرقه و اختلاف در بین فقرا ایجاد شود.

علّت عمدهٔ انحطاط اسلام و مسلمین همان تفرقه‌ای بود که ایجاد شد و حتّی به منظور احتراز از همین تفرقه بود که علی (ع) با وجود اینکه شایسته‌ترین فرد برای حکومت و جانشینی پیغمبر بود ولی به این استحقاق تکیه نکرد و فرمود اگر می‌خواهید که همیشه نام پیغمبر و نام اسلام زنده باشد شمشیر علی باید غلاف باشد. وقتی‌که علی (ع) برای احتراز از تفرقه، شمشیر خود را غلاف می‌کند و حتّی از شایستگی و حقّی که دارد منصرف می‌شود ما باید به طریق اولیٰ این امر را در این دوران فعلی رعایت کنیم. امیدوارم که در مدّت غیبت من اُنس و محبّت فقرا افزوده شود و هرگونه کدورت و کسالتی که دارند برداشته گردد.

مسألهٔ دیگر شرکت در مجالس فقری به خصوص مجالس شب جمعه و دوشنبه که هم از دیدار رفقا و دوستان و مشایخ بهره‌ای برده شود و هم اینکه با توجّه به معانی کتاب‌هایی که خوانده می‌شود پیشرفتی در معنویت حاصل گردد و امیدوارم در این قسمت هم رعایت کامل بفرمایید و مجالس را ترک نکنید.

امیدوارم همهٔ ما با دقّت در کلمات و عبارات پندصالح سعی کنیم رفتار خودمان را منطبق با آن قرار دهیم و به اصطلاح بدنام کنندهٔ نکونامی چند نباشیم. توجّه کرده‌اید که دیگران هم از درویش توقّع دارند که به تمام محاسن آراسته باشد و خطایی جزئی از هر درویشی ببینند در ذهن آنها اثر بسیار نامطلوبی دارد و آن خطا را به درویشی نسبت می‌دهند، و در این امر دشمنان ما و دشمنان اسلام بسیار کوشا هستند که همهٔ مَعایبِ فردی یا نَواقصی که داریم یا کوتاهی‌هایی که در انجام وظایف می‌کنیم به اساس سلسله نسبت بدهند.

بنابراین توجّه داشته باشید که خدای ناکرده هر خطایی ولو سهواً از ما صادر شود و دیگران در اثر مشاهدهٔ آن سهو یا خطا، به اساس درویشی بدبین شوند در گناه گمراهیِ آن شخص ما هم شریک هستیم. بنابراین به مصداق اِتَّقوُا مِنْ مَواضِعِ التُّهَم که در پندصالح نیز یادآوری شده است، توجّه کنید که در مواضع تُهَم حتّی حاضر نشوید؛ یعنی هرگز کاری نکنید که بتوان از آن تعبیر نادرست انجام داد و شما و مسلک شما را مورد سؤال و تردید قرار دهند. امیدوارم خداوند این توفیق را به همهٔ ما بدهد که زَینِ درویشی باشیم نه شَین آن.