بیانیه ۱ محرّم ۱۴۲۷ (۱۳۸۴/۱۱/۱۱)

دوازده فرمان حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده مجذوب‌علیشاه طاب‌ثراه
به مناسب حلول ماه محرّم‌الحرام

---

حلول ماه محرّم الحرام، یادآور قیام حضرت سَیّدالشُهَدا (ع) اصحاب با بصیرت و با وفایش می‌باشد و عاشورای امام حسین (ع) آینه صاف و تمام‌نمایی است که با توجّه و نگاه دقیق در آن می‌توان جمال نورانی قرآن و سیمای زیبای اسلام را در آن مشاهده نمود و حکمت آنکه امامان بزرگوار ما (علیهم‌السّلام) در برپایی مجالس سوگواری جدّ امجد خود جدّیت داشته و پیروان را به آن توصیه می‌فرمودند، بیشتر آن است که با توجّه به این امر که در اسلام عزاداری نداریم، اما شیعه در سایه برگزاری مراسم سوگواری با تعلیمات نورانی و آرمان‌های الهی آن نهضت که در تاریخ بشریت نظیر ندارد و ادامه آن توسط بانوی بزرگوار اسلام حضرت زینب (ع) و ائمّه معصومین (ع) آشنا شده و آگاه شود که چه خون‌هایی برای نگهبانی و احیای دین و کتاب قرآن بر زمین ریخته شده است، گوهر تابناک این هدف مقدّس را در تمام زوایای زندگی فردی و اجتماعی خود، تابنده سازیم.

در فرا رسیدن این ماه توصیه‌هایی که مخصوصاً در دوران معاصر با توجّه به اوضاع جهان اسلام بیشتر ضرورت دارد به فقرای سلسلهٔ جلیلهٔ نعمت‌اللّهیِ گنابادی وَفّقَهُمُ‌الله می‌نمایم و امیدوارم این نکات را که از قلبی سرچشمه گرفته که برای اعلای اسلام راستین و ایران عزیز که پرچمدار تشیّع است، می‌تپد و از صمیم قلب خواستار ترقّی و تعالی صوری و معنوی آنان است، با جان و دل پذیرفته و اجرا نمایند و موجبات خشنودی خدا و اولیایش را که خیر دنیا و آخرت در آن است فراهم آورند:

1. به برکت عاشورای امام حسین و زحمات ائمّه (ع)، تداوم هدایت بشر حاصل گردیده و سربلندی و پیشرفت‌های مادّی و معنوی انسان‌ها مخصوصاً شیعیان در پرتو نور درخشان گفتار و رفتار امامان می‌باشد بنابراین فقرا که محبّت و ولایت اهل بیت (ع) را در دل و افتخار پیروی از آنان را در عقیده و گفتار و رفتار دارند باید در کسب فضیلت و عشق و عرفان و آگاهی از راه و روش حضرت سیّدالشّهدا (ع) و اصحاب بزرگوارش تلاش نمایند. و با توجّه به مفاد این پیام مهم که کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا ندای پیشوای نهضت را که فرمود: هَلْ مِنْ ناصِرٍ يَنْصُرُني را به گوش تمام جهانیان الی‌الابد رساند و به همه فهمانید که اگر حسرت حضور در رکاب آن حضرت را خالصانه دارید، این ندا را بشنوید و پاسخ دهید و پاسخ مثبت عملی به این ندا، آن است که رویّه و سنّت آن حضرت را پاس بداریم.
2. عاشورای امام حسین (ع) درس‌ها و پیام‌های فراوانی دارد که روح و باطن همه آنها موضوع ولایت و رهبری اولیای حق است که از اساسی‌ترین ارکان دین می‌باشد و آن هدیه‌ای است الهی و ودیعه‌ای آسمانی، حیف و دریغ است که با گفتار و رفتار مغایر با این هدف مقدّس، آن را بِثَمَنٍ بَخْسٍ دَرَاهِمَ مَعْدُودَةٍ و ناچیز فروخته و درنتیجه در خط کسانی قرار گیریم که به طمع مُلک ری خون فرزند پیامبر اکرم (ص) و یاران عزیزش را بر زمین ریختند و جز ننگ و رسوایی چیزی عاید آنها نشد.
3. برگزاری مجالس سوگواری باید از هرگونه پیرایه‌های ناشایست و آنچه موجب اهانت به ساحت مقدّس اهل بیت (ع) و سستی مقدّسات در انظار بیگانگان و دشمنان اسلام است، منزّه بوده بلکه بیشتر به تبیین مواضع حقیقی این قیام مقدّس پرداخته شود.
4. از جمله حقوق و انتظاراتی که ابا‌عبدالله (ع) و همه اولیای الهی از پیروان و شیعیان خود دارند، الگوپذیری از آنان است که خداوند نیز در قرآن به آن امر فرموده است لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ ، توصیه شده است پس با شناخت راه و روش آنان که باید در سوگواری هدف اصلی باشد، دو نهال محبّت و معرفت، شیعیان آن بزرگواران را از حالت خامی درآورده و به پختگی و کمال می‌رساند.
5. محبّت، انسان را به قلّه رفیع عرفان واصل، و تسلیم و اطاعت از اولیای دین را که جلوه‌های ربّانی آن درخت پُر ثمر هستند در سالک، بارور می‌سازد.
6. رفتارهای حاکی از محبّت به بزرگان بیانگر درجه خلوص نیّت و صداقت هر شخص مدّعی تشیّع و فقر است و از جلوه‌های این محبّت، احترام و ادب به دوستان و عاشقان امام حسین (ع) و همه اهل بیت (ع) و ادای ادب به ساحت مقدّس مکان‌ها و حسینیه‌هایی است که به یاد و نام آن حضرت و برای اقامه سوگواری ساخته شده است پس هرگونه هتک حرمت نسبت به دوستان و ارادتمندان آن بزرگوار یا مکان‌های منتسَب به آنان نشانه کذب و ریاکاری خواهد بود.
7. درس‌های ایثار و فداکاری و مقاومت و صبر، معارفی علمی و عملی هستند که در قیام امام حسین (ع) برای ارادتمندانش وجود دارد.
8. یکی از راز و رمزهای پیروزی امام حسین (ع) در این بود که یارانی باوفا، متّحد، منسجم و با یک هدف و عاشق داشت. بر هرکدام از فقرا لازم است که برای نیل به این پیروزی از هرگونه کدورت و اختلاف پرهیز نموده و وحدت و اتّحاد با یکدیگر را در همه ابعاد عنایت داشته باشند.
9. یکی از مهم‌ترین آسیب‌هایی که فرهنگ یک مکتب و جامعه را مورد تهدید قرار می‌دهد شکسته شدن حریم‌ها است، شکستن حریم‌ها، بدعت در احکام دین، نقض دستورات پیامبر، دستور به سبّ و لعن حضرت علی (ع) نمونه بارز این حریم شکنی است. اگر بخواهیم دچار سرنوشت آنان نشده و راه سعادت و نجات را بپیماییم از شکستن حریم اولیای خدا خودداری نماییم.
10. احساس مسئولیت و واکنش در قبال سرنوشت جامعه که همان امر به معروف و نهی از منکر و از اهداف قیام امام حسین (ع) بود را به اندازهٔ رعایت مسئولیت خود، فراموش نکنیم و از یاد نبریم که هر گروه و جامعه‌ای که منافع و سلیقه‌های شخصی را بر منافع جمعی و مصلحت‌های عمومی ترجیح دهد محکوم به انحطاط و سقوط می‌باشد.
11. قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و یارانش در دورانی واقع شد که گروهی دلبسته به جاه و مقام، زندگی حیوانی را بر حیات انسانی ترجیح داده و دچار عوام‌زدگی و غفلت شدند:

    چون که ظاهرها گرفتند احمقان

    وآن دقایق شد از ایشان بس نهان

    دو عنصر «آگاهی» و «پایداری» را باید از واقعه کربلا در هر زمانی آموخت.
12. قیام و جهاد پرشکوه حضرت اباعبدالله الحسین (ع) پیوند قطعی و جدایی‌ناپذیر با ظهور و قیام حضرت قائم آل محمّد (عج) دارد. اعمال ما موجب محرومیت ما از فیض دسترسی به آن حضرت گردیده است. گرچه او هادی و حافظ ما و بینای بر اعمال ما است، به موجب کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا باید ندای مَنْ أَنْصارِی إِلَى اللّهِ بزرگان را از جان و دل شنیده و با تصحیح در اقوال و افعال خود زمینه‌های ظهور آن حضرت را که احیاکننده اهداف جدّ بزرگوارش می‌باشد، فراهم نماییم. به مضمون حدیث امام صادق (ع) که می‌فرماید: فأحْيوا أمْرَنا رَحِمَ اللّهُ مَن أحْيا أمْرَنا، دین مقدّس اسلام و مذهب حقّه تشیّع دارای احکام جامع و کاملّی است که اگر توسط عالمان دین و عارفان راه یقین به مردم برسد و تعالیم نورانی آن اجرا گردد، موجب پیشرفت در تمام زمینه‌های مادّی و معنوی انسان در هر زمان گردیده و تدیّن حقیقی و تمدّن واقعی را دربر خواهد داشت. اسلام دارای شریعت و طریقت بوده و در پرتو نور درخشان قرآن و عترت که دو یادگار حضرت رسول اکرم (ص) در بین امّت است می‌توان بر ظلمات درونی و موانع بیرونی غالب گردید. در زمان غیبت امام زمان (عج) نیز این دو رشته علمای شریعت و عارفان طریقت پیوسته وجود داشته و دارد و همانطور که در کتب عرفا از جمله در رسالهٔ شریفهٔ پند صالح - تألیف پدر جسمانی و روحانی فقیر که دستورالعمل فقرای این سلسله و جامع تمام احکام قالبیه و قلبیه و خلاصه تمام وظایف سالکین الی‌الله است - آمده، این دو سلسله را مانند دو دست یک شخص و دو شعبه یک اداره و علما را پیشوایان مسلمین و نمایندگان بزرگان در ذکر احکام و عرفا را مجازین درایت و مأمورین اصلاح نفوس و تهذیب اخلاق معرفی فرموده است. و این اتّحاد و یگانگی مایه اصلی ترویج دین مبین اسلام و تحکیم قواعد حضرت سَیِّدُ‌الْأَنَام (ع) و مانع از نفوذ و اجرای اعمالِ دشمنان دین و ملّت می‌باشد. فقیر نیز به پیروی از اسلاف بزرگوار و اقطاب این سلسلهٔ جلیله، هم در گذشته و هم در حال حاضر با آقایان علما در تماس و ارتباط بوده و نهایتِ محبّت فیمابین برقرار است.
    در این زمان که دشمنان فریب خوردهٔ اسلام و ایران سعی در مخدوش نمودن چهرهٔ زیبای اسلام و تشیّعِ حقیقی دارند و آن را در جهان دین ترور و خشونت، و ایران عزیز را کشوری بی‌قانون معرفی می‌نمایند و توجّه ندارند که در صدر اسلام، علی (ع) که ولی‌الله و خلیفه بلافصل و وصیّ رسول‌الله و از هرکس برای اسلام دلسوزتر و به اوضاع عالم آگاه‌تر بود با کشتن عثمان مخالف بود و حتّی فرزند بزرگوار خود را که یادگار رسول خدا بود، مأمور حفاظت از او نمود و نیز فرمود که خلیفه‌کشی باب می‌شود و دیدیم که خلفای بعدی و حتّی خود علی (ع) و امام حسن مجتبی (ع) هدف ترور قرار گرفتند.
    امروز این اتّحاد و وحدت مسلمین از هر زمان دیگر اهمّیت بیشتر داشته بلکه از اُهمّ واجبات می‌باشد؛ فقیر به این مسئولیت خطیر کاملاً واقف و آگاه بوده و نگرانی از عواقب سوء این جریان ضداسلام و ایران، خاطر مرا مشغول نموده است و براساس حدیث شریف پیامبر: قَصَمَ ظَهْرِي عَالِمٌ مُتَهَتِّكٌ وَ جَاهِلٌ مُتَنَسِّكٌ، ملاحظه می‌شود که طبق واقع بینی آن حضرت، این دو گروه در طول تاریخ اسلام مخصوصاً در زمان حاضر بیش از هر چیز دین و مقدّسات مذهبی و ملّت ایران را تهدید می‌نماید.
    لذا علاقه دارم به تأسی از اَسلاف بزرگوارم و با توجّه به مسئولیت خدمت به فقر و فقرا که برعهده دارم با بسیاری از مراجع و علما در مسائل مهم دینی و ملّی مذاکره و تبادل نظر و معاشرت داشته باشم ولی چون به واسطه رسیدگی به امور فقرا و اشتغالات زیاد و پاسخ به مکاتبات و گاهی کسالت و ضعف جسمانی و وقت کم آن هم بخصوص در غیر تهران اجرای این مهم بطور کامل و دلخواه میسر نیست، لذا به برادر مکرّم آقای حسینعلی کاشانی بیدختی زیدَ توفیقاته که از ارادتمندان به علما و روحانیون بوده و دارای اجازات کتبی و شفاهی از مراجع عظام می‌باشند و پیوسته خدمت آقایان می‌رسند، مأموریت دادم که این خدمت مهم را بپذیرند و در تهران و شهرستان‌ها که مسافرت می‌نمایند علمایی که مصداق روایت: مَن کانَ مِن الفُقَهاءِ صائِنًا لِنَفسِهِ حافِظاً لِدینِهِ مُخالِفًا عَلَی هَوَاهُ مُطِیعًا لِأمرِ مَولاهُ هستند را ملاقات نموده و سلام فقیر را ابلاغ نمایند و این موضوع مهم را به استحضار علمای ربانی و دلسوز دین و ملّت عزیز ایران برسانند که اگرچه شیاطین انسی به مصداق آیهٔ شریفه أَعْمَالُهُمْ كَسَرَابٍ بِقِيعَةٍ بوده و خداوند بر اساس وَمَكَرُوا وَمَكَرَ اللَّهُ وَاللَّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ ، نقشه‌های شوم آنها را نقش بر آب و به حکم إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ ، حمایت و حفظ از قرآن و اولیای خود را تضمین فرموده است، ولی وظیفه ما نقض نمی‌گردد و به منطوق: کُلُّکُمْ رَاعٍ، وَ کُلُّکُمْ مَسْئُولٌ عَنْ رَعِیَّتِه. موظّف به بیداری و آگاهی دیگران هستیم.
    و چون سوءتفاهمات و شُبهاتی توسط بعضی از جاهلین یا مغرضین و معاندین با حقّ و حقیقت درباره تصوّف حقیقی که همان تشیّع واقعی و صراط مستقیم ولایت اهل بیت (ع) است، در اذهان ایجاد گردیده است، آقای کاشانی بیدختی در ملاقات با آقایان علما و روحانیون و پژوهشگران و جویندگان حقیقت، در جهت رفع این شبهات سعی نموده و چنانچه سؤالاتی بود همانطور که قبلا اجازه داشتند پاسخ داده و مطالب مذهبی و عرفانی را توضیح دهند و سعی نمایند که با توجّه به آیه شریفه: ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُم بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ و با قول لیّن و دلیل روشن، رفع شبهه و راهنمایی نموده و در ایجاد وحدت و تنویر افکار و خدمت به بندگان خدا از هرگونه ایثار و فداکاری خودداری نـنمایند. از درگاه خداوند متعال ازدیاد توفیقات ایشان را مسألت می‌نمایم.

بحمد‌الله اکثر قریب به اتفاق فقرا برادران و خواهران ایمانی به وظایف شریعتی و طریقتی خود رفتار می‌کنند و دلبستگی و اُنس خود را به عظمت پرچم فقر (اسلام واقعی) معمول می‌دارند که از این جهت به همه آنان سلام عرض کرده و تشکّر دارم و ملّتمس دعا هستم.