بیانیه ذیقعده ۱۴۱۹ (۱۳۷۷/۱۲)
دستور حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده مجذوب‌علیشاه طاب‌ثراه
به آقایان مشایخ
از آقایان مجازین تقاضا می‌شود اضافه بر دستوراتی که حضرت رضاعلیشاه و حضرت محبوب‌علیشاه فرموده‌اند به مطالبِ زیر نیز توجّه و اجراء نمایند:
- چون در واقع، ارزشِ ذکر قلبی زمین و زمان است، بنابراین نباید به کسی که ارزش آن را نداند سپرده شود. در قبول دستگیری دقّت و سختگیری بیشتری بفرمایید.
- بعضی از طالبین تصوّر می‌کنند که به محض مشرّف شدن و بدون هیچگونه کوششی تمام گرفتاری‌های مادّی آنها رفع خواهد شد و بعضی‌ها هم به امید هستند که بعد از تشرّف کمکِ فقراء را جلب کنند، به آنان باید تذکّر داد که آن تصوّر و این امید تا حدّی قابل قبول است ولی بدون کوشش انسان هیچ کاری حلّ نمی‌شود و مشکلی از بین نمی‌رود و صِرفِ امید بستن به بندگان خدا کار را حل نمی‌کند، باید به خداوند امید داشت و به فعّالیت پرداخت.
- از طرز حرکات و وجنات بسیاری از طالبین، روشن می‌شود که تعادل عصبی کاملّی ندارند و احتمال بسیاری می‌رود که این اشخاص بعد از تشرّف به واسطهٔ دستور تمرکز حواسّ و توجّهی که باید به قلب و ذکر قلبی خود بنمایند حالات و عوارض عصبی در آنها ظاهر شود، به اینگونه اشخاص باید ذکر لسانی تعلیم داد.
- بعضی دیگر در مظٰانِّ آن هستند که بعد از تشرّف دچار چنین حالتی شوند، لذا به آنها نیز نباید ذکر قلبی داد، بلکه بهتر است ذکر لسانی داده شود تا مدّتی بدان عادت کنند.
- طالبینی را که به سنّ بلوغ نرسیده‌اند به هیچ‌وجه نباید قبول کرد. در مسئلهٔ بلوغ هم تنها سنّ شرط نیست، بلکه باید مُسَلَّم شود که آنان بالغ هستند، کما اینکه در مسائل فقهی نیز هرگونه عقد و معامله‌ای بدون بلوغ قابل قبول نیست.
- کسانی که برای خبرچینی و نَمّٰامی اظهار طلب می‌کنند که به خیال خود بر اسرار آگاه شوند، اینگونه اشخاص اگر با سوء نیّت باشند به هیچ‌وجه نباید مورد قبول قرار گیرند، ولی بعضی به قصدِ سردرآوردن از راز و بدون هیچگونه سوء نیّت یا قصد اِضراری می‌آیند، در این‌صورت مانعی ندارد که اگر شرایط کامل بود مشرّف شوند، اِنْ‌شٰاءَ‌الله اینگونه اشخاص بعد از درکِ مسئله، خود مُعتقد و عامِل می‌شوند.
- به همهٔ کسانی که به موجبِ این دستورالعمل باید اظهار طَلَب‌شان رَدّ شود فقط می‌توان به مُقتضای سِنّ‌شان و حتّی در سنین قبل از بلوغ به مُقتضای سنّ، حالت و انگیزهٔ طلب، ذکر لسانی مناسبی داد، اما صرف داشتن ذکر لسانی نباید موجب این بشود که بعد از مدّتی تداوم بر ذکر لسانی، آنان مشرّف شوند، بلکه باید توجّه کرد که به چه مناسبت و تحت چه شرایطی ذکر لسانی داده شده است.
- در مورد سفر، همانطوری که قبلاً دستور داده شده است، باید با اجازهٔ قبلی باشد و در مسیرِ سفر هم در هر شهری که وارد می‌شوند، ورود و خروج‌شان را به حقیر اطّلاع دهند. در هر شهر، شیخی که در آن شهر مُقیم است در حلّ مسائل محلّی مُقدّم است و تازه‌وارد در صورتی باید در مسائل محلّی فقرا دخالت بنماید که از طرفِ شیخِ محلّ درخواست بشود، ولی در هر صورت با مشورتِ مُشارٌالیه این کار را بکنند، چون هر تصمیمی که بگیرند تحمّلِ عواقب آن با شیخی است که در آنجا مقیم است، عَلیٰهٰذا از اوّل بدون اجازهٔ وی نباید عملی انجام شود.
- در سفرها نسبت به انتخابِ همراهان توجّه کامل به عمل آید و دقّت شود که به هیچ‌وجه مسئلهٔ همراه بودنِ شیخ برای آن شخص موقعیّت و موهبتی تلقّی نگردد که موجب اغوای بعضی گردد یا موجب دخالت‌هایی بشود که از جانب اشخاص غیر مسئول است به هر جهت مسئولیّت آقایان همراهان مشایخ با خود آنان است. همراهان هم نباید به صرف اینکه همراه شیخ هستند به خود اجازه دهند که مستقلاً در امور امر و نهی کنند، آنان فقط مأمور همراهی شیخ و مأمور به ابلاغ مطالبی هستند که آن شیخ دستور دهد.
- در اخبار ائمّه (ع) منقول است که فرموده‌اند: «مجالس ایمانی به منزلهٔ امانت است». مجلس هم به اجتماع دو نفر یا بیشتر اطلاق می‌شود.
- در مورد اوراد و ورقه‌های جدیدی که داده شده است به مطالب زیر توجّه و عمل شود:
- در تمام اوراق که در آن عبارت «قرائت لااقلّ یک حزب قرآن» مُندرج است، این عبارت «لااقلّ یک حزب» را خط زده و با عبارت «به اندازهٔ امکان قرائت شود» جایگزین آن شود. بعضی‌ها سواد فارسی کمی دارند و یا قرائت قرآن برایشان زحمت دارد، بنابراین به مصداق آیهٔ شریفهٔ سورهٔ مُزَّمِّل: فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنْهُ به هر اندازه امکان دارد قرآن خوانده شود و کلمهٔ حداقل برداشته شود.
- در تمامِ اوراق که ذکر جبرئیلیّه هفتاد بار نوشته شده است به هفت بار تقلیل داده شود، البتّه برای کسانی که جدیداً مُشرّف می‌شوند، نَه برای قُدما. قُدما باید مطابق همان اورادی که قبلاً داشته‌اند عمل کنند. همچنین در موردِ نمازِ وُتَیْرِه (دو رکعت نشسته)، دستورِ گذشتگان مثلِ سابق و کسانی که فعلاً مشرّف می‌شوند بر حسب تشخیص شیخ مجاز، این نماز یا دستور داده می‌شود و یا حذف می‌گردد.
- اورادی که در آن ذکرِ گذشتگان (حضرتِ صالح‌علیشاه، حضرتِ رضاعلیشاه، حضرتِ محبوب‌علیشاه) شده است، مربوط به فُقرایی است که در زمانِ حضرت صالح‌علیشاه مشرّف شده‌اند چون آنها درک فیض آن بزرگواران را درک کرده‌اند و حقّ آن است که توسّل به آنان داشته باشند.
- کسانی که اوراد خود را گُم کرده‌اند، اگر از قدیمی‌ها هستند که می‌خواهند تجدید بیعت کنند، طبق دستورات قبلی عمل شود و اگر در مورد فقرایی است که اخیراً‌مشرّف شده‌اند، از اوراق فعلی داده شود.
- تقسیم‌بندی‌های یاد شده از فاتحةالْاولیٰاء، در مورد اورادی است که اخوان شخصاً می‌خوانند، واِلّا فاتحه‌ای که در مجلس خوانده می‌شود مانند سابق خواهد بود و بدون ذکر نام.
امیدوارم موفّق باشید. والسَّلام.
اسفند ماه ۱۳۷۷
دکتر نورعلی تابنده مجذوب‌علیشاه