بیانیه ۸ ربیع‌الثّانی ۱۴۰۵ (۱۳۶۳/۱۰/۱۰)

بیانیهٔ حضرت آقای حاج سلطانحسین تابنده رضاعلیشاه طاب‌ثراه
به فقراء جهت رعایت دستورات فقری

---

چون آقایان مأذونین محترم که باید با اجازه و دستور خود فقیر مسافرت به بِلاد برای ملاقات فقراء و راهنمایی جویندگان نمایند، عازم آن حدود هستند، برای تذکّر و دستور عمومی به همهٔ اخوان عرضه می‌دارد:

1. اجتماع و تظاهر در خیابان‌ها و کوچه‌ها و همراهی نمودن عدّهٔ زیاد با ایشان در حرکت مَعابر به هیچ وجه صَلاح نیست و باعث حسد و عداوت دشمنان می‌گردد.
2. در مجالس هم فقط برای نماز جماعت و جلسات فقری حاضر شوند. و به هیچ‌وجه راضی نیستم که صاحب‌خانه دعوت عمومی برای شام یا ناهار یا صبحانه بنماید و نه آنکه حاضرین و فقراء توقف کنند، بلکه به محض خاتمه یافتن مجلس همه متفرّق شوند و در هیچ‌یک از صبحانه یا ناهار یا شام نمانند. و اگر برخلاف این رفتار کنند، روز بعد حرکت خواهند کرد و توقّف نخواهند نمود، زیرا اوّلاً در اَنظار بیگانگان موهون است که بگویند فقراء برای شام و ناهار جمع می‌شوند. و ثانیاً تهیّهٔ وسایل و ارزاق فعلاً خیلی مشکل است و نباید عُسر و حَرَج برای میزبان ایجاد نمایید.
3. بوسیدن پا و زمین باعث ایراد و اعتراض بیگانگان می‌شود و هر چند فقراء به عنوان سجده این کار را نمی‌کنند ولی آنها گمان کنند سجده است که شرک است. پس نباید فقراء عملی را که باعث اعتراض دیگران می‌شود انجام دهند.
4. برای اجتماع آقایان و خواهران وقت جداگانه تعیین خواهند نمود که در یک موقع نباشد و باعث اعتراض دیگران نگردد. و برای هر کدام از دو دسته که وقتی معیّن کردند اگر دیگری در غیر آن موقع بیاید نخواهند پذیرفت، گله‌مند نشوند.
5. فقراء باید در رفتار و گفتار خود طوری باشند که باعث تشویق دیگران شوند نه آنکه برعکس باعث دوری آنها گردند. لذا باید در رفتار خود دستورات شرع مطهّر را کاملاً اجراء نموده و بدانند که فقیر باید بهتر از دیگران رفتار کند که باعث سرافکندگیِ نیکنامان و بزرگان سلسله نگردد که فرموده‌اند: كُونُوا لَنٰا زَيْناً وَ لٰاتَكوُنوُا لَنٰا شَین. در گفتار خود کلمات و اعتقادات غلوآمیز بر زبان نرانند که هم خلاف شرع و دستور و هم باعث دور شدن بعضی مبتدئین و بهانه‌جوئی معاندین می‌گردد.
6. همواره جدّیت کنند که مُبتدئین احترامِ پیشقدمان را حفظ نموده، که رعایت سلسله‌مراتب که امروز در نظام معمول است، از سابق در بین ما بوده و بلکه دیگران از ما اَخذ نموده‌اند و حتّی در دعا فرموده که بگوئیم: رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَلِإِخْوَانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونَا بِالْإِيمَانِ .
7. کدورت و افسردگی بین مؤمنین و غیبت نمودن از همدیگر و تُهمت زدن، از گناهان کبیره و یکی از عللِ عدم استجابت دعا است. و در قرآن است: وَلَا تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنَا غِلًّا لِّلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا إِنَّكَ رَءُوفٌ رَّحِيمٌ .
8. در سایر امور شرعیّه نیز کاملاً مراقبت کنیم که برای دیگران سرمشق باشیم. امیدوارم خداوند به همهٔ ما توفیق بندگی و اطاعت دستورات عنایت فرماید.