نامه ۱۹ ربیع‌الاوّل ۱۴۲۵ (۱۳۸۳/۰۲/۲۰)
نامهٔ حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده مجذوب‌علیشاه طاب‌ثراه
به آقای حاج سیّد احمد شریعت فیضعلی
برادر مکرّم آقای حاج سیّد احمد شریعت فیضعلی اَیَّده‌الله
پس از عرض سلام، سلامتی و موفّقیت شما را از خداوند متعال خواستارم. توجّه جنابعالی و همچنین سایر اخوان را به نکات زیر تقاضا دارم.
- در امور شریعت که تبلیغ لازم است، عُلما و فُقهایی که مصداق «مَنْ كَانَ مِنَ الْفُقَهَاءِ...» می‌باشند مرجعیّت دارند ولی در مسائل اعتقادی از قلمرو تقلید خارج است و نظرِ آنان مشورتی است که اگر با بدیهیّات مخالف نبود محترم است.
- مسئلهٔ ولایت از جنبهٔ عرفانی در قلمرو اعتقادات است و در مَعرض تبلیغ قرار نمی‌گیرد.
- اخیراً در قُم اعلامیه‌ای توزیع شده که زمان و مکان برگزاری مجالس فقری و محتویّات فکری و معنویّاتِ مجلس در آن اطّلاع داده شده است که هیچ‌یک از این محتویّات نمی‌تواند مورد تبلیغ و اعلامیّه باشد.
- منزل مسکونی والدِ بزرگوارتان که مورد احترام و اعتمادِ کلّیّهٔ مَراجع و مردم قُم بودند برای همین مجالس اختصاص داشت بدون اینکه نام خاصّی بر آن بُرده شود مصداقِ نام حسینیّه بود ولی اینک چه لزومی وجود داشت که از مسمّیٰ به اسم بپردازیم آن هم به تشخیص نویسنده اعلامیّه.
- توزیع هر گونه اعلامیّه‌ای و اینگونه نوشته تبلیغ محسوب می‌شود که موجب کسر شأن عرفان می‌گردد و جنابعالی حقّ آن است که مراقبت در اینگونه مسائل داشته باشید.
بهر جهت این اعلامیّه بسیار مُضرّ بود و خارج از حدودِ وظایفِ سُنّتِ عرفانی می‌باشد. دوستِ نادان زیانش از دشمنِ دانا بیشتر است که در این مورد عملِ بدونِ اجازهٔ مُبتنی بر غیرتِ متعصّبانه به منزلهٔ نادانی حساب می‌شود.
مثلی که می‌گویند «بودنِ چنین دوستانی مُغنی از وجودِ دشمنان است» که اینک اضافه می‌کنیم که «وجودِ دشمنان نادان مُغنی از وجودِ دوستان دانا و مُبلّغین کاردان است».
هر وقت حرم مُطهّر مُشرّف شدید به نیابت این حقیر زیارت کنید و در آنجا با استمداد از شفاعتِ آن بانوی بزرگوار از خداوند مسئلت کنید از خطاهای ما بگذرد و نعمتی را که در قرآن با این عبارت توصیف کرده است: «... فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ ...» از ما دریغ نفرماید. وَالسَّلاٰم.
دکتر نورعلی تابنده مجذوب‌علیشاه