دربارهٔ هو ۱۲۱
مرقومهٔ حضرت مجذوبعلیشاه
دربارهٔ «هو ۱۲۱»
۱۳۸۴/۱۰/۰۱
هو
۱۲۱
با عرض سلام. در پاسخ سؤالاتی که کرده‌اید این توضیح را عرضه می‌دارم.
- توجه کنید که عبارت هو ۱۲۱ معنایش چیست؟ مسلماً این امر بدعتی نیست. به این معنی که متأسفانه اضافه بر هجوم فرهنگی که اکنون مورد بحث مسئولین واقع‌شده است، ما خودمان هم به این هجوم کمک کرده‌ایم ما که می‌گوئیم، یعنی ایرانیها از زمانی حدود هفتاد هشتاد سال پیش. مثلاً در ادبیات فارسی متداول بوده است که سنوات تاریخی را برای آنکه حفظ بشود بصورت یک لغت در می‌آوردند به این طریق که از حروف ابجد استفاده می‌کردند. حروف ابجد عبارتند از: ابجد، هوّز، حطی، کلمن، سعفض، قرشت، ثخذ، ضظغ. این حروف هرکدام معادل عددی است که از یک شروع می‌شود. مثلاً در ابجد، الف = ۱، و ب = ۲، ج = ۳، د = ۴، و به همین طریق تا ۱۰، از اینجا ده ده، ۱۰، ۲۰، ۳۰، ۴۰ الی ۱۰۰، و ۱۰۰، ۲۰۰، ۳۰۰، ۴۰۰ تا ۱۰۰۰. و به این طریق برای اینکه یک رقم را حفظ کنند، و به این طریق برای اینکه یک رقم را حفظ کنند، متخصصین آنها را بصورت یک لغت درمی‌آوردند و به این لغت می‌گفتند مادّه تاریخ با لغتی که معنا هم داشت و متناسب با آن مطلب بود که تاریخ آنرا ذکر کرده‌اند. اگر به آخر دیوان حافظ مراجعه کنید تمام وقایع زمان خودش را در واقع با مادّه تاریخ ذکر کرده است، سنه ذکر نکرده ولی یک لغت ذکر کرده است. همچنین در شرح‌حال و تاریخ بزرگان دینی هم همه‌جا با حروف ابجد آورده‌اند. مثلاً در مورد تاریخ شهادت حضرت سلطان علیشاه، حاجی نائب الصدر صاحب کتاب طرائق الحقایق می‌گوید: جوادلعاش سعیدا و مات شهیدا. این حروف را که جمع کنند سنه شهادت در می‌اید. و همچنین مثلاً برای سایر بزرگان چون حاج شیخ فضل‌الله نوری گفته‌اند که: «پی تاریخ این بلیه ز غیب گفته شد الشهید فضل‌الله» که اگر «الشهید فضل‌الله» را جمع کنند تاریخ رحلت اوست. و همچنین مثلاً برای مرحوم جلوه گفته‌اند «دهر بی جلوه کرد حکمت را» . مجموعه ارزش عددی حروف این کلمات تاریخ رحلت وی است. این مسئله یادگیری حروف ابجد باندازه. ای اهمیت داشت که تا همین اواخر در درس ادبیات فارسی در مدارس همان سالهای اوّل آنرا می‌خواندند بطوریکه لغت «ابجدخوان» به معنای کسی بود که تازه به مکتب رفته است. در فرهنگ دهخدا این مطلب نوشته‌شده، حال به حروف ابجد که حساب کنید کلمه علی معادل صدوده می‌شود (ع = ۷۰، ل = ۳۰، ی = ۱۰) یا علی هم (ی = ۱۰ و الف = ۱ و علی = ۱۱۰) که می‌شود ۱۲۱. بنابراین به جای کلمه یا علی بر طبق فرهنگ قدیم ایران ۱۲۱ گذاشته می‌شود. کلمه «هو» هم ضمیر اشاره به ذات خداوند است و در قرآن عبارت «لا اله الا هو» بکار رفته است، در نوشته‌ها به جای اینکه نام الله حذف شود که توهین نگردد، «هو» که اشاره است به ذات خداوند نوشته می‌شود و این استفاده از حروف ابجد و ضمیر هو از صدها سال قبل متداول بوده است نه اینکه به قول بعضی آقایان که خیلی متأسفانه بی‌اطلاعند گروهی بنام هو ۱۲۱ یا گروهی بنام هو وجود داشته باشد.
- اما اطلاعات راجع به عرفان و سلسله گنابادی. سلسله صوفیه گنابادی شیعه دوازده‌امامی هستند که اعتقاد صوفیه یا عرفا این است که بعد از غیبت امام دوازدهم، آن حضرت وظایف و ارشاداتی که داشت به دو قسمت کرد. اول وظایف مربوط به شریعت یعنی احکام وآداب ظاهری اسلام مثل اینکه نماز را چطوری بخوانید، روزه را چطوری بگیرید، حج چطوری بروید و امثال اینها. این وظایف را به شخص معینی نسپرد، بلکه به کسانی سپرد که صفاتش را برای آنها ذکر کرده و فرموده است: مَن كانَ مِن الفقهاءُ صائناً لِنَفسه حافظاً لِدينه مخالفاً علَي هَواه مطيعاً لامرِ مولاه فَلِلعَوام اَن يقَلِّدوُه. کسانی که دارای این صفات باشند عوام باید در اعمال ظاهری از آنها تقلید کنند و تقلید هم فقط در اعمال است نه در اعتقادات و این نکته در همه رساله‌های علمیه هم نوشته‌شده است. این وظیفه به عهده قوه تفکّر، تعقّل، و تدبّر شیعیان گذاشته‌شده است. اما مسأله بیعت؛ بیعت در زمان پیغمبر و سپس در زمان ائمه هم بود و نسخ نشده است. امام مسأله بیعت را به شخص خاصی وکالت داده‌اند چون مدّتها بود که در اثر ظلم و فشار خاص خلفا که در واقع سلاطین بودند اگر معلوم می‌شد که امام بیعت می‌گیرد جان امام و شیعیان در خطر بود، به این جهت حضرت به کسانی وکالت می‌دادند. در بعد از غیبت هم به شخص خاصی وکالت دادند و گفتند که بیعت بگیرد و بعد از خود هم جانشین تعیین کند که این شخص هم جنید بغدادی بود و جنید هم جانشین تعیین کرد و جانشین او، جانشین تعیین کرد الی زماننا هذا. بنابراین ما معتقدیم که مسأله بیعت و مسأله تربیتی امام یعنی ولایت به انتخاب و میل خود شخص نیست بلکه باید کسی باشد که از ولی قبلی مأمور و نماینده او باشد یا جانشین او باشد. سلسله‌های متعددی جاری‌شده که سلسله گنابادی یکی از آنهاست. برای مطالعه بیشتر همان رساله آشنایی با عرفان و تصوف و بعد رساله شریعت و طریقت و عقل، و بعد رساله رفع شهادت و بعد کتاب پند صالح را مطالعه فرمائید.
- کسانی که مقیم اروپا یا امریکا هستند به رسم متداول آنجا بجای اینکه شب‌جمعه و شب‌دوشنبه بگویند، می‌گویند پنج‌شنبه‌شب و یکشنبه‌شب و حال آنکه این موجب اشتباه و سوءبرداشت می‌شود برای اینکه پنج‌شنبه و یکشنبه این خصوصیت را ندارد، شب‌جمعه باید گفته شود و شب‌دوشنبه چون شب‌جمعه مستند به آیه قرآن است و شب‌دوشنبه به استناد به فرمایشات ائمه.
- در مورد حقوق الهی، آنچه که خمس و زکات است که از لحاظ سهولت عشریه نیز گفته‌اند می‌توانید خودتان در همان کشور خرج کنید منتهی مصارف آنرا باید از کتب رساله‌های علما یادداشت کنید و طبق آن خرج کنید.
- ضمناً این نکته را توجه داشته باشید و تذکر بدهید که در امر ولایت تبلیغ وجود ندارد. بنابراین ما تبلیغ نمی‌کنیم اگر هم کسانی سایتی دارند، برای تبلیغ ما نیست و به هیچ وجه از لحاظ آن سایت مسئولیتی به خود سلسله برنمی‌گردد. منتهی بعضی تحقیقاتشان و مطالعاتشان بیشتر است و این عملاً در روشن کردن اذهان مردم نقش دارد. والسلام.