دستور حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده مجذوب‌علیشاه طاب‌ثراه
به آقایان مشایخ


خطاب مخصوص به آقایان مشایخ

توجّه به نکات ذیل را توصیه می‌کنم:

  1. اشتیاقِ اوّلیّه که چه بسا کاملاً خالص نباشد برای تکمیل و پیشرفت در سلوک کافی نیست، لذا دستگیری را باید تقلیل داد و برای حفظ و تکامل این اشتیاق ذکر لسانی داده شود و بعضی دستورات توصیه گردد.
  2. تربیتِ فقری فقراء و بخصوص جوان‌ها و آنها که تازه مشرّف می‌شوند باید توجّه خاصّی کرد و به قُدما تذکّر داد که رفتار آنان باید نمونه و مدل باشد.
  3. اخذ بیعت از بانوان باید به همان نحوی باشد که از پیغمبر منقول است که با طشت آبی که طرفین بیعت در آن دست می‌گذارند و یا دو سرِ رشته‌ای مثلاً تسبیح در دست طرفین باشد.
  4. مصافحه یادآور بیعت است، علیهذا به هیچ‌وجه با نامحرم نباید مصافحه کرد، حتّی نباید به صورت مصافحه با نامحرم دست داد ولو حایلی در میان باشد، که بعضی به غلط تصوّر می‌کنند اگر حایلی باشد می‌توان مصافحه کرد.
  5. رعایت احکامِ شرع به منزلهٔ حفاظ و مرز فقر است از وساوس و خطرات نفسانی و سپر جامعهٔ فقر است از عناد و دشمنی‌های خارجی.
  6. همانطور که بارها توصیه کرده و خواهش نموده‌ام، در هر محلّ پیش‌کسوتان در فقر باهم تماس داشته باشند و به مشکلات مادّی و معنوی سایرین رسیدگی نموده و تا آنجا که مقدورشان است در رفع مشکلات بکوشند.
  7. هر کتابی که در موردِ سلوک و در موردِ فقر و فقراء تهیّه می‌شود قبل از چاپ به نظر برسانند و چون کُتب فقری به اندازهٔ کافی است، در تألیف و چاپ کُتب عجله نداشته باشند زیرا هر جمله یا کلمهٔ نادرست عدّه‌ای را به اشتباه می‌اندازد.

دکتر نورعلی تابنده مجذوب‌علیشاه