بیانیه ۱۷ ربیع‌الاوّل ١٤۳۳ (۱۳۹۰/۱۱/۲۱)

بیانیهٔ حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده مجذوب‌علیشاه طاب‌ثراه
به مناسبت ولادت حضرت رسول (ص) و حضرت صادق (ع)

---

ولادت رسول خدا و فرزند اهمّ شاگردانش حضرت صادق را تبریک می‌گویم امیدوارم ما لیاقت داشته باشیم که از پیروان آنان شمرده شویم، برادران عزیز توجّه کنند که مکتب فقر و درویشی هدف سیاسی ندارد و درصدد جذب طرفدار نیستیم بلکه منزل ما و درِ رحمت الهی همیشه باز است تا با اتکاء به خواستهٔ خداوند هر طالب و جستجوگری را بپذیریم و تربیت کنیم. ما خود نیازمند درگاه الهی هستیم و نیازی به تبلیغات نداریم و سخنگو و نماینده نداریم. به خصوص کسانی که چه در جلسات خاص یا جلسات عام بدون رعایت حکم شرعی جلوه کنند و این بانوان جملاتی ولو ظاهر‌الصلاح بیان کنند.

به مناسبت میلاد شمس و قمر (پیامبر (ص) و صادق (ع)) نکاتی را ولو تکراری است خاطرنشان می‌کنیم: ولی چون موارد آن خلاصه‌ای از تعهدّات ایمانی و تعالیم مکتب درویشی است ضرورت دارد که باز هم یادآوری کنیم که: وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَى تَنفَعُ الْمُؤْمِنِينَ .

1. شریعت و طریقت، یک حقیقت و دو روی یک سکّهٔ الهی و از یکدیگر جدایی ندارند. فقرا موظّفند هم احکام شریعت مقدّس اسلام را رعایت و هم آداب طریقت و فقر را که روح آن اعمال می‌باشد. تقلید در اعمال بوده آن هم از مجتهد جامع‌الشرایط ولی در اصول دین و اعتقادات جایز نبوده بلکه لازم است در این مورد تحقیق و بر اساس تفکّر و تعقّل صورت گیرد، که تقیّد به اجرای احکام شریعت مصطفوی و آداب طریقت مرتضوی لازم و ملزوم یکدیگر بوده و هر دو برای نیل به حقیقت و از تعهدّات ایمانی تمام فقرا می‌باشد. برادران فقری همانطور که در تعهّد معنوی و بیعت الهی مندرج است باید به احکام شریعت تسلیم بوده و اطاعت کنند و برای درک آنها بهتر است به علمایی که متّصف به چهار صفت مهم مرجعیت می‌باشند در احکام شرعی تقلید و پیروی نموده و به پاس قدردانی نهایت ادب و احترام را برای آنان رعایت نمایند.
2. شرکت در مجالس فقری که مجلس ذکر خدا و فراگرفتن آداب مذهبی و تهذیب اخلاق و دیدار مؤمنین و تزکیهٔ نفس و تخلیه از کدورت‌های نفسانی و اغراض دنیوی می‌باشد، طبق شرایط آنکه بارها یادآوری گردیده مخصوصاً در این زمان از اهمّ مکمّل‌های سلوک فقرا و موجب تألیف قلوب و تضعیف عناد معاندین است. لذا از مهم‌ترین وظایف فقری و در این زمان از اهمّ همّت فقرا می‌باشد. رویّهٔ پیشوایان و راهنمایان سلسله، حضور در این مجالس بوده که به پیروی از آنان ما نیز باید این چراغ را روشن نگه داریم، چه اینکه مجالس فقری بهترین فرصت برای یاد خداوند می‌باشد.
3. لازم است یادآوری شود، همانطور که قبلاً هم گفته شده در مجالس فقری فقط از نوار سخنان اقطاب استفاده شود و همچنین پند صالح قرائت شده و از آثار و کتب حضرات سلطان‌علیشاه و نورعلیشاه و رضاعلیشاه و محبوب‌علیشاه و یا دیگر آثار نثر بزرگان عرفان که یکی از آنها انتخاب گردیده و بدون توضیح و تفسیر شخصی خوانده شود و پس از اتمام آن کتاب، کتاب دیگری شروع شود و در نظم هم، از کتب شعرای متقدّم مانند: سعدی، حافظ، مولوی، عراقی، فیض و غیره استفاده شود و چنانچه فقرا بخواهند از نوار سخنرانی‌های مشایخ یا دیگران استفاده نمایند، می‌توانند در غیر مجالس فقری استفادهٔ شخصی باشد.
4. مجالس فقری در شب‌های جمعه و دوشنبه است که با ادای فریضهٔ الهی شروع یا ختم می‌گردد و فقرا رعایت نظم و آداب مجالس فقری و سکوت کامل و حال توجّه و مراقبه در ذکر و فکر داشته، با عمل به تعهّدات بیعت خود رضایت بزرگان سلسله را فراهم نموده که در نتیجه برآمدن حاجات و رفع گرفتاری‌ها و اجابت دعا و افاضهٔ نعمت‌ها بیشتر خواهد بود.
5. در مجالس فقری همواره باید مجالس بانوان از آقایان جدا باشد و برای تمام مدّت مجلس، رعایت حجاب شرعی از ناحیهٔ بانوان معمول گردد و این مسألهٔ حجاب شرعی فقط برای مجالس عمومی نیست بلکه در هر حال باید در مجالسی که به نام فقری است رعایت شود، حتّی اگر همه اعضای یک خانواده باشند. توصیه شده است که در شب‌های جمعه و دوشنبه که به یاد خدا دور هم می‌نشینند، فرض کنید که به هم محرم و محارم یکدیگر نیستند، بلکه آقایان از خانم‌ها جدا بنشینند و در تمام مدّت مجلس رعایت حجاب شرعی را بنمایند و هر نظر و عملی که با این دستور منافات داشته باشد مورد قبول نخواهد بود و همچنین لازم است پس از اتمام مجلس کلیّهٔ فقرا حرکت نموده و قبل یا بعد از جلسهٔ فقری نباید هیچ‌گونه مجلس دیگری در محل تشکیل شود.
6. همانطور که گفته شده فقرا در دید و بازدیدها و روابط خانوادگی و معاشرت‌ها، نکتهٔ مهم رعایت محرم و نامحرمی و حجاب خانم‌ها که زینت‌بخش آنها و موجب عمدهٔ عفت فرد و جامعه است رعایت نمایند و از شرکت در مجالس مختلط آن هم با بی‌بندوباری که ناهنجاری‌های اخلاقی و مفاسد زیادی دارد خودداری شده، خصوصاً در این‌گونه موارد حیثیت فقر و سلسله را توجّه داشته باشند و دقّت شود که این‌گونه مجالس، قبل یا بعد از مجالس فقری اتفاق نیفتاده و با مجالس فقری توأم نگردد، تا توفیق الهی بیشتر نصیب گردد. مخصوصاً توجّه به این نکات برای فقرای خارج از کشور ضرورت بیشتری دارد.
7. همانطور که در اوّلین اعلامیّه هم تذکّر داده شد فقرا لازم است به تمام تذکّرات قبلی با دقّت مراجعه نمایند تا تکلیف خود را در هر زمینه بدانند و از مذاکره و مراجعهٔ کتبی و شفاهی در امور شخصی و خانوادگی دنیوی به بزرگان جداً خودداری نموده و با استفاده از نیروی عقل و مشورت با آگاهان در هر کار و اجرای دقیق بر احکام شریعت و طریقت معضل و مشکل خود را در این امور رفع نمایند.
8. رعایت قانون برای همهٔ افراد جامعه ضروری می‌باشد خصوصاً فقرا که مطیع قانون بوده که این روش، خود بهترین پاسخ عملی به قانون‌شکنان و سعی در جهت قانون‌مند بودن یک جامعه است.
9. تکرار می‌شود مخصوصاً در این زمان حضور و اجتماع در مجالس فقری از اهمّ وظایف فقرا می‌باشد و همچنین احترام نسبت به عموم پیشقدمان ایمانی خصوصاً مشایخ محترم سلسله و مأذونین بر همهٔ فقرا لازم است. البتّه آنان نیز نسبت به فقرا، برادرانه و با جوانان و مبتدیان در فقر، پدرانه و با کمال محبّت و رأفت آداب فقری را آموزش می‌دهند.