بیانیه ۲۴ محرّم ۱۴۰۲ (۱۳۶۰/۰۸/۳۰)

هفت فرمان حضرت آقای حاج سلطانحسین تابنده رضاعلیشاه طاب‌ثراه
جهت تذکّر به خواهران ایمانی در مجالس فقری

---

جناب حاج آقای جذبی دامَتْ بَرَکاتُه؛ مطالب زیر به خانم‌های همشیره‌ها در مجلس فقری تذکّر داده شود و تأکید شود که مراقبت نمایند.

1. در مجالس فقری به محض ورود به جلسه باید سکوت داشته و جز به ذکر خدا و توسّل به بزرگان دین و مطالب لازمهٔ مذهبی سخن دیگری نگویند. و از مذاکرات سیاسی و امور مادّی و تَمجیدها یا انتقادهای فردی کاملاً خودداری کنند. و نیک و بدِ اشخاص را به هیچ وجه در آن مجلس نگویند. البتّه تُهمت و غیبت بطریقِ اولیٰ ممنوع و در غیر آن جلسات هم حرام است و از گناهان کبیره محسوب می‌گردند و همین اُمور است که باعث عقب اُفتادگیِ صُوری و معنویِ ما شده و می‌شود و سُوءظنّ بعضی را نسبت به ما ایجاد نموده یا تشدید می‌کند.
2. مجلس فقری فقط برای یاد خدا و اصلاح نفس و تصفیهٔ دل از کدورات و توسّل به اولیای خدا است لذا باید از اوّلِ ورود آدب را رعایت نمود، روح مقدّسِ آن بزرگواران را حاضر و ناظر بدانند و از شوخی و مزاحِ زیاد و گفتگوی دونفری و آوردنِ خوراکی به همراه خود و خوردن تنقّلات و بافتن لباس و اَمثال آنها خودداری کنند و در نشستن هم ادب را رعایت نمایند.
3. رفتار ما باید کاملاً مطابق موازین شرعیّه باشد و در اُمور دینی رعایت تقلید نمایند که خلاف دستور شرع مقدّس عمل نشود و در نماز هم که اقتداء می‌کنیم باید شرائط و آداب آن را بدانیم که اگر ندانیم و خلافی در اَمر اقتداء دیده شود دیگری از فقراء یا غیر فقراء که در مجلس باشند و ببینند ایراد و اعتراض نمایند چنانکه بارها دیده‌شده که یک نفر شرائطِ اقتداء را نمی‌داند و در غیر موقع اقتداء می‌کند که هم نمازش باطل و هم باعث ایراد است.
4. در مصافحه هم حدّ معمول را در نظر گرفته و زیادتر از آن از حیث و یا مدّت نباشد. چون عدم رعایتِ اعتدال مثلاً مدّت آن طولانی‌تر یا تعداد آن بین دو نفر در یک مجلس زیادتر باشد هم باعث زحمت طرف و هم موجب اعتراض دیگران می‌شود.
5. در مجالس حَتَّی الامکان از آنچه خلاف معمول و متعارف است مانند صیحه و فریاد یا حرکات بدنی مانند تَشنّج یا تَفَوُّه به کلماتی که باعث اعتراض دیگران است جِداً خودداری کنند چون درویشی به هَیاهو و تظاهراتِ بی‌موقع نیست و اینها باعث تحریکِ حِسّ عِناد یا اعتراض یا حسادت دیگران می‌شود. ما باید در گفتار و رفتار خود سرمشق دیگران بوده و باعث تَجبیب و تَرغیب بیگانگان و رَفع سوءتفاهمات دیگران باشیم. مگر آنکه خارج از اختیار و ناشی از اِشتدادِ حال محبّتِ ایمانی و غلبهٔ وَجد و حال باشد که در آن موقع حَرَجی نیست ولی حَتَّی الامکان باید خودداری نمود.
6. اطفال و کودکان را که ایجاد هَیاهو و بی نظمیِ مجلس و مانع توجّه و تذکر می‌شوند مجالس نیاورند. و خواهرانی که دارای کودک کوچک یا رَضیع باشند، نیامدنِ آنها به مجلس و مراقبت از حال کودکان خود عبادت است چون مانع حال توجّه و مراقبهٔ دیگران نمی‌شود و مجلس هم از نظم خارج نمی‌گردد و کسانی هم که نتوانند دستورات بالا را رعایت کنند حَتَّی الامکان در مجلس حاضر نشوند بهتر است.
7. اجتماعِ زیاد و اِزدحام در منزل، همانطور که قبلاً هم بارها عرض شده در موقع آمدن ما به منزل به هیچ‌وجه صَلاح نیست و اجتماع فقط در حُسینیه برای شب جمعه و دوشنبه یا روز جمعه در مجالس فقری خواهد بود که فعلاً باید به همان ترتیب اجرا شود. امیدوارم خداوند به همهٔ ما توفیق عنایت فرماید و اِصلاحِ اَحوال و اُمور ما بفرماید.