بیانیه ۱۰ شعبان ۱۴۱۰ (۱۳۶۸/۱۲/۱۷)

تذکر حضرت آقای حاج سلطانحسین تابنده رضاعلیشاه طاب‌ثراه
در مورد عدم مذاکرات سیاسی و اجتماعی در مجالس فقری و حسینیه

---

پس از عرض تَحیّت و درود و سلام بر برادران فقرای نعمت اللّٰهی مخصوصاً حاضرین در حُسینیهٔ امیرسلیمانی تذکّراً برای تأکیدِ آنچه قبلاً ذکر شده، عرضه می‌دارد:

حسینیهٔ امیرسلیمانی و مجالس فقری بطور کُلّی برای عبادت و بندگیِ خدا است و البتّه شرافتِ مسجد را ندارند، و مقرراتِ شرعیّه که برای مسجد در شرع مطهّر تعیین‌شده از جمله آنکه بعض اشخاص که طبق دستور شرع مطهّر نمی‌توانند وارد شوند، در حُسینیه و مانند آن در صورت پاکی و خلوص نیّت می‌توانند برای عبادت و توسّل به اولیاء الله و ائمّه هدیٰ (ع) بنشینند و اجتماع کنند. و در مجلس فقری همانطور که قبلاً عرض شده؛ نباید به هیچ‌وجه مُذاکراتِ مادّی و سیاسی بنمایند، و همه متوجّه یاد خدا و استماع دستورات دینی باشند. و همانطور که چند وقت است به دستور خود فقیر قبلاً چند مسئله از مسائل شرعیّه از رسالهٔ امام خمینی قدِّسَ سْرُّه، رهبر عظیم انقلاب که فقراء از ابتدا پیروی داشته، و خود فقیر در سال ۱۳۴۳ نامهٔ تبریکی خدمت امام طابَ ثَراه عرض نموده، بخوانند که فقراء مُطّلع باشند. چون بر همهٔ فقراء لازم است که مسائِل ضَروریّهٔ شرعیّه را اطلاع داشته باشند و به هیچ وجه راضی نیستم در آن مجلس که برای یاد خدا است، در سیاست دخالت کنند.

و اکنون هم که متأسفانه خود فقیر نمی‌توانم افتخار شرکت در مجلس و زیارتِ فقراء را داشته باشم، باید همان رویّهٔ سابق را داشته و کاملاً مطیع باشند. و نباید اظهارِ گله‌مندی از رژیم و سَران انقلاب داشته باشند، بلکه فقراء نیز مانند خود فقیر باید تابع و مُطیعِ انقلاب باشند، و اگر خدای نکرده کسی نظریّهٔ شخصی داشته باشد به هیچ‌وجه نباید در جلسهٔ فقری اظهار نموده یا بخواهد به دیگری تحمیل نماید که خلاف رضای فقیر بلکه دشمنی با فقیر و سلسله است. نگذارند مجالسِ ما آلوده به این قبیل اُمورِ خلاف بشود. و کسی که در این قبیل مجالسِ بهشت‌آیین برخلاف فقیر عمل کند یا تَفَوُّه به خلاف نماید از ما نیست، و دشمنی با فقیر و فقر و سلسله نموده است. از آقایانی هم که از فقراء نیستند و به مجالس ما می‌آیند خواهش می‌کنم در مجالسِ ما برخلاف رژیم و انقلاب سخنی نگویند که باعث ناراحتی ما و زحمت خودشان می‌شود.