بیانیه اوّل محرّم ۱۴۳۳ (۱۳۹۰/۰۹/۰۶)

دستورات حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده مجذوب‌علیشاه طاب‌ثراه
به آقایان مشایخ

---

خدمت برادران گرامی آقایان مشایخ محترم وفقهم الله

با عرض سلام و درخواست از حضرت منّان برای ازدیاد توفیق برادران در انجام مأموریت محوّله الهی، نکاتی را که به اقتضای زمان و شرایط موجود، توجّه و رعایت بیشتری را می‌طلبد، ذیلاً یادآوری می‌کنم:

1. مخالفت با طریقه فقر و عرفان به شدّت و ضعف از دیرباز در اسلام و بلکه شواهد آن در تاریخ همه ادیان بوده است. در واقع این مخالفت، عمدتاً مخالفت اهل ظاهر و قشر و صورت با لطایف و حقایق باطنی و معنوی است که خداوند عدّه‌ای را از درک و وصول به آن محروم کرده است. امّا این مخالفت و بلکه معاندت به دلایل گوناگون در زمانه ما اکنون به شدّت خود رسیده است و از این رو معاندان به شیطنت تمام به شیوه‌های گوناگون تلاش می‌کنند که با پیدا کردن عیوبی ولو جزئی و کم اهمیّت که به وفور در میان خودشان رایج و شایع است، بزرگان این طریقه را متّهم به اموری خلاف و غیراخلاقی کنند و برای دفع محبوبیتی که حاصل صحّتِ عمل و اخلاق آنها است، در انظار به صورتی مذموم و آنطور که خود میخواهند، نمایش دهند. البتّه خداوند حافظ همه ماست ولی نباید غفلت کرد که وقتی این شیاطین خارجی با شیاطین نفس هماهنگ شوند، مبارزه با آنها محتاج هوشیاری، مراقبت و جهاد اکبر است و به سادگی ممکن نیست.
2. گفتار و کردار آقایان مشایخ سرمشق دیگر فقرا است و بلکه ملاکی است برای دیگر مردم جامعه که درباره فقر و عرفان قضاوت می‌کنند به این دلیل، به مصداق «حَسَنَاتُ الْاَبْرارِ سَيِّئَاتُ الْمُقَرَبِين»، چه بسا کارهایی که ممکن است از دیگران ببینند و بپسندند ولی انجام آنها از جانب شما مقبول نباشد. پس اگر در سابقهٔ هر یک از آقایان، خدای نکرده، قصور یا تقصیری بوده، پس از انتصاب به مأموریت دستگیری و هدایت، آن خطا نادیده گرفته شده و ان‌شاء‌الله از پرونده‌شان پاک شده است ولی از زمان انتصاب، از آنجا که هرگونه لغزش، حتّی کوچک، شما موجب لغزش بزرگترِ فقرا و لطمه به ایمان آنها خواهد شد، تکرار آن خطا قابل اغماض و قبول نیست. پاسداری از وظیفهٔ الهی که بر عهده شما نهاده شده، کاری دشوار و سنگین است به نحوی که در مرحله‌ای بالاتر، خداوند پیامبر (ص) را توصیه به صبر و استقامت می‌فرماید. با توجّه به فسادی که در جامعهٔ روحانی‌نماها رایج و باعث گریز مردم از دین شده، شما باید بیش از پیش مراقب جزئی‌ترین حرکات و سکنات خود باشید که همین مراقبت بالاترین دعوت مردم به صراط مستقیم و هدایت آنان خواهد بود.
3. آقایان مشایخ فقط در حیطهٔ امور موظّف اقدام و ارشاد کنند و از هر گونه دخالت در امور خصوصی فقرا، اعمّ از اقتصادی یا خانوادگی، پرهیز کنند. از خانواده و منسوبین و همراهان خویش نیز بخواهند که به هیچ‌وجه نام نیک شما را وسیلهٔ جلب منافع مادّی و امور دنیوی خود نکنند. البتّه این عدم دخالت منافاتی با خدمت به خلق‌الله و رسیدگی به حال فقرا که از وظایف معهود همه ماست، ندارد.
4. در تماس با نامحرم و مذاکره با خانم‌ها موازین شرعی کاملاً رعایت و از مواردی که احتمال سوءظن دیگران می‌رود پرهیز شود. از این‌رو بهتر است که مجالس و ملاقات خصوصی با زن‌ها را اصولاً یا حذف یا کم کنند و به هنگام ضرورت پاسخ به سؤالات آنها را نیز در مجالس عمومی البتّه به نحوی که سؤال‌کننده مشخص نشود بدهند. به هنگام تشرّف خانم‌ها نیز دقّت کامل شود که حتّی‌المقدّور خانمِ مسنِّ معتمدی حضور داشته باشد و طالب نیز با پوشش کامل، بدون آرایش و با حفظ فاصله باشد. لمس دست خانم‌ها با دستکش نیز به هیچ‌وجه روا نیست. همچنین شرکت در مهمانی‌های مختلط که در آنها حجاب رعایت نمی‌شود، مثل بعضی مجالس عروسی، نیز صحیح نیست. آقایان مشایخ به جدّیت به خانم‌ها تذکّر دهند که مجالس عمومی فقری با دیگر مجالس عمومی تفاوت دارد. حفظ حریم این مجالس، به حفظ آداب آن است. از پوشیدن لباس‌های ناپسند و آرایش‌های تند و زننده در زیر چادر در مجلسی که یاد دوست در آن می‌شود، باید پرهیز کند و حرمت آن را نگه دارند.
5. در مسائل مالی که پس از مسائل مربوط به خانم‌ها دوّمین راه اصلی تهمت زدن به آقایان مشایخ است، دقّت بسیار کنید. مثلاً وجوهات شرعی را خودتان قبول نکنید و متقاضی را به مسئولان وجوهات ارجاع دهید. نذورات یا هدایایی را نیز که مربوط به خود شما است از غیر فقرا یا کسانی که نمی‌شناسید یا احیاناً در مظان اتّهام به سوءعمل هستند، نپذیرید.
6. مراقب اموری باشید که در انظار بد نماست یا ایجاد حسادت می‌کند. مثلاً حتّی‌المقدّور از رفت‌و‌آمد با ماشین‌های مجلّل یا شرکت در مهمانی‌های احتمالاً پر زرق‌و‌برق پرهیز کنید. حتّی توسعه و تزیین غیرضروری محل برگزاری مجالس فقری در شرایط کنونی نیز نابجاست. فراموش نکنید که اوضاع اقتصادی غالب مردم و از جمله فقرا به نحوی است که حتّی از عهده رفع حوائجِ روزمرّه خود نیز گاه برنمی‌آیند.
7. با توجّه به منازعات سیاسی موجود، از اظهارنظر در امور سیاسی به نحوی که موجب این تصوّر شود که شما طرفدار گروه یا شخص سیاسی خاصی هستید، پرهیز کنید. تردیدی نیست که همانطور که در اوّلین بیانیه ذکر کرده بودم، هر یک از فقرا، از جمله شما، اصولاً آزاد است که به عقل ایمانی خویش در امور اجتماعی و سیاسی شرکت کند ولی این کار نباید باعث این گمان شود که نظر طریقهٔ فقر نظر شماست.
8. فقرا را دعوت به التزام بیشتر به امور اخلاقی کنید. وضعیت موجود به گونه‌ای شده است که نشانه‌های آیهٔ شریفهٔ «ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ» کاملاً مشهود و عمومی شده است. این است که مراعات اصول اخلاقی که پیامبر اکرم (ص) فرمود برای اتمام آن مبعوث شدم، در این ایّام بسیار واجب است. این کار زخم انحطاط اخلاقی و معنوی موجود در جامعه را اگر درمان نکند لااقل التیام می‌بخشد. بهتر است با زبان خوش و نصیحت، فقرا خصوصاً جوان‌ها و خانم‌ها را از صرف اوقات فراغت خویش در اموری که آگاهانه یا ناآگاهانه بداخلاقی و فساد را در جامعه ترویج می‌کند یا تضعیف اَرکان خانواده را در پی دارد، مثل شرکت در بعضی مهمانی‌ها یا مراوده زیاد با دوستانی که مقیّد به اخلاق نیستند یا دیدن برخی برنامه‌های تلویزیونی و فیلم‌های خارجی، برحذر دارید.

بدیهی است که عمدهٔ نکات مذکور جزو دستورات عمومی و قدیمی است که بحمدالله آقایان مشایخ مراقبت و رعایت کرده و می‌کنند. ولی لازم بود که مجدّداً تذکّر داده شود تا دقّت بیشتری کنند و البتّه بهتر است آقایان مأذونین نماز نیز از مفاد این نکات تا آنجا که مربوط به آنها می‌شود، مطّلع شوند. والسَّلَامُ عَلَي مَنْ أَتَّبَعَ الْهُدَي وَاجْتَنَبَ الْغَيَّ والرَدي.