درمانگاه خیریه صالح
درمانگاه خیریه صالح
سلسله صوفیه دراویش نعمت اللهی سلطانعلیشاهی گنابادی
آخرین اقدام خیریه حضرت آقای رضاعلیشاه طاب‌ثراه تأسیس درمانگاه خیریه صالح است. حضرتشان مدتها در فکر تأسیس درمانگاهی بودند و مکّرر اشاره می‌فرمودند. لذا در روز جمعه ۲۵ خرداد ماه ۱۳۶۳ نیمه ماه مبارک رمضان ۱۴۰۴ جمعی از اخوان را دعوت نموده و در حضور آنان مکنونات قلبی خود را مبنی بر تأسیس درمانگاه خیرّیه بیان داشته و در همان جلسه درمانگاه را به نام نامی والد بزرگوارشان حضرت آقای صالحعلیشاه طاب‌ثراه، صالح نام نهادند و ضمناً نامه‌ای به وزارت بهداری مرقوم داشته و تقاضای اجازه تأسیس درمانگاه را نمودند.
در تاریخ ۲۹ آذر ۱۳۶۵ طی نامه دیگری به وزارت بهداری موضوع اجازه تأسیس درمانگاه را مجدداً مطرح ساختند. مسؤلین امر خواهان مشخص کردن نحوه تأمین مخارج درمانگاه شدند. حضرتشان طی نامه‌ای که در دوم اسفند ۱۳۶۶ ارسال داشته چنین قید فرمودند: مخارج آنرا فقیر عهده‌دار هستم و هیچگونه تحمیلی به وزارتخانه نخواهد بود.
در اول خرداد ۱۳۶۷ معظم له هیئت امنای منتخب خویش را طی مراسله‌ای به وزارت بهداری معرفی فرمودند. و در تاریخ ۱۳ آذر ۱۳۶۷ اجازه تأسیس درمانگاه خیریه صالح از سوی مقامات مسئول صادر گردید. اولین جلسه مشورتی حضرتشان و هیئت امنا در ۲۳ آذر ۱۳۶۷ منعقد گردید، و مقرر گردید که درمانگاه خیریه صالح در محل استیجاری واقع در جنوب غربی حسینیه امیرسلیمانی به طور موقت شروع به کار نماید و نیز موقوفه‌ای جهت تأمین مخارج و زمینی جهت احداث ساختمان اصلی درمانگاه معین شد تا به وزارت بهداری اعلام گردد. در اول دی‌ماه ۱۳۶۷ در این رابطه نامه‌ای به وزارت بهداری ارسال گردید.
مؤسس معظم در ۱۵ اسفند ۱۳۶۷ مطابق با ۲۷ رجب ۱۴۰۹ مقارن با مبعث حضرت ختمی مرتبت (ص) با تشریف فرمائی خود و حضور جمعی از معاریف و گروه‌های مختلف، درمانگاه خیریه صالح را در ساختمان موقت افتتاح فرمودند. در ۱۴ تیر ۱۳۶۸ مستغلّی واقع در تهران خیابان کریم‌خان زند خریداری و در ۳۰ آبان ماه همان سال جهت تأمین هزینه‌های درمانگاه توسط حضرتشان وقف گردید.
در تاریخ ۲۴ خرداد ۱۳۶۹ بنا به استدعای هیأت امنا برای احداث ساختمان اصلی درمانگاه در زمینی به مساحت ۱۲۴۸ مترمربع مجاور حسینیه امیرسلیمانی تشریف‌فرما شده و و اوّلین کلنگ عملیات ساختمانی درمانگاه را به زمین زده و دفتر کارگاه ساختمانی آن را توشیح فرمودند.
از زمان تأسیس درمانگاه افراد نیکوکار و خیری که مشتاق به کمک در این امر خیر بودند موضوع را بوسیله اعضای هیأت امنا و یا شخصاً به محضر انورشان معروض می‌داشتند که درپاسخ می‌فرمودند: «هرکس مشتاقانه و مفتخرانه بخواهد کمک کند مانع ندارد.»
مؤسس معظم در تاریخ اول تیرماه ۱۳۷۱ مطابق ۲۰ ذیحجه ۱۴۱۲ ضمن بازدید از عملیات ساختمانی درمانگاه، کارکنان را مورد تفقد قرار داده و دفتر ساختمانی را توشیح فرمودند.
ساختمان درمانگاه در چهار طبقه با زیربنائی به مساحت ۱۳۷۸ متر مربع در تاریخ ۱۳۷۱ مطابق سوم صفر ۱۴۱۳ آماده بهره‌برداری گردید و در این روز حضرتشان ساختمان درمانگاه را مورد بازدید مجدد قرار داده و طی مرقومه‌ای خوشنودی خود را از کلیه افرادی که در به ثمر رسیدن این درمانگاه کمک نموده‌اند ابراز داشتند. و چون ایام سوگواری خامس آل عبا (ع) بود مقرر فرمودند که در ۲۴ شهریور ۱۳۷۱ همزمان با هفدهم ربیع‌الاول میلاد نبی اکرم (ص) و صادق آل محمد (ع) درمانگاه از محل موقت به ساختمان اصلی خود منتقل و فعالّیت خود را ادامه دهد. ولی متأسفانه با یک دنیا تأثر و تحّسر ضایعه مؤلمه ۱۸ شهریور ۱۳۷۱ یازدهم ربیع‌الاول ۱۴۱۳ رحلت حضرتش پیش آمد. لیکن طبق دستور و خواسته آن بزرگوار در روز مقرر درمانگاه به محل اصلی انتقال‌یافته و شروع به فعالیت نمود.
مراسم افتتاح درمانگاه در شانزدهم دی‌ماه سال ۱۳۷۱ مقارن با شب سیزدهم رجب ۱۴۱۳ میلاد با سعادت امیرمؤمنان حضرت علی بن ابیطالب (ع) با حضور جانشین منصوص ایشان حضرت آقای حاج علی تابنده محبوبعلیشاه و جمعی از معاریف و اقشار مختلف با بخشهای داخلی، قلب، کودکان، دندان‌پزشکی، زنان و مامائی، تزریقات و پانسمان و واکسناسیون انجام پذیرفت و متعاقباً بخشهای چشم پزشکی، گوش وحلق و بینی، رادیو لوژی، آزمایشگاه، سونوگرافی، ارتوپدی و ارتودنسی مورد بهره‌برداری قرارگرفته و درمانگاه با دو شیفت کاری مشغول خدمت بوده و کلیه خدمات خود را رایگان به همهٔ اقشار جامعه بالاخص نیازمندان ارائه می‌نماید.