قطب نهم حضرت شیخ ابوالبرکات

وَ كاشِف الآيَاتِ وَ صَاحِبِ الكَرَامَاتِ وَ خَوارِقِ العَادَات شيخ ابوالبركات طابَ ثَراه. از آن جناب در تمام تذکره‌ها فقط به کنیت نام‌برده شده و از نام شریفش ذکری نرفته است. وی در عرفان مقامی بلند و در ایقان درجه‌ای ارجمند داشته است چنانکه یکی از بزرگان در حقّش گفته است:

با جناب شیخ مودود چِشتی و سید احمد بن حسن الرّفاعی هم‌زمان بوده است. وی خلیفة الخلفاء و جانشین شیخ ابوالفضل بغدادی است و پس از وی مدتی متعهد ارشاد عباد و دستگیری طالبان راه سداد بود، و از جمله مریدان و تربیت شدگان آن جناب و اکمل آنها شیخ ابومسعود اندلسی است که در ظلّ عنایت شیخ به کمال رسیده و جانشین و خلیفهٔ آن جناب و از طرف شیخ مأمور هدایت عباد شد. تاریخ فوت شیخ ابوالبرکات ضبط نشده.

معاصرین آن جناب از عرفا و مشایخ:

1. خواجه مودود چِشتی
2. سید احمد بن حسن الرّفاعی
3. شیخ عبدالقادر گیلانی
4. شیخ ضیاء الدّین ابوالنّجیب سهروردی

از علماء و فقهاء:

1. حافظ ابوسعید عبدالکریم محمد بن منصور السمعانی فقیه شافعی
2. ابوالفرج مشهور به ابن جوزی

از خلفاء:

1. المستنجد بالله
2. المستضیئی به نورالله عباسی
3. الفایز بالله
4. العاضد لدین الله اسمعیلی

از سلاطین و امراء:

1. سلطان مغیث الدّین سلجوقی

از فرمایشات او:

گفت: خُلق نیکو فاضلتر است از هر مزّیتی و جوهر مردان به خُلق نیکو ظاهر شود. و فرمود: معیار تصوّف خُلق است و هر که را خُلق نیکوتر او صوفی‌تر.