بیانیه ۱۲ ربيع‌الاوّل ۱۴۲۹ (۱۳۸۷/۰۱/۰۱)

بیانیهٔ حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده مجذوب‌علیشاه طاب‌ثراه
به مناسبت نوروز و تقارن آن با ایّام میلاد پیامبر اکرم (ص) و امام صادق (ع)

---

حلول عید سعید نوروز سال ۱۳۸۷ شمسی را که مقارن با فرخنده ایّام میلاد با سعادت پیامبر اکرم (ص) و امام صادق (ع) است، به تمام ایرانیان عزیز مخصوصاً برادران گرامی سلسلهٔ نعمت‌اللّهی سلطان‌علیشاهی حَفَظَهُمُ اللهُ وَوَفَقَهُم که به محبّت و ولایت و پیروی از ائمّهٔ اثنیٰ‌عشر (ع) افتخار می‌نمایند، تبریک و تهنیت عرض نموده و از درگاه خداوند مهربان در ظلّ عنایات خاصّه حضرت قائم آل محمّد (عج) سلامتی و توفیقات صوری و معنوی و رفع تمام بلیّات و گرفتاری‌ها را برای همه مسألت می‌نمایم. از جهت وظیفهٔ الهی خود و علاقهٔ وافر قلبی که به فقرا دارم، تذکّراتی را اگر چه تکراری، متذکّر می‌شوم:

1. جمع بین شریعت و طریقت و احکام ظاهر و آداب باطن از اَهَمّ توجّهات این سلسلهٔ جلیله بوده و بزرگان و راهنمایان این مکتب همیشه به این حقیقت و جامعیّت تأکید نموده و پیوسته راهروان این راه را به اجرای هر دو که مانند روح و بدن و مغز و پوست می‌باشند، توصیه فرموده‌اند اما دو گروه جاهلین و مغرضین که در هر زمان برای تخطئهٔ حق می‌کوشند و جهل را در اذهان جهّال مستحکم می‌سازند، دقّت ننموده و آن را به عنوان جدایی شریعت از طریقت قلمداد نموده و دین را فقط در شریعت منحصر می‌دانند. حضرت شاه نعمت‌الله ولی قَدَّس‌سِرّه‌الشَریف که این سلسله به نام نامی آن حضرت می‌باشد، فرموده‌اند:

دانستن علم دین شریعت باشد

چون در عمل آوری طریقت باشد

چون جمع کنی علم و عمل با اخلاص

از بهر رضای حق، حقیقت باشد

2. بنا به فرمایش حضرت آقای صالح‌علیشاه قَدَّسَنَا اللهُ بِسِرِّهِ السُبحانی در مقدمهٔ رسالهٔ شریفهٔ پند صالح: «البتّه باید انقلابات دنیا و جنبش که در هر موردی مشهودست در ما نیز اثر نماید و بیدار شویم و از موقع استفاده کنیم و اگر چه عنوان حزب و دسته‌بندی و دخالت در کارهای دنیوی در درویشی و بندگی نیست ولی مؤمن باید زیرک و انجام‌بین بوده و قدر آسایش را دانسته، شکرگزار باشد و هر موقع موانع کمتر بود در توجّه و عمل بکوشد و در رفع شُبَهات و اختلافات مذهبی فروگزار ننماید.» و چون امید کامل می‌رود که با رعایت کلیّهٔ دستورات شریعت و طریقت، قدرت تشخیص مسائل دنیوی که اَخَفّ از مسائل معنوی است برای فقرا حاصل شود، لذا مسائل دنیایی (سیاست به معنای متداول آن) به عهدهٔ خود آنان است که با مشورت و همراهی با برادران تصمیم بگیرند و ان‌شاء‌الله به حصول اَجرَین نایل گردند.
3. هنوز داغِ دل دینداران حقیقی و مؤمنین در ایران و خارج از کشور از قضیّه تخریب حُسینیّهٔ قم آرام نشده بود که موضوع تخریب حُسینیّهٔ فقرا در بروجرد پیش آمد، آمرین و مسبّبین و کلیّه کسانی که به نوعی در این گناه بزرگ شرکت داشتند بدانند که خداوند دارای جنود و لشکریانی است که آنها را در دنیا و آخرت از وِجهه کریم‌شان ساقط کرده و به سزای اعمالشان می‌رساند و حتّی کسانی که راضی به این اعمال باشند نیز شریک در جرم هستند. «الهی! آن را که خواهی بَراندازی، با درویشان در اندازی». ضمناً کُلیّهٔ کسانی که به هر نحوی از چنین اقدامات جاهلانه و مغرضانه تبرّی جسته و آن را تقبیح نمودند مخصوصاً سلسلهٔ جلیلهٔ علما و اندیشمندان قطعاً در درگاه حق مأجور و مُثاب بوده و نزد بندگانش بر شخصیّت و اعتبار خود که دفاع از حقوق انسان‌های مؤمن نموده‌اند، بیش از پیش افزوده و فقیر نیز از آنان سپاسگزاری می‌نمایم و همچنین از کلیّهٔ فقرای داخل و خارج از کشور که با ارسال کمک‌های خود با برادران و خواهران ایمانی آسیب دیده در این وقایع و همچنین حوادث غیرمترقّبه دیگر مانند زلزله بم و سیل استان گلستان و مازندران و برف و طوفان استان گیلان همدردی و محبّت نمودند، متشکّرم و این عمل خیرشان نشان می‌دهد که حالشان گویای (نَحنُ روحٰان حَلَلنٰا بَدَنٰا) است، از خداوند ترفیع درجات معنوی آنان را مسألت دارم.
4. شرکت و حضور در مجالس فقری شب‌های جمعه و دوشنبه از مهم‌ترین وظایف فقری در این زمان است زیرا به موجب فرموده رسول خدا (ص) مجالس ذکر خدا از باغ‌های بهشت در دنیا و جایگاه آماده نمودن بهشت اُخروی است. رویّه پیشوایان و راهنمایان سلسله، حضور در این مجالس بوده که به پیروی از آنان ما نیز باید این چراغ را روشن نگهداریم و مخصوصاً با انواع اشتغالات و گرفتاری‌ها که در این زمان وجود دارد مجالس فقری بهترین فرصت است برای یاد خدا و دیدار بزرگان و ملاقات مؤمنین و آگاهی از حالات یکدیگر و کسب معارف حقّه و اکتساب فضایل اخلاقی و آرامش روحی که مهم‌ترین نیاز افراد جامعه در این دوران است و این مجالس که مجوّز آن معناً از سوی پیامبر اکرم و ائمّه معصومین (ع) صادر گردیده است و حضرت علی (ع) می‌فرماید: عَلَيْكَ بِمَجَالِسِ الذِّكْرِ (بر تو باد شرکت در مجالس ذکر) اگر این دستور را وجوب هم ندانیم، مُسلَّماً توصیه مؤکَّد تلقّی می‌شود. در این مجالس اِحیاء امر دین و توسّل به ذیل عنایات اولیای حق مورد نظر است پس هر مؤمن و عاقلی سعی و اهتمام در ترویج و رونق آن خواهد داشت و چون هیچ امر خلاف شرع مطهّر و قانون در آن صورت نمی‌گیرد به هیچ وجه تعطیل نخواهد شد. حاضرین در این مجالس چه در حُسینیّه‌ها و چه در منازل در داخل و خارج ایران می‌دانند که در مدّت جلسه فقری، صاحب آن حضرت مولا است.
5. اتّحاد و همدلی فقرا و نداشتن کدورت و رنجیدگی از یکدیگر از مهم‌ترین عوامل رشد معنوی سالکین بوده و موجب رونق مکتب فقر و خار چشم معاندین است و فقرا باید به لوازم برادری با یکدیگر رفتار نمایند تا پدر روحانی از آنها راضی و رحمت الهی نازل گردد وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ ، را به یاد داشته باشند و در اصلاح بین مؤمنین هر چه توانند کوشش نمایند:

وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم

که در طریقت ما کافریست رنجیدن

6. علمای شریعت و راهنمایان طریقت مانند «دو دست یک انسان و دو شعبه یک اداره و دو شاخه یک درختند» که در مسیر تعالی و تکاملِ مسلمین انجام وظیفه می‌نمایند و فقرا در احکام شریعت از علمایی که متّصف به چهار صفت و نشانه مهم مرجعیت می‌باشند در اعمال شرعی تقلید و پیروی نموده و نهایت ادب و احترام را نسبت به آنها رعایت می‌نمایند و آن چهار صفت همان است که مَنْ كَانَ مِنَ الْفُقَهَاءِ صَائِناً لِنَفْسِهِ حَافِظاً لِدِينِهِ مُخَالِفاً لِهَواهُ مُطِيعاً لِأَمْرِ مَوْلَاهُ فَلِلْعَوامِ أَنْ يُقَلِّدُوهَ، امّا همانطورکه در ادامه این نشانه‌ها آمده است: وَذَلِكَ لاٰيَكُونُ إِلّٰا بَعْضَ فُقَهَاءِ الشِّيعَةِ، این نشانه‌ها فقط در بعضی از فقهای شیعه است. سنایی عَلَیْهِ‌الرَّحْمَة می‌فرماید:

   چو علم آموختی از حرص ایمن شو که اندر شب

   چو دزدی با چراغ آید گزیده‌تر بَرَد کالا

7. فقرا در امور مادّی و دنیوی و خانوادگی از نیروی تعقّل و تفکّر خود و مشورت با کسانی که در امور فوق آگاهی و تجربه دارند، کمک بگیرند و با توکّل به خدا امور خود را انجام دهند و حتّی از استخاره مگر در موارد ضروری کمتر استفاده نمایند و بیشتر از قرائت قرآن و تدبّر و تفکّر در تعالیم این کتاب آسمانی به عنوان برنامه زندگانی فردی و اجتماعی بهره برند و با نور قرآن در امور صوری و معنوی، زندگانی خود را نورانی نمایند.
8. زیارت خانه خدا و مدینه منوّره و عتبات عالیات و مراقد بزرگان دین از وسایل تقرّب به خدا و کمکْ‌کار سالک است از جمله چون چهار نفر از بزرگان ما که حقّ زیادی در هدایت و تربیت ما دارند در بیدخت مدفون می‌باشند، فقرا پیوسته به آن مزار متبرّک رفته و در مدّت اقامت در آنجا که نباید از سه روز بیشتر باشد با رعایت توصیه‌هایی که به زوّار و مسافرین طیّ اعلامیّه‌ای شده است بر رونق آن مکان مقدّس افزوده و بهره روحی و معنوی برده و از کتابخانه سلطانی در ایّام توقف خود در آنجا استفاده نمایند. به برادران محترمی که افتخاراً در مزار سلطانی خدماتی انجام می‌دهند همواره دستور داده شده است که حتّی‌الامکان با زوّار نهایت همکاری را نموده و رضایت خاطر آنان را جلب نمایند.
9. خدمت به مؤمنین (بلکه به نوع بشر) از ارکان فقر و جزء تعهّدات ایمانی و موجب خشنودی مولا و پیشرفت کارها و آسایش در دنیا و آخرت است و: «مایهٔ محتشمی خدمت درویشان است» و لازم است قولاً و عملاً این روحیّه که بحمدالله در فقرا مخصوصاً در جوانان وجود دارد، تقویت شود و از این توفیق الهی بیشتر بهره‌برداری گردد لذا باید فقرا آداب خدمت را از دستورات بزرگان مخصوصاً رسالهٔ شریفهٔ پند صالح فراگیرند، ضمناً در شهرستان‌هایی که مشایخ و مجازین هستند یا دارای حسینیّه و هیأت اُمَنا می‌باشند با هماهنگی با آنها خدمات فقری را انجام دهند که این موهبت الهی هر چه بیشتر در جهت تقویت وحدت و همبستگی فقرا با یکدیگر به کار رود، زنهار از آنکه بالعکس سبب تفرقه و کدورت گردد.
10. همیشه باید به رحمت الهی و وعده‌ها و بشارت‌های خداوند در قرآن به مؤمنین امیدوار بود و یک حکمت آنکه انتظار ظهور فائض‌النُّور حضرت صاحب‌الزّمان (عج) را از عبادات دانسته و توصیه فرموده‌اند، همین است که نور امید را در دل‌ها زنده نگه می‌دارد و مؤمن را به شوق لقای محبوب تربیت می‌نماید. پس، از هیچ قدرتی جز قدرت الهی نباید واهمه داشت و بر فقرا لازم است انسجام و همدلی با یکدیگر را با شجاعت و شهامت توأم داشته و از خود ضعف و سستی نشان ندهند و به لطف الهی امیدوار باشند؛ زیرا خداوند به نُصرت مؤمنین نسبت به پیامبر اکرم (ص) توجّه و عنایت داشته که فرموده است: هُوَ الَّذِي أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِينَ . استقامت در راه خدا و تحمّل ناملایمات، میوه شیرین ظهور حق و استحکام آن و ثبات قدم و رفتن باطل را نتیجه خواهد داد. رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ .