بیانیه ۲۹ ربیع‌الاوّل ١٤۳۳ (۱۳۹۰/۱۲/۰۳)
پیام حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده مجذوب‌علیشاه طاب‌ثراه
به مناسبت روز درویش
خدمت فقرای نعمت‌اللّهی گنابادی سلّمهم‌الله
مؤمنان معدود لیک ایمان یکی
جسمشان معدود، لیکن جان یکی
فرا رسیدن سوّمین سالگرد «روز درویش» را به همهٔ شما مؤمنان هم‌دل تبریک عرض می‌کنم. در اجابت به درخواست کسانی از شما عزیزان که از من خواسته بودید به این مناسبت مطالبی را بیان کنم، به ذکر چند نکته اکتفا می‌کنم.
اگر چه همهٔ روزها بنابر قانونی که خداوند در نظام آفرینش مقرّر کرده شبیه به هم هستند و هیچ تفاوتی در میان آنها نیست ولی هر روز و بلکه هر ساعت و هر دم می‌تواند فرصتی برای یادآوری خاطره‌ای باشد که توجّه ما را بیشتر به مبدأ الهی جلب کند و در جهت رضای دوست بیشتر بکوشیم، چنانکه حضرت شاه نعمت‌الله ولیّ می‌فرماید: «دم به دم، دم از ولای مرتضی باید زدن». از این رو است که حضرت حقّ جلّ‌جلاله با اینکه خالق همهٔ روزها است، روزهایی خاص را به خود منتسب کرده و آنها را «ایام الله» نامیده است.
روز سوّم اسفند نیز برای فقرا یادآور خاطره‌ای است شیرین و هم تلخ. شیرین از این جهت که فقرا تجلّی اتّحاد قلبی خود را دیدند و کامشان شیرین شد. اتّحادی معنوی که جان‌های حیوانی ندارند. خاطره‌ای تلخ از این جهت که فقرا در سال‌های اخیر شاهد تخریب اماکن عبادی آنها که برایشان مقدّس بود، شده بودند. همین تلخ‌کامی باعث شد که در چنین روزی در سال ۱۳۸۷ شما عزیزان از پیر و جوان، زن و مرد، از اقصیٰ نقاط ایران در یک حرکت خودجوش معنوی در تهران جمع شوید و آنهایی هم که به دلیل دوری راه، امکان حضور جسمانی نداشتند با اظهار همدردی شما را قلباً همراهی کردند تا صدای دادخواهی خود را با صلح و دوستی به نمایندگان منتخب خویش در مجلس شورا برسانید. اگر چه گوشی شنوا برای این صدا پیدا نشد و اگر هم پیدا شد کسی جرأت نکرد که بگوید شنیدم و در پی رفع ستم برآید ولی همگان دیدند که فقرا در مقام دفاع از اعتقادات و مقدّسات مذهبی خود همچون بنیان مرصوصی هستند که سنگی که به نادانی به آنها بزنند، به خودشان باز می‌گردد. مسئولان مربوطه چون آن جان واحد در میان کثرت جسم فقرا را ندیدند که «چو عضوی به درد آورد روزگار، دگر عضوها را نماند قرار» به جای آنکه لااقل بنابر وظیفهٔ شغلی خود به چاره‌جویی اقدام کنند، تلاش کردند این اجتماع فقرا را در انظار، اجتماعی سیاسی مبتنی بر خواسته‌ها و آرمان‌های سیاسی معرّفی کنند؛ غافل از اینکه:
کار درویشی ورای فهم تو است
سوی درویشی بِمَنگر سست سست
با همه عدم توفیق ظاهری برای احقاق حقوق مذهبی و مدنی خود، فقرا از آن زمان این روز را عزیز داشتند و «روز درویش» نامیدند. اگر چه هر روز که بندگی خدا کنیم، روز درویش است ولی چون این نامگذاری از روی احوال پاک ایمانی آنها انجام شده بود، من نیز آن را پسندیدم و اکنون نیز خاطرهٔ آن روز را همراه با دیگر برادران و خواهران محترم ایمانی گرامی می‌دارم.
سوّم اسفند سال ۱۳۹۰ - روز درویش
کوچکترین بندگان خداوند نورعلی تابنده (مجذوب‌علیشاه)