بیانیه ۲۳ شعبان ۱۴۱۰ (۱۳۶۹/۰۱/۰۱)

پیام حضرت آقای حاج سلطانحسین تابنده رضاعلیشاه طاب‌ثراه
به مناسبت عید نوروز

---

پیامی است که به مناسبت عید نوروز ۱۳۶۹ نوشتم که در حسینیهٔ امیرسلیمانی از طرف من برای آقایان خوانده شود:

امروز اوّل فروردین ۱۳۶۹ می‌باشد، که خورشید به نقطهٔ اوّل حَمَل و اِعتدالِ رَبیعی می‌رسد، و طبق سُنَّتِ دیرینهٔ ایرانیان روز عید و جشن است که از قُرون قدیمهٔ قبل از اسلام، مرسوم و معمولِ ایرانیان، عید داشتنِ امروز است و به حضور معصوم (ع) هم‌عرض کرده بودند و آن را تصویب فرمودند، که مُعَلّیِ بْنِ خُنَيْس خدمت حضرت صادق (ع) عرض کرد و حضرت آن را تصویب فرمود. چون روز اوّلِ نقطهٔ اعتدالِ رَبیعی است. نهایت آنکه فرمودند که در این وقت هم به فکرِ خالقِ عالَم و گردانندهٔ آسمان و زمین و خورشید و ماه بوده، به یاد خدا باشند، تا همین جشنی که او را ملّی می‌نامیم جنبهٔ مذهبی نیز پیدا کند، که در آن موقع به یاد حقّ بوده و متوسّل باشیم و عرض کنیم: «ای کسی که دل‌ها و دیده‌ها را زیر و رو می‌کنی، ای کسی که شب و روز در اختیارِ تو است و تو تدبیرِ آنها می‌کنی، ای کسی که سال و حالها را تو برمیگردانی و خوب و بد می‌کنی، حالِ ما را نیز به بهترین حال برگردان.» که در آن موقع نیز متوجّه باشیم که همه چیز تحت اراده و اختیار حقّ است، و همانطور که او شب را روز و روز را شب می‌کند دل ما نیز که در اراده و اختیار اوست و می‌تواند دل تیره و سیاه را صافی و روشن گرداند و همهٔ جهان را نیز زیر و رو کند. پس به او توجّه کنیم و گشایش کار خود را از او بخواهیم، و دل را به محبّتِ او خرّم و شاداب نماییم. و از او بخواهیم همان‌طورکه سردی و افسردگی و پژمردگی زمستان را می‌برد، و جهان و زمین را خرّم و درختان را سرسبز می‌گرداند، و از عالَم مرگ و خاموشی خارج نموده، خرّم و شاداب می‌کند، دلِ ما را نیز به رحمتِ خود و آبِ مغفرتِ خود شاداب و سرسبز گرداند. که خودِ همین شادابیِ نباتات و اَشجار و سرسبزیِ درختان مُؤَیِد و نشانهٔ حَشر است، که خداوند ما را نیز پس از مرگِ بدن مُجدّد حَشر می‌کند و زنده می‌گرداند؛ که طراوت بهار علامت حَشر و نشر و دلیلِ زنده شدنِ مُردگانِ طبیعت و اِحیای اَموات است پس شایسته است در این موقع که مُردگان طبیعت و اَفسردگانِ نباتات و اَشجار زنده می‌شوند و طراوت پیدا می‌کنند و سرسبز و خرّم می‌شوند ما به یادِ حَشر و نَشر افتاده و به خداوند متوسّل شویم و رو به سوی او برویم و چون روز اوّلِ حَمَل ابتدای نقطهٔ اِعتدالِ رَبیعی است، مانند نباتات خرّم و خوشحال باشیم، و به یاد مُحییِّ اَموات بیفتیم. از این رو این عید که مطابق روش طبیعت است بسیار مهّم است و به همه تبریک عرض و اُمید دارم خداوند همهٔ ما را مُتنبّه ساخته به یاد خودش بیندازد و به ما توفیق بندگی و توسّل عنایت فرماید.