بیانیه ١۹ جمادی‌الاوّل ١٤۳۵ (۱۳۹۳/۰۱/۰۱)
بیانیهٔ حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده مجذوب‌علیشاه طاب‌ثراه
به مناسبت نوروز
ز کوی یار می‌آید، نسیم باد نوروزی
از این باد ار مدد خواهی، چراغ دل برافروزی
آب زنید راه را، هین که نگار می‌رسد
مژده دهید باغ را، بوی بهار می‌رسد
فصل بهار و تحویل سال و مراسم جشن باستانی نوروز، یادگار حضرت زرتشت (ع) است، همان پیامبر بزرگواری که فرمود: زندگی شما وقتی زیبا و شیرین خواهد شد که پندار و گفتار و کردارتان نیک باشد. ایرانیان این عید را مهم دانسته، جشن می‌گرفتند و به نام عید رستاخیزی برگزار میشده است و طبق مدارک تاریخی در پنج روز اوّل فروردین به دیدار اقوام و بستگان و دوستان می‌رفتند و معتقد بودند که هنگام عید، نیک‌بختی‌ها در بین بندگان خدا تقسیم می‌شود. دین مقدّس اسلام هم در بین هر جامعه و ملّتی که وارد شد، مردم آن را با جان و دل پذیرفتند، هر رسم و روشی که با راه خدا و حرکت به سوی او مخالف نبود را مورد تأیید و تثبیت قرار می‌داد، به همین جهت پیامبر بزرگوار اسلام و ائمّهٔ طاهرین (ع) هم آن را تأیید نموده و با دستورات مذهبی از جمله دعای هنگام تحویل سال که دارای مضامین و مفاهیم عرفانی و آموزنده از حضرت امام جعفر صادق (ع) رسیده است، به آن قداست هم بخشیدند و چنانچه با خلوص نیّت و با توجّه و یاد خدا همراه باشد، نوعی عبادت محسوب می‌گردد و مؤمن همیشه حلول سال نو و بهار با طراوت و شادمانی را نشانهٔ قدرت لایزال الهی و تجدید حیات طبیعت دانسته و از این تحویل و تغییر حیات طبیعت، در جهت گرفتن درس و پیام آن برمی‌آید، زیرا نسیم نوروزی نزد عارفان، نَفَس رحمانی و فیض الهی است که از کوی یار و محبوب حقیقی می‌آید و چراغ دل را روشن می‌سازد، بنابراین عارف درمی‌یابد که در پسِ هر زمستانی، بهاری سبز و پر طراوت است و خدای مهربان به ما نوید داده است که اگر ما هم در جهت تحوّل و تغییر خود و حرکت به سوی نیکی‌ها گام برداریم، درهای رحمت و برکتش را به روی ما باز می‌نماید.
در ابتدای سال جدید نیز همچون سال‌های گذشته به مصداق: فَإِنَّ الذِّكْرَى تَنفَعُ الْمُؤْمِنِينَ (سورهٔ ذاریات، آیهٔ ۵۵)؛ یادآوری برای مؤمنین سودمند است، توجّه فقرا را به نکاتی جلب می‌نمایم و امیدوارم با اجرای آنها، ارواح طیّبهٔ اولیای حق را شاد و موجبات تعالی معنوی خود را فراهم نمایند:
- احکام دین مقدّس اسلام، طبق قانون حَلَالُ مُحَمَّدٍ حَلَالٌ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ حَرَامُ مُحَمَّدٍ حَرَامٌ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ:
این دین و کتاب مقدّس قرآن، خاتم ادیان و کتب و پیامبر اکرم (ص) خاتم الانبیاء و تعالیم آن حضرت پیوسته جاودان و قابل اجرا است و دانستن و اطاعت از احکام شریعت و اجرای آن همیشه از ضروریات تعالیم و امتیازات این سلسلهٔ جلیله بوده و هست و شریعت و طریقت لازم و ملزوم یکدیگر برای رسیدن به حقیقت و معرفت می‌باشد.
مصطفی را وعده کرد الطاف حق
گر بمیری تو، نمیرد این سَبَق
- از آقایان مشایخ محترم سلسله و مجازین نماز انتظار آن است که با توجّه به فرمان و اجازه و مسئولیت خطیری که به عهده دارند هم در ملاقات و ارتباط با یکدیگر و هم در غیاب، نهایت احترام و محبّت متقابل را داشته باشند که دیگران گفتار و رفتار آنان را الگو قرار می‌دهند. لذا رفتار آنان نوعی باشد که سبب اعتلای پرچم فقر و تحسین و تمجید همه و جلب رضای خدا و اولیائش قرار گیرد.
- همیشه به خصوص در این زمان که متأسّفانه انواع مفاسد اخلاقی و انحرافات اجتماعی شیوع پیدا کرده است و نیز گرفتاری‌ها و اشتغالات فکری زیاد است، مجالس رسمی فقر بهترین فرصت برای تمرکز فکر و آرامش روحی است و نیز جلوهٔ وحدت و همدلی فقرا می‌باشد، بنابراین فقرا حضور و شرکت در مجالس فقری شب‌های جمعه و دوشنبه را در تمام شهرستان‌های داخل و خارج کشور از اهمّ وظایف خود دانسته و حتّی اگر اختلاف سلیقه هم با کسی دارند چون بانی حقیقی این مجالس را که حضرت مولیٰ است، حاضر و ناظر می‌دانند لذا خود را از این فیض محروم نسازند و با رعایت آداب مجلس که مهم‌ترین آنها حال توجّه و توسّل و نظم و سکوت است، با پاکی ظاهری و باطنی در مجالس فقری شرکت نمایند:
شستشویی کن و آنگه به خرابات خرام
تا نگردد ز تو این دیر خراب آلوده
- نماز جماعت، تجلّی اتّحاد و محبّت و یگانگی و شکوه مؤمنین و سبب نزول رحمت و برکت الهی و رفع بلیّات و استجابت دعوات است، شرکت در آن را مهم دانسته و در تنظیم صفوف و رعایت اتّصال دقّت نماییم که پیامبر اکرم (ص) فرمود: نظم و اتّصال صفوف نماز جماعت را رعایت کنید که موجب نزدیکی قلوب شما می‌گردد.
- در درویشی و عرفان که همان تشیّع حقیقی است، انجام هر امر مذهبی باید با اجازهٔ بزرگ وقت باشد؛ از جمله تعیین محلّ مجلس فقری در شهرستان‌ها یا تغییر محلّ آن، که باید با اجازه باشد. به همین ترتیب فقط کسانی که اجازهٔ صریح و رسمی برای سخنرانی یا تفسیر و توضیح دارند و مشخص شده است، به این امر بپردازند. ضمناً لازم است از بیان مطالب اغراق‌آمیز و غلوّ در عقاید که مخالف ظاهر شرع مطهّر و دستور بزرگان است، خودداری شود زیرا موجب فساد و خرابی حال فقیر و ایراد و اعتراض دیگران گردیده و آن را تعلیم رسمی فقر و عقیدهٔ عموم فقرا خواهند دانست.
- بانوان، بالاخص بانوانی که تشرّف به شرف فقر و ایمان یافته ولایت علی (ع) را پذیرفته‌اند و این موهبت الهی شامل حال آنها گردیده، باید در عفّت و پاکدامنی و رعایت حجاب که تأثیرات فردی و خانوادگی و اجتماعی دارد بیش از دیگران دقّت نمایند و در همسرداری و خانه‌داری و آداب تربیت فرزندانِ خود که نسل آینده خواهند بود، احکام شریعت و آداب طریقت را رعایت نمایند.
- همگان از درویش، انتظار محبّت و شفقّت که از تعهّدات ایمانی هم می‌باشد را دارند و صفا و صمیمیّت، لازمهٔ فقر می‌باشد. در طلیعهٔ سال نو، چنانچه خدای‌نخواسته در بین دو فقیر کدورتی باشد، با یکدیگر از صمیم دل و با حال توجّه مصافحه نموده و چون خود از محبوب انتظار عفو دارند، از یکدیگر گذشت نمایند و باید حتّی‌الامکان از گفتار و رفتاری که موجب رنجش و کدورت می‌گردد خودداری نموده و در معاملات و قرض دادن و شرکت با یکدیگر بر اساس آیهٔ ۲۸۲ سورهٔ بقره، محکم کاری کنند تا مسائل مادّی، موجب سستی روابط معنوی نگردد.
درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد
نهال دشمنی برکن که رنج بی‌شمار آرد
- اعتیاد به مواد مخدّر براندازندهٔ خانواده‌ها و از بین‌برندهٔ غیرت و شرافت و موجب تخریب قوای انسانی و مانع کار و فعّالیت است و هدف شیطان و از وساوس اوست. این سلسلهٔ جلیله افتخار دارد که در مبارزه با این سمّ مُهلِک، پرچم‌دار و پیشرو بر همگان بوده است و استعمال هرگونه از مواد مخدّر قدیم و جدید را در شریعت حرام و در طریقت گناه می‌دانیم. بر فقرا لازم است حتّی از شرکت در محلّی که دیگران آن را استعمال می‌نمایند، خودداری نموده و برای ترک معتادان و نجات آنها از این بلا، کمک نمایند.
- اخیراً افرادی پیشنهاد مناظره در باب حقّانیت این سلسلهٔ جلیله می‌نمایند، البتّه اینگونه پیشنهادها تازگی نداشته و سابقه دارد. ابتدا لازم است به این نکته توجّه نمایند که مناظرهٔ پیشنهادی آنها در حقیقت مجادله است و حضرت امام صادق (ع) می‌فرماید:
اِيَّاكَ وَالمِراءِ وَالجِدالِ وَ اِن كُنتَ مُحِقّاً (از هرگونه جدال بپرهیز، حتّی اگر حق با تو باشد) و در امر دین مجادله نیست، ثانیاً عقاید و اعمال این سلسلهٔ جلیله که افتخار دارد شیعه اثنی‌عشری و دارای ولایت ائمّه معصومین (ع) می‌باشند، مخفی نبوده و مجالس فقری و آداب آن علنی است و ضمناً کتب آنها در دسترس همگان می‌باشد که می‌توانند مطالعه نموده و در صورتی که درصدد فهم و تحقیق بوده و با دیدهٔ انصاف بنگرند، حقّانیت بر آنها ثابت خواهد شد. همین پیشنهاد در دورهٔ قاجار از طرف بعضی از علماء که با دربار هم ارتباط داشتند به یکی از اقطاب بزرگوار این سلسله حضرت آقای مجذوب‌علیشاه همدانی (قدّس‌سره) شد که در زمان مقرّر، ایشان در محلِّ وعده حاضر شدند ولی آقایان نیامدند، لذا ایشان کلّیهٔ اعتقادات خود را مکتوب نمودند که هم اکنون چاپ و در دسترس است. همچنین جدّ امجد فقیر، حضرت آقای سلطان‌علیشاه نَوَّر‌الله مَرقَده‌ُالشَریف در ابتدای تفسیر شریف بیان‌السعادة، کلّیات و جزئیات عقاید خود را که در حقیقت اعتقادات فقرای این سلسله است مرقوم فرموده‌اند. پیشنهادکنندگان مناظره اگر قصد تحقیق دارند، به همان تفسیر مراجعه نمایند و در رسالهٔ شریفهٔ پند صالح هم با نثری ساده و روان، عقاید و اعمال و وظایف فقرا بیان شده است که برای فقرا لازم‌الاتّباع در فکر و عمل است. - غیبت و تهمت و بُهتان و افترا و تَفتین و تجسّس، از معاصی کبیره است که متأسّفانه در جامعهٔ امروز زیاد شده است. از جمله به جای آنکه فرآورده‌های فنّاوری موهبت الهی به وسیلهٔ بشر باشد و از آنها در جهت ترویج معارف الهی و علم و صنعت و هنر و اصلاح مفاسد جامعه استفاده شود، در مسیر شیوع و ترویج مفاسد اخلاقی قرار داده می‌شود، از جمله در سایت‌های مختلف به این سلسلهٔ جلیله و فقرای آن انواع تهمت‌ها و ناسزاگویی‌ها را می‌نمایند که در حقیقت: عِرض و آبروی خود را می‌برند و بیشتر موجب تشویق دیگران به تحقیق شده و پس از تحقیق، دروغ و خلاف آنها ثابت و حقّانیت راه خدا بر شخص مُنصف ثابت می‌گردد و به قول مولوی عَلَیهِ الرَّحْمَة: «بس عداوت‌ها که آن یاری بوَد» و نیز فقرا هیچ نگرانی نباید از این امور داشته باشند زیرا دربارهٔ امیرالمؤمنین و مولای فقرا حضرت علی (ع) که مقتدا و پیشوای ماست نیز معاویه و پیروان او به نوعی تبلیغات سوء نمودند که مردم شام پس از شنیدن خبر شهادت آن حضرت در مسجد، می‌پرسیدند مگر علی نماز هم می‌خواند؟! لذا فقرا با عزمی راسخ و ثبات قدم در صراط مستقیم ولایت گام بردارند و این آیهٔ شریفه، دعای زبانی و قلبی همهٔ ماست که: رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ (سورهٔ بقره، آیهٔ ۲۵۰).
- مزار سلطانی بیدخت از مکان‌های شریف و مورد عنایت حق و دارای قداست می‌باشد، زوّار و مسافرین به آن مکان مقدّس دستورالعملی را که برای آنها نوشته‌ام و در صحن مزار و اتاق‌ها زده شده است را کاملاً رعایت نمایند. همچنین از بیدختی‌های عزیز انتظار آن است که از حضور در نماز جماعت و شرکت در مجالس فقری و تعظیم شعائر مذهبی بر دیگران سبقت داشته و الگو باشند.
- فقرا آگاه باشند که اگر بعضی اوقات در ظواهر عبارات و سخنان آقایان مشایخ و نظرات آنان با یکدیگر تفاوتی دیده شود، هر یک برحسب حال خود آنهاست. امّا برای فقرا، دستورات کلّی، معتبر و مورد نظر و قابل اجرا است.
- از همه برادران و خواهران ایمانی می‌خواهم: بیایید با هم دست به دعا برداریم تا خداوند بشرِ مخلوق خودش را مورد عفو و رحمت خود قرار دهد، ما حتّی برای دشمنان جاهل خود دعا می‌کنیم و در راه تحقّق آن به لطف خدا، سعی و مجاهده می‌نماییم که اگر جاهل هستند، دانایشان فرماید و اگر شقی هستند، گناهانشان ادامه نیابد.
- در پایان مجدّداً به همهٔ فقرا تبریک و تهنیت عرض می‌نمایم و امیدوارم سال جدید، سال نعمت و برکت و رفاه و ترقّی و تعالی صوری و معنوی باشد. بیعت و تعهّدات ایمانی را نباید به فراموشی سپرد زیرا با بیعت در حقیقت شخصیت انسانی خود را گرو گذاشته‌ایم. اعمال و رفتار و گفتار ما بیانگر اهمیّت به آن تعهّدات است، با بیداری سحر و قرائت قرآن و تدبّر در مفاهیم آن کتاب آسمانی و تعالیم آن را برنامهٔ زندگانی خود قرار دادن، زمینه‌های ظهور مولایمان حضرت قائم آل محمّد (ص) را فراهم آوریم.
صبا خاک وجود ما بدان عالی‌جناب انداز
بُوَد کان شاه خوبان را نظر بر منظر
التماس دعا
حاج دکتر نورعلی تابنده (مجذوب‌علیشاه)
جمعه اوّل فروردین ۱۳۹۳ شمسی