بیانیه ۹ جمادی‌الاوّل ١٤۳٤ (۱۳۹۲/۰۱/۰۱)
بیانیهٔ حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده مجذوب‌علیشاه طاب‌ثراه
به مناسبت نوروز
رسید مژده که ایّام غم نخواهد ماند
چنان نماند و چنین نیز هم نخواهد
فرارسیدن عید سعید نوروز سال ۱۳۹۲ شمسی را به تمام ایرانیان و مسلمانان مخصوصاً فقرای سلسله جلیلهٔ نعمت‌اللّهی گنابادی (وفّقهم‌الله) تبریک و تهنیت عرض می‌نمایم.
فصل بهار که دگرگونی و حیات طبیعت است و مراسم عید نوروز که در این فصل قرار دارد و یادگار حضرت زرتشت پیامبر (ع) و عُرف بیشتر ملّت ایران است و از طرف پیشوایان دین مبین اسلام هم مورد تأیید قرار گرفته است و حضرت امام صادق (ع) نیز دعایی برای زمان تحویل سال فرموده‌اند، همه دارای اشارات عرفانی و تربیتی می‌باشد. در همین دعا که به فرمودهٔ حضرت به درگاه الهی عرضه میداریم: ای دگرگون‌کنندهٔ دل‌ها و دیده‌ها و ای اداره‌کنندهٔ شب و روز و ای تغییر‌دهندهٔ نیروها و حال‌ها، حال ما را به بهترین حال تغییر دِه، اشاره به آن است که زمام همهٔ امور به دست خداست و باید او را بخوانیم و او را بخواهیم و هرگونه تغییر و اصلاح را ابتدا از خود شروع کنیم و بهترین حال که در این دعا درخواست شده است و سرچشمهٔ تمام اعمال و گفتار ماست، حالی است که مورد پسند خدا باشد و آن حال جز با خدا بودن و به یاد او بودن نیست، که یاد خدا آرامش‌بخش دلهاست و زُدایندهٔ تیرگی‌هاست. پس با عنایات الهی و استمداد از باطن اولیای حقّ و عزمی راسخ و ارادهٔ قوی، دگرگونی را از خود آغاز کنیم. در حلول سال جدید همانطور که خانه و محلّ زندگی خود را از آلودگی‌ها، نظافت نموده و منتظر و آمادهٔ پذیرایی میهمانان هستیم، دل را به یاد خدا مشغول داریم و تن را به طاعت او بگُماریم و در خدمت به بندگانش بکوشیم و سعی کنیم درخت تنومند و سر به آسمان ایمان را که موهبتی الهی است و خداوند به واسطهٔ این موهبتش بر مؤمنین منّت نهاده را با پندار نیک و گفتار نیک و کردار نیک آبیاری نماییم تا میهمان غیبی همراه با نسیم حیات‌بخش بهاری که نغمهٔ خوشِ امید و عشق و سعادت و کامیابی را به دل‌های ما می‌وَزَد، در خانهٔ دل نزول اجلال فرموده و دل و جان ما را حیات طیّبه بخشیده و نورانی نماید. مولوی (علیه‌الرّحمة) همین بهترین حال را به زبان و تعبیر خود از خدا درخواست نموده و آن را ریشه و اصل همهٔ خوشی‌ها دانسته و فرموده است:
ای اصلِ اصلِ هر خوشی
در جان من خوشتر درآ
امیدوارم خداوند مهربان این سال را برای همهٔ هموطنان، مسلمانان و فقرا سالی با برکت و خیر و سعادت و موفّقیت و تکامل صوری و معنوی و رفع همهٔ مشکلات و گرفتاری‌ها عنایت فرماید.
در آغاز سال جدید نیز همچون سال‌های گذشته، توجّه فقرا را به نکاتی هر چند مکرّر جلب می‌نمایم و انتظار دارم پیوسته آنها را مورد نظر و توجّه خود قرار دهند:
- احکام شریعت، حافظ و نگهدارندهٔ آداب باطنی و طریقت است و احکام قلبی و طریقت، روح اعمال و وظایف شرعی می‌باشد لذا پیوسته تقیّد به اجرای احکام شریعت اوّلین قدم در سلوک الی‌اللّه و از امتیازات این سلسلهٔ جلیله بوده و هست و سالکین الی‌اللّه با انجام وظایف شرعی و مراقبت و عمل به آداب طریقت، به حقیقت که معرفة‌اللّه است، می‌رسند.
- حضور در مجالس فقری شب‌های جمعه و دوشنبه که پیوسته مورد تأکید بزرگان بوده است، در این زمان اهمیّت بیشتری دارد که فقرا با حال توجّه و سکوت و رعایت نظم و آداب مجلس فقری، شرکت نمایند تا علاوه بر بهره‌های معنوی، موجب همدلی و وحدت بیشتر و رفع مشکلات و استجابت دعا گردیده و خشنودی خدا و اولیائش در این است و فقرا که بانی مجلس فقر را حضرت مولیٰ می‌دانند در تمام شهرهای داخل و خارج از کشور هرکجا مجلس فقری است حتّی اگر با صاحبخانه هم اختلاف سلیقه‌ای دارند، نباید موجب عدم حضور آنها در مجلس فقری شود و بدانند که: لحظات انعقاد مجلس زیربنای اصلی عظمت ولایت بزرگان است.
- گفتار و رفتار مشایخ و مجازین سلسله، هم در بین فقرا و هم طالبین راه و هم در نظر معاندین و مخالفین فقر بیشتر مورد توجّه است. لذا انتظار آن است که وحدت رویّه و محبّت و احترام به یکدیگر را رعایت نموده و از آنچه موجب ایراد و اعتراض خاصّ و عام می‌گردد، احتراز جویند و در تألیف قلوب بکوشند.
- چون مکتب تشیّع حقیقی و سلوک تصوّف، پیروی از ائمّهٔ معصومین (ع) است، اقدام به هر امری منوط به اجازهٔ از بزرگ زمان می‌باشد لذا تفسیر قرآن و توضیح مطالب عرفانی فقط باید از جانب کسانی که مأمور و مجازند، صورت گیرد. بنابراین کسانی که اجازهٔ صریح و رسمی در این مورد ندارند، از سخنرانی و تفسیر و توضیح خودداری نمایند. فقرا هم چنانچه به این افراد مراجعه نموده یا مطلبی پرسیدند و جوابی شنیدند آن را به عنوان نظر و برداشت شخصی بدانند.
- باید توجّه داشت، گاهی تعبیراتی که در بین بعضی گروه‌های اجتماعی وجود دارد، در مورد فقرای این سلسله نیز به کار می‌رود که صحیح نیست. از جملهٔ آنها عبارت «فراخوان» است، این روش در بین فقرا معمول نبوده و نیست و ما، در این سلسله فراخوان نداریم زیرا مؤمن آنگاه مؤمن واقعی است که همچون وجود برادر ایمانی خود باشد تا هرگاه بر یکی از اعضاء دردی یا گرفتاری پیش آمد سایر اعضاء به جنبش درآیند و آگاه شوند همانطوری که پیامبر اکرم (ص) فرموده است: «اَلمؤمنونَ گنَفسٍ واحِدَةٍ» و مولوی (علیه‌الرّحمة) در توضیح این حدیث شریف می‌فرماید:
جان گرگان و سگان از هم جداست
متّحد جان‌های شیران خداست
همچو آن یک نور خورشید سماء
صد بُوَد نسبت به صحن خانه‌ها
لیک یک باشد همه انوارشان
چون که برگیری تو دیوار از میان
چون نمانَد خانه‌ها را قاعده
مؤمنان مانندِ نفس واحده
- آنچه معمول شده است که با تلفن همراه پیام‌هایی را می‌رسانند و اعلام می‌کنند که از طرف قطب سلسله صادر شده است، همهٔ فقرا بدانند که هرگاه دستوری صادر شود و لازم‌الاجرا باشد بطور صریح از طرف بزرگ وقت به همه ابلاغ خواهد شد. بنابراین به امثال این پیام‌ها که ممکن است از طرف افراد ناآگاه بوده یا از ترفندهای دشمنان فقر باشد توجّه ننموده و اشاعه ندهند.
- اینکه در بعضی رسانه‌ها، شخص یا اشخاصی با عنوان سخنگوی این سلسله معرفی می‌شود، صحیح نیست. باید متوجّه باشند که در این سلسله ممکن است افرادی مجاز به سخنرانی در مجالس یا مناسبت‌های مذهبی باشند ولی شخصی به عنوان سخنگوی سلسله نداریم.
- بنای استوار و اصل ثابت فقر و درویشی و مکتب تصوّف، صلح و صفا و محبّت و وفا به تمام بندگان خدا است و شفقّت به خلق خدا از تعهّدات ایمانی همهٔ مؤمنین می‌باشد. خوشبختانه در این زمان، این حقیقت بر جهانیان روشن شده است که فقرا با همه در صلح هستند. ما با کسی سرِ جنگ نداریم و اهل فتنه و آشوب نیستیم. امّا در دوستی مانند آب زلال و در دفاع از مکتب خود استوار و همچون سنگ خارا می‌باشیم. درویش فقط باید با هواهای نفسانی و شیطان درونی خود پیوسته در مجاهده باشد و باید بر خود مسلّط باشیم که در این صورت به وظیفهٔ ایمانی خود، عمل نموده و سرنوشت خود را رقم می‌زنیم. ما حکومت بر دل را قابل مقایسه با حکومت بر گِل نمی‌دانیم زیرا حکومتِ بر دل پیوند با ابدیّت دارد و حکومتِ بر گِل فناپذیر است.
- کدورت و اختلاف فقرا با یکدیگر خطا است و مانع خیر دنیا و آخرت می‌گردد و نیز طبق آیهٔ شریفهٔ: وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ (سورهٔ انفال، آیهٔ ۴۶)، «نزاع و اختلاف با یکدیگر نکنید تا سست نشوید و قدرت و شوکت و آبروی شما از بین نرود» نهی صریح از آن رسیده است. پس فقرا از هرگونه گفتار و رفتار نابجایی که موجب کدورت و رنجش می‌گردد، خودداری نموده و پیوسته با یکدیگر طریق محبّت و مودّت را بپیمایند. در آغاز سال جدید هم اگر دو مؤمن کدورتی با هم داشته باشند با صفای قلب با یکدیگر مصافحه نموده و خشنودی خدا و اولیائش را بر خشنودی شیطان برگزینند:
وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
که در طریقت ما کافریست رنجیدن
- پیامبر اکرم (ص) ازدواج و تشکیل خانواده را عزیزترین بنا و ساختمان در نزد خدا فرموده است و طلاق جز در موارد ناچاری، مبغوض خدا و رسول و موجب از هم پاشیدگی خانواده‌ها و سرگردانی فرزندان می‌گردد، پس لازم است زن و شوهر با دو اصل قرآنی مودّت و رحمت این بنیان را محکم و این کانون را گرم نگه دارند و از طلاق و جدایی که متأسّفانه در جامعه افزایش یافته، اجتناب نمایند و در تربیت کودکان که مربّیان آیندهٔ جامعه خواهند بود، تلاش نمایند تا مشمول برکت و رحمت الهی گردند و نیز قواعد مربوط به حُرمت‌های سَبَبی و نَسَبی را رعایت کنند.
- فقرا در تمام مسائل مادّی، دنیوی، انتخاب همسر، شغلی، خانوادگی، پزشکی به آقایان مشایخ مراجعه ننمایند و از آنها دستور قطعی و آمرانه نخواهند و آقایان مشایخ هم در این امور مداخله و اظهارنظر ننمایند، بلکه بیشتر به تربیت معنوی و عرفانی فقرا بپردازند و فقرا هم چنانچه در اینگونه موارد، اظهار نظری شد آن را به عنوان امر و نهی شریعتی یا طریقتی تلقّی نکنند و مسائل زندگی و امور دنیوی خود را با به کار بستن نیروی تعقّل و تفکّر و در صورت نیاز با مشورت با افراد آگاه و متخصّص در آن مسأله حل نمایند و حتّی‌الامکان نیاز به استخاره هم جز در موارد استثنایی نمی‌باشد. همچنین آقایان مشایخ هم از اظهارنظر و صدور فتویٰ در مسائل شرعی مخصوصاً آنچه به صحّت آن یقین ندارند و نیز از بیان استنباط خود و تفسیر آنچه از این فقیر می‌شنوند، برای دیگران احتراز نمایند.
- همانطور که همیشه رویهّٔ این سلسلهٔ جلیله بوده است و بزرگان سلسله هم مکرّر توصیه و تأکید نموده‌اند، درویشی در سیاست دخالت نمی‌کند، بنابراین در مسائل اجتماعی از قبیل انتخابات هم، سؤال و مراجعه ننمایند چون مشمول همین قاعده است. افراد فقرا به عنوان یک شهروند ایرانی آزادند در اینگونه موارد خودشان تصمیم بگیرند، البتّه لازم است روشی را اتّخاذ نمایند که مخالف با احکام شرع مطهّر و نیز موجب زحمت و آزار بندگان خدا نباشد و فقرا تا حدّ ممکن با هم هماهنگ باشند.
- مزار کثیرالانوار سلطانی بیدخت که اکنون مرقد مطهّر چهار نفر از اقطاب بزرگوار این سلسله و مَطاف اهل دل می‌باشد برای همهٔ مؤمنین دارای احترامی در حدّ قداست و محلّ استجابت دَعَوات است، مسافرین و زُوّارِ این مکان مقدّس در مدّت توقّف خود به دستورالعملی که صادر و در صحن مزار و اتاق‌ها نصب گردیده، دقّت و موادّ آن را اجرا نمایند، بیدختی‌های عزیز هم قدر آن مزار شریف را دانسته و سرمشق دیگران باشند.
- بیداری سحر و راز و نیاز به درگاه حضرت بی‌نیاز و اطاعت اوامر الهی و قرائت قرآن و تدبّر در مفاهیم آن کتاب آسمانی و تعالیم آن را برنامهٔ زندگانی فردی و اجتماعی قرار دادن و شفقّت و مهربانی با بندگان خدا، موجبات رفع نگرانی‌ها و اجابت دعا را فراهم می‌آورد. خانهٔ دل را باید از کینه و نفرت و دشمنی و شهوت و ریا پاک نمود و از هر چه غیر خداست باید خالی کرد تا محبوب الهی در آن ساکن شود.
فقیر در دین خود نیرومند و شکست‌ناپذیر و ثابت‌قدم و غیرت‌مند و بیدار و هوشیار است و در انتظار فرجام نیک و عاقبت خیر می‌باشد و انواع مشکلات و سختی‌ها، نه تنها در او سستی ایجاد نمی‌کند بلکه بر استقامت او می‌افزاید. فقرا همچون بنیان مرصوص با وحدت و همدلی و محبّت و اتّحاد بر حضور در مجالس فقری و حرکت در مسیر تکامل روحی و معنوی و توسّل به ذیل عنایت اولیای الهی، رضای حق را نصب‌العین خود قرار دهند. امیدوارم خداوند دعاهای ما را مستجاب نموده و چشم دل ما را به جمال نورانی حضرت قائم آل محمد (ص) منوّر فرماید.
برو تو خانهٔ دل را فرو روب
مهیّا کن مقام و جای محبوب
چو تو بیرون روی او اندر آید
به تو بی‌تو جمال خود نماید
الهی جان ما را صفای خود دِه و دل ما را هوای خود دِه و چشم ما را ضیای خود دِه.
اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنزِلْ عَلَيْنَا مَائِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ تَكُونُ لَنَا عِيدًا لِّأَوَّلِنَا وَآخِرِنَا وَآيَةً مِّنكَ وَارْزُقْنَا وَأَنتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ
وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم صَادِقِينَ
التماس دعا؛ حاج دکتر نورعلی تابنده (مجذوب‌علیشاه)
اوّل فروردین ۱۳۹۲ شمسی
-
سورهٔ مائده، آیهٔ ۱۱۴: بار خدایا، ای پروردگار ما، برای ما مائده‌ای از آسمان بفرست، تا ما را و آنان را که بعد از ما می‌آیند عیدی و نشانی از تو باشد، و ما را روزی ده که تو بهترین روزی‌دهندگان هستی. ↩