تذکّرات حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده مجذوب‌علیشاه طاب‌ثراه
به عموم فقرا


قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي وَيَسِّرْ لِي أَمْرِي وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِي يَفْقَهُوا قَوْلِي

میان گریه میخندم که چون شمع اندر این مجلس

زبان آتشینم هست لیکن در نمی‌گیرد

به عرض برادران ایمانی میرساند مطالبی که ذیلاً یادآوری می‌شود و غالباً تکراری است اُمید است، مورد توجّه همگان قرار بگیرد، گرچه بعضی مطالب آن در رابطه با برادران مقیم خارج از وطن است.

  1. مجلس فقری در شب‌های جمعه و دوشنبه است که با ادای فریضهٔ الهی شروع و یا ختم می‌گردد. در مجلس فقری و بلکه در مجالس فقرا ولو تمام حاضرین مَحارم شرعی باشند، ولی جدا نشستن برادران و خواهران الزامی است. و به هر جهت رعایت حجاب شرعی و همچنین رفتار متین ضرورت دارد.
  2. میزبان بودن در مجالس به منزلهٔ خدمت به برادران است نه سروری بر آنها، و در آن لحظات کوتاه، آن میزبان، صاحب منزل تلقّی نمی‌شود بلکه منزلِ محلّ مجلس در واقع تعلّق به مولا دارد. سلوک و رفتار میزبان اگر مورد پسند مولا باشد این میزبانی را به تاج افتخار می‌آراید.
  3. چنانچه بعضی مقتضیّات موجب گردد که مجالس به صورت دوره‌ای برقرار شود، حضور در همهٔ آن مجالس ضروری است و در آن ساعات نباید فقرا جلسات دیگری منعقد نمایند. مجلس فقری همان است که دستور داده شده است. دوره‌ای کردن مجلس؛ موقّتی و بنابر مقتضیّات است، دلیلی بر قُصور یا تقصیر نیست.
  4. متأسّفانه دشمنان فقر و عرفان، عناد و دشمنی دیرین خود را به انواع مختلف ظاهر می‌سازند. تفرقه و اختلاف، ظَنّ و گمان بد، ظنّ و گمان خود را قاطعاً و واقعاً یقین دانستن و... از ترفندهای دشمن است. فقرا به خصوص در جلای وطن باید مصداق: كَأَنَّهُم بُنْيَانٌ مَّرْصُوصٌ باشند.
  5. برحسب وصیّت مولانا حضرت محبوب‌علیشاه، خانوادهٔ ایشان برای تحصیل فرزندانشان ساکن کانادا شدند. بحمد‌الله رضایت حضرت محبوب را توانسته‌اند کسب و حفظ نمایند و سرپرستی آنان نیز مورد تأیید و رضایت و شادمانی حقیر می‌باشد. سلامت و توفیقات آنان را خواستارم.
  6. در کُلن آلمان مجالس شب دوشنبه دوره‌ای خواهد بود تا دستور دیگری برسد.
  7. مشایخ بزرگوار هرکدام سبک و سلیقه‌ای منطبق با مرحلهٔ سلوک خویش دارند و لذا سایر سالکین برحسب سلوک خویش، یکی از روش‌ها را می‌پسندند و این پسند هرگز مایه و دلیل اختلاف نیست و نباید باشد. اگر خدای نکرده بدون این توجّه بعضی تفاوت‌ها را مایهٔ اختلاف قرار نهند، دو گناه دارند. بدیهی است، خودِ آقایان مشایخ تاکنون توجّه کرده‌اند و نگذاشته‌اند چنین خطایی عظمت پیدا کند و امیدوارم و به فقرا توصیه می‌کنم که از اختلاف بپرهیزند.

بندهٔ کمترین؛ نورعلی تابنده مجذوب‌علیشاه
رمضان المبارک ۱۴۲۶ - مهرماه ۱۳۸۴


  1. سورهٔ طه، آیات ۲۵، ۲۶، ۲۷ و ۲۸: گفت ای پروردگار من، سینه مرا برای من گشاده گردان و کار مرا آسان ساز و گره از زبان من بگشای تا گفتار مرا بفهمند.  ↩

  2. سورهٔ صف آیهٔ ۴: همانند دیواری که اجزایش را با سُرب به هم پیوند داده باشند.  ↩