إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً

من هر لحظه قرار دهندهٔ یک خلیفه در زمین هستم

(سوره بقره - آیهٔ ۳۰)


رشته اجازه
(سلسلة الاولیاء)
در سلسلهٔ صوفیه نعمت اللهی سلطانعلیشاهی گنابادی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمْ

بارِئِ الْخَلائِقِ اَجْمَعین، نَحْمَدَهُ بِعَدَدِ ذَرّاتِ الْمَوْجُوداتِ حَمْداً اَزَلیّاً اَبَدیّاً سَرمَدیّاً

پس از درود حقّ مُطلق و ذات برحقّ صَلَواتِ زاکیات وَ تَحیّاتِ مُرَوَّحات نثار ارواح مُطهّرهٔ مقدّسهٔ انبیاء و اولیاء

  • سیَّما سَیِّدِ الْمُرْسَلین وَ رَحْمَةٍ لِلْعالَمینِ وَ اَشْرَفِ النَّبیيِّن، اَلْمُتِمَكِّنِ فی مَقامِ اَوْ اَدْنی، اَلْمُقرَّبِ اِلَی اللهِ حَتّی تَدَلّی، سَیِّدِنا فِی الْوُجود، صاحِبِ لَواءِ الْحَمْدِ وَ الْمَقامِ الْمَحْمُود، حَبیبِ الله مُحَمَّد صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ و آلِهِ وَ سَلَّم

  • وَ سِرِّ الْاَسْرارِ وَ مَشْرِقِ الْاَنْوار، حَقیقَةِ النُّقطَةِ الْبائِیهَ وَ اَصْلِ الْحَیوةِ الْمائِیَّه، اَلْاِسْمِ الْاَعْظَمِ وَ الْمَظْهَرِ الْاَتَم، بابِ اللهِ وَ وِعاءِ عِلْمِ الله، مَجْمَعِ عُلومِ الْاَنْبیاءِ وَ مَرْجَعِ سَلاسِلِ الْاَوْلیاء، مَظْهَرِ الْعَجائِبِ وَ مُظْهِرُ الْغَرائِبِ وَ النَّجْمِ الثّاقِب مُولانا عَلیِّ بْنِ اَبی‌طالِب صَلَواتُ اللهِ عَلَیْه

  • وَ الجُوهَرَةِ القُدْسيَّهَ وَ الْحَوْراءِ الْاِنْسيَّه، سَيِّدةِ النِّساءِ وَ صُنْدوقِ مَصاحِفِ الْاَوْلیاء، اَلْبَتُولِ الْعُذْراء، فاطِمَةَ الزَّهْراء سَلامُ الله عَلَیْها

  • وَ النُّورِ الّامِعِ وَ الْحُسْنِ الْجامِع، اَلْجَمالِ الْاَبْيَنِ وَ مَجْلیَ سِرِّ حَضْرَتِ ذِی الْمَنِّ وَ الْقَوْسِ الطّالِعِ مِنَ الْاَیْمَن اَبی مُحَمَّدِنِالْحَسَن عَلَیْهِ‌السَّلام

  • وَ ظُهُورِ الْعِشْقِ الْاَعْلیَ وَ الْمُتَوَجِّهِ بِالْهِمَّةِ الْعُلْیاء، مَقْصَدِ الْعُرَفا‍ءِ وَ اَبِ الْاَوْلیاءِ وَ خامِسِ اَصْحابِ الْکَساءِ وَ سَيِّدِ الشُّهَداء، سِرِّ اللهِ الْاَتَمِ وَ ثارِ اللهِ الْاَعَظَم، اَلْمُقَدَّسِ عَنِ الشَّیْن اَبی عَبْدِاللهِ الْحُسَیْن عَلَیْهِ‌السَّلام

  • وَ سَيِّدِ الْمُجَرَديِنِ وَ زَیْنِ‌الْعابِدینِ وَ سَنَدِ الزّاهِديِنِ وَ کاشِفِ اَسْرارِ الْعِرْفانِ، اِنْسانِ الْعَیْنِ وَ عَیْنِ الْاِنْسان، مَجْمَعِ الْبَحْرِیْن، اَلْمُقَّدَسِ عَنِ الشَّیْن اَلْاِمام عَلیِّ بْنِ الْحُسَیْن عَلَیْهِ‌السَّلام

  • وَ حافِظِ مَعارِجِ الْيَقینِ وَ وارِثِ عُلوُمِ الْمُرْسَلینِ وَ النَّبإِ الْعَظیمِ وَ الصِّراطِ الْمُسْتَقیمِ وَ کاشِفِ حَقایِقِ الْبَواطِنِ وَ الظَّواهِرِ وَ مَجْمَعِ عُلومِ الْاَوائِلِ وَ اَلْاواخِر اَلْاِمام مُحَمَّدِنِالْباقِر عَلَیْهِ‌السَّلام

  • وَ الْبَحْرِ الْمَوّاجِ وَ السِّراجِ الْوَهّاج، مُجَدِّدِ الْاِسْلامِ وَ ناشِرِ دینِ خَیْرِ الْاَنام، اَلْقُرآنِ النّاطِق اَلْاِمام جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِنِالصّادِق عَلَیْهِ‌السَّلام

  • وَ كَلیمِ اَیْمَنِ الْاِمامَةِ وَ شَجَرَةِ طوُرِ الْكَرامَة، صاحِبِ الرَّقِ الْمَنْشُورِ وَ الْبَیْتِ الْمَعْمُورِ وَ الْبَحْرِ الْمَسْجُور، بِاَمْرِ الدِّین قائِم اَلْاِمام مُوسَی بْنِ جَعْفَرِ الْکاظِم عَلَیْه‌‌السَّلام

  • وَ ناشِرِ سُنَّةِ وَ الدّینِ وَ مَرْجَعِ اَهْلِ الْيَقيِن، اَلْاِنسانِ الّاهُوتی وَ الرُّوحِ النّاسُوتی، كَهْفِ النُّفُوسِ الْقُدْسِيَّه، غَوْثِ الْاَقطابِ الْاِنسيَّه، اَلْكَنْزِ الْغَیْبی وَ الْقُرْآنِ الّارَیْبی، صَدْرِ الْوَریَ، بَدْرِ الدُّجیَ اَلْاِمام عَلیِّ بْنِ مُوسَی‌الرِّضا عَلَیْهِ‌السَّلام

  • وَ بابِ‌اللهِ الْمَفْتُوحِ وَ كِتابِهِ الْمَشْرُوح، ظِلِّ اللهِ الْمَمْدُود وَ سِرِّ اَسْرارِ الْوُجُود، سَیِّدِ الْاَوْلیاء وَ سَنَدِ الْاَصْفیاء، غايَةِ الظُّهُورِ وَ الْاِیجاد اَلْاِمامِ التَّقی مُحَمَّدِ بْنِ عَلیِّنِالْجَواد عَلَیْهِ‌السَّلام

  • وَ مِفْتاحِ خَزائِنِ الْوُجُوبِ وَ حافِظِ مَکامِنِ الْغُیُوب، اَلنّاصِحِ الزَّکیِ وَ الْهادِی الْمُتَّقی، طَيّارِ جَوِّ الْاَزَلِ وَ الْاَبَد اَلْاِمامِ النَّقی عَلیِّ بْنِ مُحَمَّد عَلَیْهِ‌السَّلام

  • وَ الْبَحْرِ الزّاخِرِ وَ النُّورِ الزّاهِر، عَنْقاءِ قافِ الْقِدَم وَ الصّاعِدِ مِرْقاتِ الْهِمَم، اَلْمُؤْتَمِنِ الْعَسْکَری اَلْاِمام حَسَنِ بْنِ عَلی عَلَیْهِ‌السَّلام

  • وَ كَمالِ النَّشْاَةِ وَ نَشْاَةِ الْكَمالِ وَ جَمالِ الْجَمْعِ وَ مَجْمَعِ الْجَمال، سِرِّ السَّرائِرِ الْاُلُوهيَّه وَ كُنْهِ حَقايِقِ الرُّبُوبیَّه، اَلْاِسْم الْاَعْظَمِ وَ نامُوسِ‌اللهِ الْاَقْدَم، غَوّاصِ اليَّمِ الرَّحْمانيَّه‌، مَسْلَكِ الْآيَةِ الرَّحیميَّه، طوُرِ تَجَلِّی الْاُلُوهيَّه، بَقیَّةِ‌اللهِ فِی الْاَرْض، اَلْغائِبِ فِی الْاَسْتارِ ظّاهِريَّه وَ الْهادی اِلَی الطُّرُقِ الغَیْبيَّه وَ الْقائِمِ الْمَهْدِیِّ الْمُؤْتَمَن حُجَّةِ بْنِ الْحَسَن عَجَّلَ اللهُ فَرَجَه

پس:

  • و از برای قوّت ظاهر و باطنِ جمیع راهنمایانِ دین، سیَمٰا دوامِ اِفاضهٔ ظاهریّه و باطنیّه و ظهور کمالات صوری و معنویِ مُرَوِّجِ الاَحْکامِ‌‌الْشَریعةِ ‌المُصطَفَویّه وَ مُرشدِالآدابِ ‌الْطَّریقَة‌ِ المُرتَضَویّه، وَالْهٰادی إِلی‌‌الاَئِمَّةِ ‌الْاَثْنٰی‌عَشَریّه، مَظهَرِ الْنورِالْعَلیّ  وَ صاحِبِ النَصِّ‌الجَلی، سُلالَةُالْسّادات، مَوْلانا المُعَظَّم وَ سَیّدنَا المُکَرَّم حَضْرَتِ آقایِ اَلْحاج مهندس معمار سَیّدعلیرضا جذبی ثابِتْ‌عَلیشاه اَرْواحُنٰا الفِداه سَلیلِ جَلیلِ عارِفِ جَلیلُ‌الْقَدْر و شیخ بزرگوار، مرحوم آقای اَلْحاج سیّد هِبَة‌الله جذبی ثابتعلی رِضْوانُ‌الله عَلَیه

و از برای ظهور و خروج حضرت صاحِب الْاَمْرِ وَالْعَصْرِ وَالزَّمانِ وَخَلیفَةَ‌الرَّحْمنِ وَ اِمامِ‌الْاِنْسِ وَالجّان عَجَّلَ‌اللهُ فَرَجَه، و از جهت ذکر دوام و فکر مدام جمیع اهل سلوک

اَلْفاتِحَه

و از برای بقاء عزّت و شوکت و ازدیادِ شوق و مودّت سلسلهٔ فقراء و رَفعت و شوکت و نُصرتِ عَلَمِ صاحبِ این خانقاه و شادی فقراء و دوستانِ فقرا

هو

توضیح

معیار صحّت و بطلان امورات دینیّه الهیّه اذن و اجازه است که مایه توسّل و وجهه توجه آن است، و رسم نبود که بدون اجازه بزرگان خبری را روایت کنند چه جای آنکه دستگیری یا تلقین ذکر و فکر یا امر و نهی و فتوی نمایند، و نشستن در مناصب الهیّه بدون اجازه شقاوت و اضلال و ضلالت است، و سلسله اجازه مشایخ روایت و بیعت و هدایت معنعن و مسلسل است تا حضرت آدم (ع).

و سلسلهٔ فقری حضرت آقای حاج مهندس سید علیرضا جذبی ثابتعلیشاه به حضرت حاج دکتر نورعلی تابنده ملقّب به مجذوبعلیشاه به جناب حاج علی تابنده ملقّب به محبوبعلیشاه به جناب حاج سلطانحسین تابنده ملقّب به رضاعلیشاه ثانی به جناب حاج شیخ محمد حسن بیدختی ملقّب به صالحعلیشاه به جناب حاج ملا علی ملقّب به نورعلیشاه ثانی به جناب الشّهید حاج ملاسلطان محمّد ملقّب به سلطانعلی شاه می‌رسد و آنجناب خلیفه شیخ زین‌الدّین حاجی آقا محمّد کاظم اصفهانی ملقّب به سعادت علیشاه، و آنجناب خلیفه حاجی میرزا زین‌العابدین آقا میرزا کوچک شیرازی نائب الصّدر ملقّب به رحمتعلیشاه، و آنجناب خلیفه حاجی میرزا زین‌العابدین شیروانی ملقّب به مستعلیشاه، و آنجناب خلیفه حاجی مّلا محمّد جعفر کبودرآهنگی همدانی ملّقب به مجذوبعلیشاه، وآنجناب خلیفه شیخ محمّدحسین اصفهانی ملّقب به حسینعلیشاه، و آنجناب خلیفه ملاّمحمّدعلی اصفهانی ملّقب به نورعلیشاه، و آنجناب خلیفه سید معصوم علیشاه، و آنجناب خلیفه رضا علیشاه دکنی، و قطبیّت پس از رضاعلیشاه به حسین علیشاه رسید، زیرا که درحیات رضاعلیشاه سید معصوم علیشاه که خلیفة الخلفاء بودند در ایران و پس از ایشان نورعلیشاه رحلت نمودند و خلیفه نورعلیشاه که حسینعلی شاه بودند خلافت بالاستقلال رضاعلیشاه یافتند، و رضاعلیشاه خلیفه شیخ شمس الدّین دکنی، و آنجناب خلیفه شیخ محمود دکنی، و آنجناب خلیفه میرشاه شمس الدّین ثالث، و آنجناب خلیفه میرشاه کمال الدّین عطیةالله ثانی، و آنجناب خلیفه میرشمس‌الدّین ثانی، و آنجناب خلیفه میرشاه حبیب‌الدّین ثانی، و آنجناب خلیفه میرشاه شمس‌الدّین اول، و آنجناب خلیفه میرشاه برهان‌الدّین ثانی، و آنجناب خلیفه میرشاه کمال الدّین عطیّة الله اول، و آنجناب خلیفه میرشاه حبیب‌الدّین اول، و آنجناب خلیفه میرشاه برهان‌الدّین، و آنجناب خلیفه والد خود شاه سیّدنعمةالله ولیّ کرمانی، و آنجناب خلیفه عفیف‌الدّین شیخ عبدالله یافعی، و آنجناب خلیفه شیخ صالح بربری، و آنجناب خلیفه شیخ کمال‌الدّین کوفی، و آنجناب خلیفه شیخ ابوالفتوح، و آنجناب خلیفه شیخ ابی‌مدین مغربی، و آنجناب خلیفه شیخ ابومسعود اندلسی، و آنجناب خلیفه شیخ ابوالبرکات، و آنجناب خلیفه شیخ ابوالفضل بغدادی، و آنجناب خلیفه شیخ احمدغزالی، و آنجناب خلیفه شیخ ابوبکر نسّاج، و آنجناب خلیفه شیخ ابوالقاسم گورکانی، و آنجناب خلیفه شیخ ابوعثمان مغربی، و آنجناب خلیفه شیخ ابوعلی کاتب، و آنجناب خلیفه شیخ ابوعلی رودباری، و آنجناب خلیفه سیّد الطّائفه و امّ السّلاسل شیخ جنید بغدادی، و آنجناب خلیفه شیخ سَریِّ سقطی، و آنجناب خلیفه شیخ معروف کرخی، و آنجناب در روایت كانَ يَأْخُذُمِنَ الصّادِقِ (ع) لکن به دعوت و طریقت منصوب و امّ السّلسله است از جانب امام ثامن ضامن علیّ بن موسی الرّضا (ع)، و دربان بودن و نوشتن او بدریا و قسم دادن و خبر اُقْلُلْ مَعارِفَكَ خطاب به ایشان معروف است، و کرامات مزار ایشان بسیاراست و اگرچه اول این سلسله حضرت معروف است لکن اول اقطاب جنید بود و اوصاف او در «روضات الجنّات» مذکور است. و جنید خلافت سَریّ داشت لکن معروف و سَریّ در حیات ائمّه (ع) و ظهور آنها بودند و جنید پس از رحلت امام حسن عسکری (ع) و غیبت حیات داشت لهذا قطب ظاهر گشت، و وکلاء اربعه خلافت نداشتند بلکه سفارت بود و دستگیری نمی‌نمودند. و خبر کافی در عدم ورود شیئی از حجّت در جنید پس ورود نفی آنست، و از احتجاج معلوم می‌شود عزل سایرین چون ممیزی و هلالی و بلالی و حلاجی بلکه لعن آنها، و بدون حیّ ظاهر یُعرف طریقت بقاء نیابد، و نصّ درباره غیرجنید و خلفاءِ او ادّعا نشده، و الآن در اصفهان هرکس خواهد بحضرت قائم (ع) عریضه نویسد و حاجتی خواهد می‌نویسد و ازعقب دیواری در آبی مخصوص اندازد که جنید برساند و حاجت او برآورده می‌شود وگویند جنید می‌رساند. و بس است در فضل او آنکه او را درکودکی نزد معلم بردند و نزد مادر آمد و گفت من بندگی دو شخص نتوانم نمایم مرا بخدا بخش، و بهر علمی که خواست بخواند گفت: هذا عِلْمُ الْكَسائي وَ هذا عِلْمُ سِيَبِوَيْهِ وَ هذا عِلْمُ ‌ُ‘فُلانٍ تا نزد سَریّ آوردند گفت: هذا فِقْهُ اللهِ و کرامات از آنجناب بسیار نقل نموده‌اند.

و امام آخر حضرت حجّت (ع) خلیفه امام حسن عسکری (ع)، و آن حضرت خلیفه امام علیّ النّقی (ع)، و آن حضرت خلیفه امام محمّدتقی (ع)، و آن حضرت خلیفه امام علیّبن موسی الرّضا (ع)، وآن حضرت خلیفه امام موسی کاظم (ع)، و آن حضرت خلیفه امام جعفر صادق (ع)، و آن حضرت خلیفه امام محمّد باقر (ع)، و آن حضرت خلیفه سیّد سجّاد (ع)، و آن حضرت خلیفه سیّدالشّهداء (ع)، و آن حضرت خلیفه امام حسن (ع) مجتبی، و آن حضرت خلیفه شاه اولیاء علیّ بن ابیطالب (ع) بود.

و اهل سنّت گویند که آن حضرت خلیفه چهارم بود و اهل تشیّع خلیفه بلافصل دانند و آیه: اِنَّما وَلِيُّكُمُ الله و يا اَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغَ وقصّه مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ و آیات و اخبار بسیار دیگر مستند نمایند که در کتب کلامیّه مسطوراست، و آنچه راقم گوید اینست که مقصود ما سلطنت ظاهریّه نیست و سلطنت معنویّه و طریقت در هیچ سلسله فقر از سنّی و شیعه نسبت بغیر آن حضرت داده نشده و تمام را مستند به آنحضرت دانند، و نقشبندیّه به صادق (ع) رسانند و اگرچه بعض آنها گمان دارندکه از ابی‌بکر به آن حضرت رسد و اهل طریق را همین کفایت است.

و هکذا علماء منسوبند به آن حضرت علماء شیعه معلوم است، و علماء اهل سنّت نیز ابوحنیفه از حضرت صادق (ع) اخذ نموده و از معروف کرخی، و امام احمد حنبل از شافعی و شافعی از مالکی و او از ربیعه و او از عکرمه و او از ابن عبّاس و ابن عبّاس از علی (ع).

و معلوم شد که خلیفه باید منصوص باشد و نصّ درباره غیرعلی (ع) ابداً ادّعا نشده، و آن حضرت خلیفه محمّد، بن عبدالله، بن عبدالمطلّب، بن هاشم، بن عبدمناف، بن قصی، بن کلاب، بن مرّة، بن لوی، بن غالب، بن فهر، بن مالک، بن النضر، بن کنانة، بن خزیمة، بن مدرکة، بن الیاس، بن نضر، بن نزار، بن معد، بن اود، بن اود، بن الیسع، بن الهمیسع، بن سلامان، بن نبت، بن حمل، بن قیدار، بن اسماعیل، بن ابراهیم، بن تارخ، بن ناحور، بن شروع، بن ارغو، بن قالج، بن عامر، بن شالح، بن ارفحشد، بن سام، بن نوح، بن لامک، بن متوشلخ، بن اخنوخ، بن بارد، بن مهلائیل، بن قینان، بن انوش، بن شیث، بن آدم (ع). و این نسب موافق مذکور در اخبار است و بعضی رشته خلافت را نیز موافق دانسته‌اند.

و از بعض اخبار تواریخ چنان استفاده می‌شود که آن حضرت خلیفه ابوطالب است، و آن حضرت خلیفه، عبدالمطّلب خلیفه، هاشم خلیفه، عبدمناف خلیفه، فهر خلیفه، غالب خلیفه لوی خلیفه قصی خلیفه کنانه خلیفه، مدرک خلیفه، الیاس خلیفه، مضر خلیفه، نزار خلیفه، معد خلیفه، عدنان خلیفه، اود خلیفه، نبت خلیفه، قیدار خلیفه، اسماعیل خلیفه، ابراهیم خلیفه، تارخ خلیفه، ناحور خلیفه، شارع خلیفه، ارغو خلیفه، قانع خلیفه، عامر خلیفه، ارفحشد خلیفه، سام خلیفه، لامک خلیفه، متوشلخ خلیفه، اخنوخ خلیفه، بارد خلیفه، مهلائیل خلیفه، قینان خلیفه، شیث خلیفه، آدم (ع).

وَ فی مَنْ لایَحْضُرُهُ الْفَقیهُ، قالَ النَّبیُّ (ص) اَوْحَی اللهُ اِلی آدَمَ اَنَّی اَکْرَمَتُ الْاَنبیا بِالنَّبُوَةِ ثُمَّ اَخْتَرَتُ خَلْقی وَ جَعَلْتُ خِیارَهُمُ الْاَوْصیاء، یاآدمُ لابُدَّ لِکُلّ نَبّیٍ مِنْ وَصیٍّ، یاآدَمُ اَوْصِ اِلی شیثٍ وَهُوَ هِبَةُ اللهِ، وَهکَذا اَوْصی شِیْثٌ بِاَمْرٍاللهِ اِلی اِبْنِهِ شَبانْ، وَ شَبانُ اِلی مَخَلَتْ، وَ مَخَلَتْ اِلی مَحُوقٍ، وَ مَحُوقُ اِلی غَثْمیثا، وَ غَثْمیثا اِلی اَخْنُوخ وَ هُوَ اِدْریس، وَ اِدْریسُ اِلی ناحورٍ، وَ ناحُورُ اِلی نُوحٍ، وَ نُوح اِلی سامٍ، وَ سامُ اِلی غَثاسٍ، وَ غَثاسُ اِلی بَرْغیشاسا، وَ هُوَ اِلی یافِثٍ، وَ هُوَ اِلی بره، وَ هُوَ اِلی جُفْنَه، وَ هُوَ اِلی عِمْرانٍ، وَ هُوَ اِلی ابراهیمٍ وَ هُو اِلی اِسْماعیلٍ‌، وَ هُو اِلی اسْحاقٍ، وَ هُو اِلی یَعْقُوبِ، وَ هُوَ اِلی یُوسُفَ، وَ هُوَ اِلی بِشْرِیا، وَ هُوَ اِلی شُعَیْبْ، وَ هُوَ اِلی مُوسی، وَ هُوَ اِلی یُوشَعْ، وَ هُوَ اِلی داوُدْ، وَ هُوَ اِلی سُلَیْمانْ، وَ هُوَ اِلی آصِفْ، وَ هُوَ اِلی زَکَریّا، وَ هُوَ اِلی عیسی، وَ هُوَ اِلی شَمْعُونَ، وَ هُوَ اِلی یَحْیی، وَ هُوَ اِلی مُنْذَرَ، وَ هُوَ اِلی سَلیمَه، وَ هُوَ اِلی بَرْدَه، قالَ رَسُولُ اللهِ (ص) وَ دَفَعَها اِلَیَّ بَرده، وَ اَنَا اَدْفَعُها اِلَیْکَ یاعَلیّ.

و خبر احتجاج صریح است که ودایع انبیاء (ع) نزد ابیطالب (ع) بود پس قطب او بود و تمام سلاسل منتهی به حضرت رسول شد و بعضی برده را ابوطالب دانسته‌اند.

برگرفته از رسالهٔ شریفه صالحیه


کرسی‌نامه

دریافت کرسی‌نامه با کیفیت‌های مختلف

صلوات کبیره

دریافت صلوات کبیره با کیفیت‌های مختلف