بیانیه ۳۰ جمادی‌الاوّل ۱۴۳۶ (۱۳۹۴/۰۱/۰۱)
بیانیهٔ حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده مجذوب‌علیشاه طاب‌ثراه
به مناسبت نوروز
عید سعید نوروز را تبریک می‌گویم، ان‌شاء‌الله خداوند دعای عید ما را پاسخ مثبت دهد. جشن عید نوروز، بزرگ‌ترین و اصیل‌ترین سنّت‌ها و مراسم ایران باستان است و جشن گرفتن در حقیقت سپاس و نیایش به درگاه الهی برای آغاز سالی نو می‌باشد و ایرانیان از قدیم‌ترین ایّام به پیروی از حضرت زرتشت (ع) آن را جشن می‌گرفتند و به آستان حضرت حق، نیایش بجای می‌آوردند.
نوروز نمادی است از فصل بهار که اِحیاء و بیداری طبیعت از خواب زمستانی را جلوه می‌دهد. نوروز نوعی نفخهٔ الهی است که این جهان مادّی را زنده و تازه می‌نماید تا خورشید تابندهٔ عشق الهی از افق جان طلوع کند و نسیم رحمت و لطف پروردگار بر جان‌ها بِوَزد. این تحوّل، بهار درونِ عارف است، از این جهت همیشه برای عارف عید است:
عارفان هر دمی دو عید کنند
عنکبوتان مگس قدید کنند
دین مقدّس اسلام و پیامبر اکرم (ص)، هر عُرف و فرهنگ ملل را که با اصول اسلام متّصل باشد مخصوصاً که جنبهٔ الهی داشته باشد، تأیید می‌نماید، لذا جشن نوروز را تأیید فرموده است. طبق روایاتی که دانشمند شَهیر ایرانی ابوریحان بیرونی عَلیه‌الرَّحمة در کتاب آثار‌الباقیه آورده است و از عبدالله بن عباس نقل می‌کند: روزی عدّه‌ای از اصحاب حضرت رسول (ص) جامی سیمین محتوی شیرینی به حضور آن حضرت آوردند، حضرت پرسیدند: این چیست؟ عرض کردند: این‌ها شیرینی نوروز است. فرمودند: نوروز چیست؟ عرض کردند: عیدی بزرگ برای ایرانیان است. حضرت بیاناتی دربارهٔ حقیقت نوروز فرمودند و سپس مقداری از آن شیرینی را میل فرموده و بقیّه را بین اصحاب خود تقسیم کردند. نظیر همین جریان در زمان مولای ما حضرت امیرالمؤمنین (ع) اتفاق افتاد که حضرت به حاضرین از یاران مخلِص خود فرمودند: خداوند همهٔ روزهای شما را نوروز قرار دهد. حضرت امام جعفر صادق (ع) هم ضمن تأیید مراسم نوروز ایرانیان، دعایی با مضامین عرفانی برای هنگام تحویل سال فرموده‌اند که امیدوارم به برکت آن دعا خداوندِ مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْأَحْوَالِ، بهترین حالات مورد پسند خود را به ما عنایت فرماید. گرچه از لحاظ نجومی تقارن عید غدیر با نوروز قطعی نیست ولی ایرانیان چون مظهر اتَمّ عید و مصداق اعلای آن را عید غدیر می‌دانند و از این جهت همیشه عید دارند لذا از جنبهٔ معنوی، عید نوروز را به عید غدیر هم تعبیر و تفسیر می‌کنند.
این عید را به همهٔ هموطنان ایرانی و به خصوص فقرای عزیز تبریک و تهنیت عرض می‌نمایم و از درگاه خداوند مهربان مسئلت دارم که به همهٔ فقرا نعمت سلامت و سعادت و موفّقیت عنایت فرموده و در سال جدید، برکت و رحمت خود را بر ما نازل و گرفتاری‌ها و مشکلات را از همهٔ فقرا به لطف و تفضّل خود، رفع و توفیق شکر به ما مرحمت فرماید.
بعضی موارد ضروری را یادآوری می‌نمایم و امیدوارم خداوند توجّه فقرا به این نکات و اجرای آنها را توفیق دهد:
- تقسیم‌بندی هر موضوعی که بدیهی می‌باشد، به هیچ‌وجه حاکی از تعدّد و چندتا بودن آن نیست بلکه برای فهم بهتر آن است. اساس مذهب حقّهٔ تشیّع، ولایت و جانشینی علی (ع) است و درک و شناخت عمق تعالیم اسلامی، عرفان است و کسی که بخواهد برحَسب این شناخت (عرفان) قدم بردارد برنامهٔ او تصوّف است پس تصوّف، روش سیر و سلوک و عرفان، شناخت سلوک است. فقیر هر دو را دارد و باید به سوی کمال آنها قدم بردارد ولی جاهلان و دشمنان که در هر لحظه در کمین هستند، تصوّف و عرفان را جدا تلقّی می‌کنند.
- سیر و سلوک حقیقی در فقر و فقیر، تحقّق می‌یابد و پیامبر اکرم (ص) که در قلّهٔ رفیع معرفة‌اللّه قرار داشته و قافله سالار فقرای الی‌اللّه و عارفان باللّه می‌باشند، ندای اَلْفَقْرُ فَخْرِي آن حضرت اشاره‌ای واضح است، بر این نوع فقر که نیازمندی به حق و بی‌نیازی از خلق است و اصول تصوّف و عرفان حقیقی همان اصول دین مقدّس اسلام و شیعهٔ اثنیٰ‌عشری است و از جمله ارکان آن برای همهٔ فقرا، تقیّد به احکام شریعت و آداب طریقت است زیرا شریعت و طریقت مُلازم یکدیگر برای رسیدن به حقیقت و معرفت می‌باشد و شفقّت و مهربانی با تمام بندگان خدا و احترام به همهٔ پیروان مذاهب و تکریم به کرامت انسان‌ها و رعایت اصل تعادل و میانه‌روی در تمام عقاید و حالات و خُلقیّات که در آیهٔ شریفه: وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا (سورهٔ بقره، آیهٔ ۱۴۳) به آن تصریح شده است. سلوک عارف حقیقی باید هم بر رعایت ظاهر و آداب شریعت و همزمان، متوجّه و مستغرَق در عمق و معانی آن یعنی طریقت باشد و در عین حال بندگان خدا را محترم دانسته و خدمت خالصانه به بندگان را خدمت به مولیٰ و ارباب آنان تلقّی کند. ضمناً فقرای این سلسله جزء هیچ حزب و گروهی نیستند امّا آزادند که در انواع فعّالیت‌های اجتماعی شرکت نمایند مشروط به آنکه با قوانین شرع مطهّر مخالف نبوده و موجب آزار و زحمت نگردد و در جهت خدمت به بندگان خدا باشد. پس به آزادی نبوّت هادی است؛ آزادی از اسارت شیاطین.
هرکاری و همراهی با سایر بندگان خدا، سیاست و ادارهٔ جامعه باید طبق امر الهی باشد نه برای هدف حکومت که چنین سیاستی در ساحت پاک فقر، راه ندارد. پس با توجّه به اصول این مکتب مقدّس، کلّیهٔ اتّهامات و بهتان‌هایی که به فقرای این سلسله وارد می‌نمایند و سابقهٔ دیرینه هم دارد بی‌اساس است. البتّه در زمان ائمّه (ع) هم به شیعیان و اصحاب جلیل‌القدر آن بزرگواران و خود امامان هم این اتّهامات زده شده تا آنجا که حضرت سیّد‌الشهدا (ع) را با فتوای خارجی بودن (خارج از دین) به شهادت رسانیدند، در این زمان نیز متأسّفانه این روش ادامه دارد. نشر و ترویج اتّهامات بحمدالله خِللی در اساس این سلسلهٔ الهی ایجاد نمی‌کند و نه تنها موجب نگرانی فقرا نیست بلکه بر ثبات عقیده و ایمان و استقامت آنان در صراط مستقیم ولایت می‌افزاید. بحمدالله تجلّی آزادسازی الهی با رهایی بعضی دوستان که در اسارت ناروا بودند و همچنین آزادی بقیّه که متأسفانه هنوز در اسارت هستند، ان‌شاء‌الله تکمیل خواهد شد و تحقّق خواهد یافت. - ضمن تشکّر از زحمات و خدمات آقایان مشایخ، یادآوری می‌نمایم که رفتار و گفتار آنان و نوع ملاقات آنان با یکدیگر در روحیّهٔ فقرا و بیگانگان مؤثّر است. پس در حضور و غیاب از همدیگر به نیکی یاد کنند و احترام متقابل را رعایت نمایند و اصل وحدت رویّه را مورد نظر داشته باشند و چون بنابر مقتضیاتی، احکام و اجازاتی برای بعضی فقرا صادر و بنابر مصالحی، صاحبان آن اجازات از خدمت افتخاری معاف گردیدند، خود آنها نباید توقّع و انتظار خاصّی از فقرا داشته باشند بلکه مانند سایر فقرا محترمند و نیز آقایان مشایخ و مجازین نماز باید به همراهان خود توجّه نمایند زیرا گاهی افرادی از این همراهی و افتخار خدمت، سوء‌استفاده می‌نمایند و ضمناً از حضور در مجالس و اجتماعاتی که مورد سوءظن و تهمت قرار می‌گیرند، خودداری نمایند.
- در درویشی اجازهٔ مخفی و مجاز مخفی نداریم و مجازین در هر امری، مشخص و حدود اجازهٔ آنان معیّن شده است که هر مجازی نباید از حدود اجازهٔ خود تخطّی و تجاوز نماید. بنابراین همانطور که در بیانیهٔ اخیر (۱۳۹۳/۱۱/۱۰) اعلام نمودم چنانچه افرادی ادّعای بعضی اجازات نموده یا اقدامات شبهه‌برانگیزی انجام دهند و در امور گوناگون فقری مداخله نمایند، امری خلاف و غیر صحیح است و مخصوصاً نباید با بانوان ملاقات خصوصی داشته باشند. فقرا بدانند که ادعای چنین افرادی باطل و ممکن است با هدف ضربه زدن به این سلسلهٔ جلیله باشد.
- این فقیر پیام مخفی ندارم و چنانچه تذکّر یا دستوری برای فقرا لازم باشد بطور صریح کتباً یا توسط آقایان مشایخ و مجازین شهرستان‌ها اعلام می‌نمایم پس اگر پیام‌هایی غیر از این طریق به نام این فقیر منتشر شد، از درجهٔ اعتبار ساقط و فقرا نباید به آن توجّه نموده و اشاعه دهند.
- همهٔ ما فقرا موظّف به خدمت به مؤمنین بوده و خدمت از تعهّدات ایمانی است. چون در بعضی شهرستان‌ها جمعی از فقرا تحت عنوان رسیدگی به امور فقرا به صورت هیأت انجام وظیفه می‌نمایند، بسیار پسندیده است امّا تشکیل این هیأت تحت هر عنوانی نباید موجب کدورت و پراکندگی شود بلکه بیشتر همدلی و اتّحاد و حال محبّت را افزایش دهد و نیز ایجاد انتظارات و توقّعات خارج از محدودهٔ وظایف ننماید.
- چون در درویشی، انجام هر امری باید با اجازهٔ راهنمای زمان باشد، تفسیر قرآن و سخنرانی در مجالس فقری و توضیح مطالب عرفانی نیز منوط به اجازه است لذا کسانی که در این امور اجازهٔ صریح و رسمی ندارند، به سخنرانی و تفسیر و توضیح نپردازند. آقایانی هم که چنین اجازه‌ای به آنان داده شده است، حدّ و مرز بیان مطالب را رعایت نموده، از اظهار سلیقهٔ شخصی یا نسبت دادن رفتار یا گفتاری خلاف و غیر واقع به این فقیر و اغراق و غلوّ خودداری نمایند.
- هر چه محبّت و گذشت و اتّحاد و همدلی فقرا با یکدیگر بیشتر باشد، رضایت خدا و اولیائش، جلب و موجب نزول رحمت و برکت و اجابت دعا و رونق فقر است پس نباید خواهش‌های نفسانی و گرایش به دنیا، ما را از این حقیقت غافل نماید و نیز مسائل مادّی و امور دنیوی نباید در روابط معنوی ما اثر گذارد لذا فقرا در امور مالی و خرید و فروش و قرض، بر اساس آیهٔ شریفهٔ ۲۸۲ سورهٔ بقره عمل کنند و آیهٔ شریفهٔ: وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا (سورهٔ آل عمران، آیهٔ ۱۰۳) را نصب‌العین قرار دهند.
- زیارت خانهٔ خدا و مدینهٔ منوّره و عتبات عالیات و مقابر اولیاء و مزار متبرّکهٔ بیدخت، موجب صفای دل و آمرزش گناهان و تکامل سالکان است. زُوّار بقعهٔ متبرّکه در بیدخت که اکنون آرامگاه چهار نفر از اقطاب ما می‌باشد، توجّه نمایند که در مدّت توقّف خود (که نباید سه روز بیشتر باشد) به دستورالعملی که فقیر صادر نموده‌ام و در مزار و اتاق‌ها نصب گردیده، مراجعه و زُوّار و خدّام طبق آن عمل نمایند. ضمناً بیدختی‌های عزیز شرکت در مجالس فقری و رونق آن مزار مقدّس را وجهٔ همّت خود قرار دهند. اولیای حق بلکه عموم مؤمنین در هر کجا که مدفون هستند بدانیم که نمرده‌اند بلکه زنده‌اند که خداوند دربارهٔ آنان می‌فرماید: بَلْ أَحْيَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ (سورهٔ آل عمران، آیهٔ ۱۶۹) بنابراین وظایف ما هنگام حضور در بقاع متبرّکه از نظر رعایت ادب و احترام روشن است.
- همهٔ فقرا مخصوصاً نسل جوان و تحصیل کرده بدانند که در این زمان که دورهٔ پیشرفت علوم و ارتباطات است، مطالعه و بالابردن سطح معلومات و بالاخص کسب دانش و آگاهی‌های عرفانی لازم است زیرا سبب تزکیهٔ عقل نظری و موجب صحیح اندیشیدن می‌گردد، بنابراین مراجعه به کتب و کتابخانه، از جمله کتابخانه‌های این سلسلهٔ جلیله لازم است تا سطح آگاهی‌های نظری خود را افزایش دهند زیرا قرآن می‌فرماید: وَأَعِدُّوا لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ وَمِن رِّبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ (سورهٔ انفال، آیهٔ ۶۰) در این آیه خداوند دشمنان مؤمنین را همردیف دشمنان خود اعلام نموده و یکی از نتایج بالا بودن سطح آگاهی‌های علمی فقرا را ایجاد رُعب و ترس در دل دشمنان آورده است و همچنین با امتثال اوامر الهی با خلوص نیّت و به کار بستن دستورات فقری، عقل عملی خود را رشد دهند تا سعادت در دنیا و رستگاری در آخرت و تقرّب الهی نصیب آنها گردد.
- بانوان عموماً و بالاخص بانوانی که خداوند توفیق تشرّف به فقر را به آنها عنایت فرموده است بدانند که خداوند وجود زن و مرد را مکمّل یکدیگر قرار داده است و فرموده: هُنَّ لِبَاسٌ لَّكُمْ وَأَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ (سورهٔ بقره، آیهٔ ۱۸۷) پس هر دو محافظ و مکمّل و زینت یکدیگرند و از جمله خصوصیّات زن برای مرد آن است که موجب آرامش و خیر و برکت است که: لِّتَسْكُنُوا إِلَيْهَا (سورهٔ روم، آیهٔ ۲۱) از این آیه نتیجه می‌گیریم که زنان باید محیط خانواده را نوعی مدیریت کنند که سبب آرامش همسر و فرزندان خود باشند و حفظ اسرار خانواده از جمله وظایف زنان است. پس بانوان فقیر و با ایمان، در رعایت آداب شرع و حفظ حجاب و نظم و سکوت هنگام حضور در مجالس فقری و همسرداری و تربیت فرزندان، طبق احکام شریعت و آداب طریقت کوشش نمایند که از بانوانی که در این مسیر پیشرو بوده‌اند نظیر حضرت فاطمهٔ زهرا و زینب کبریٰ (ع) و شاگردان آن بزرگواران مانند فضّه خادمه و رابعه عَدَویّه و همسر زُهَیْربن‌قِین سرمشق بگیرند.
- قرآن می‌فرماید: وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا (سورهٔ اسراء، آیهٔ ۳۶: هرگز از چیزی که به آن علم و آگاهی نداری پیروی مکن زیرا گوش و چشم و دل مورد بازخواست قرار خواهند گرفت) از این آیه می‌توان استنباط کرد: باید در کنترل چشم و گوش و دل مواظبت نمود و همچنین طبق این آیه هر نوع پیروی از نیاکان بر اساس تقلید کورکورانه و قضاوت و فتوای بدون علم و آگاهی و تفسیر قرآن بر اساس رأی شخصی و نسبت دادن امری بدون تحقیق به خدا و اولیای خدا و مؤمنین و بالاخره ساختن شایعات مخصوصاً اگر برای ریختن آبروی مؤمنی باشد، از گناهان کبیره است. متأسّفانه در این زمان بازار شایعات داغ است و بجای آنکه از وسایل اطلاع رسانی جدید و پیشرفته در جهت بالا بردن سطح علمی و پژوهشی و امور خیر استفاده شود، در جهت تخریب شخصیت‌های حقیقی یا حقوقی به کار می‌رود و غیبت و تهمت و افترا و بهتان و دروغ که همه از معصیت‌های کبیره است، رواج یافته. مؤمنین به آیهٔ شریفهٔ: إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَن تَشِيعَ الْفَاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا (سورهٔ نور، آیهٔ ۱۹) که برای اشاعهٔ هرکار و نسبت زشتی در بین مؤمنین، عذاب در دنیا و آخرت تعیین فرموده، توجّه نمایند و به انواع شایعات اعتنا ننموده و آن را منتشر نکنند.
- حضور در مجالس فقری شب‌های جمعه و دوشنبه دارای آثار مفید فردی و اجتماعی می‌باشد، فقرا با نظم و سکوت و رعایت آداب مجلس فقری که تذکّر داده شده است در مجالس شرکت نمایند و در شهرهایی که مشایخ یا مجازین نماز هستند، در نماز جماعت حاضر و از برکات و خیرات آن فیض ببرند. بانیان مجالس و خدمتگزاران، صاحب اصلی مجلس را حضرت مولیٰ بدانند و در این صورت با نهایت خلوص نیّت و صداقت، فارغ از هرگونه خیالات واهی و نظرات شخصی، شرکت در مجالس فقری را سرلوحهٔ وظایف خود قرار دهند.
آقایان مجازین نماز در حدود و قلمرو آنچه اجازه داده شده است، انجام وظیفه نمایند و این خدمت را تفضّل الهی دانسته با عموم فقرا با کمال تواضع و ادب، رفتار و نسبت به یکدیگر بر طبق همان اصل وحدت رویّه و احترام متقابل عمل کنند و مجازینی که اجازهٔ آنان محدود به استان یا شهر یا منطقهٔ خاصّی است در غیر آن محدوده، اقامهٔ جماعت ننمایند، مگر آنکه دستور جدیدی داده شده باشد و در غیر محدوهٔ اجازه مانند سایر فقرا محترمند. ضمناً از هرگونه سخنرانی، خودداری نمایند، چنانچه تذکّرات کوتاه و مختصری گاهی اوقات لازم بود، در غیر اوقاتِ مجلس یا قبل و بعد از فاتحهٔ مجلس یادآوری کنند. - نکته‌ای که تذکّر آن اهمیت داشت، آن است که خداوند در قرآن می‌فرماید: إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُکُمْ أَن تُؤَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَی أَهْلِهَا (سورهٔ نساء، آیهٔ ۵۸: خداوند به شما فرمان می‌دهد که امانت‌ها را به صاحبانش بدهید) که امانتداری و ردّ هر امانتی به صاحبش از وظایف همهٔ مؤمنین و از واجبات و صفات پسندیدهٔ مهم است تا آنجا که حضرت امام سجّاد (ع) می‌فرمایند: اگر قاتل پدر بزرگوارم شمشیری را که با آن پدرم را به شهادت رسانده است نزد من به امانت بگذارد، هر وقت مطالبه نماید چون امانت است به او برمی‌گردانم. طبق عقیدهٔ شیعیان اثنیٰ‌عشری که جدّ امجد این فقیر حضرت آقای سلطان‌علیشاه شهید قُدَّسَ سِرُّه الْعَزِیز هم آن را در ذیل همین آیه در تفسیر بیان‌السعادة مرقوم فرموده‌اند: مهم‌ترین و با ارزش‌ترین امانت‌ها، امر ولایت است که صاحبان اصلی ولایت، آن را که ودیعهٔ الهی است فقط به کسانی که اهلیّت و شایستگی این مقام را دارند، می‌سپارند و از آنجا که زمین هیچگاه بدون راهنمای الهی نیست و نخواهد بود و در زمان غیبتِ مولای ما حضرت قائم آل محمّد (ص)، رشتهٔ وصایت مستمر و مداوم می‌باشد، در هر زمان نمایندهٔ الهی طبق دستور خداوند، وصیّ خود را تعیین و امانت ولایت را به او می‌سپارد و هیچگاه تعیین چنین شخصی به توصیه و پیشنهاد دیگران نبوده و نخواهد بود.
تاکنون بنابر مقدّرات الهی، چنین امری برای فقیر پیش نیامده و هر گونه شایعه و ادّعا و گمانه‌زنی دربارهٔ این موضوع، خیال باطل است.
در پایان، مجدّداً حلول سال جدید را به همه تبریک عرض می‌نمایم. همه با هم و برای هم دعا کنیم که دعای مؤمنین در حقّ یکدیگر مورد اجابت قرار می‌گیرد و از درگاه حق بخواهیم و ارواح طیّبهٔ انبیاء و ائمّه (ع) و اقطاب گذشته را شفیع قرار دهیم که ان‌شاء‌الله خداوند همهٔ بلیّات را رفع و رفاه و امنیت و آسایش به همه کرامت فرماید و انواع تیرگی‌ها و کدورت‌ها و رنجش‌ها را از دل‌های ما بزداید تا در کنار یکدیگر با مهر و وفا و صلح و صفا زندگی کنیم و هرگز عهد الهی را فراموش ننموده و آن را به قیمت بی‌ارزش مادّیات معامله نکنیم و با قرائت قرآن و دقّت و توجّه به مفاهیم آن، اوامر الهی را برنامهٔ زندگی فردی و خانوادگی و اجتماعی خود قرار دهیم تا ان‌شاء‌الله دل‌های ما به نورانیّتِ جمال مبارک حضرت صاحب الزمان (عج) روشن گردد و همهٔ دشمنی‌ها تبدیل به محبّت و دوستی شود و همه در راه رسانیدن خیر به یکدیگر قدم برداریم.
رَبَّنَاٰ أَصْلِحْ لَنَا مَا فَسَدَ مِنْ اُمُورَنَا فی دِينناٰ و دُنياٰناٰ
و غَيِّرِ سُوءَ حَالَنَا إِلَى أَحْسَنِ الْحَال
وَاجْعَلْ عَواقِبَ اُمُورِناٰ خَيْراً بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ
التماس دعا
حاج دکتر نورعلی تابنده (مجذوب‌علیشاه)
اوّل فروردین ۱۳۹۴ شمسی
-
بار الها، برای ما درست کن آنچه را که در امور دین و دنیای خود خراب کرده‌ایم و تغییر ده حال بد ما را به حال نیکو و به مهربانی آت سرانجام کارهای ما را خیر قرار بدهای مهربانترین مهربانان ↩