حضرت الهادی الی الشّریعة و الطّریقة المنتهی فی الفقر و الفناء مرضی اولیاء الله مولانا المعظّم آقای حاج دكتر نورعلی تابنده مجذوبعلیشاه سلیل جلیل حضرت قطب العارفین آقای صالحعلیشاه طاب ثراه در ۲۱ مهر ماه ۱۳۰۶ هجری شمسی^۱ مطابق با ۱۷ ربیع الثّانی ۱۳۴۶ هجری قمری مصادف با زاد روز حضرت نورعلیشاه ثانی قدم به عرصة وجود نهادند. پس از مراهقت و تربیت نزد پدر بزرگوارشان در بیدخت گناباد در موطن خویش مقدّمات علوم اسلامی و هیأت قدیم و نجوم را نزد ایشان فرا گرفتند و به تهران عزیمت نمودند. در سال ۱۳۲۴ شمسی با احراز رتبة اوّل مراحل دیپلم ادبی و سال بعد دیپلم طبیعی را از دبیرستان علمیه تهران به پایان رساندند و وارد دانشكدة حقوق دانشگاه تهران شدند و در سال ۱۳۲۷ موفّق به اخذ درجة لیسانس در رشتة حقوق قضائی گردیدند و همزمان به مطالعه و تحقیق در معارف اسلامی پرداختند و خصوصاً فقه و اصول را نزد اساتید فن بالاخص حضرت رضاعلیشاه آموختند و در كلاسهای درس مرحوم استاد شهابی و استاد سید محمّد مشكوة و مرحوم شیخ محمّد سنگلجی شركت مي‌كردند و ضمناً در وزارت امور خارجه استخدام شدند. در سال ۱۳۲۹ به وزارت دادگستری انتقال یافتند و شغل ریاست ادارة سرپرستی دادسرای تهران و متعاقباً مستشاری دادگاه استان تهران را عهده‌دار گردیدند. در سال ۱۳۳۱ به دست پدر بزرگوارشان حضرت صالحعلیشاه وارد در طریق سلوك و قدم در وادی فقر نهادند و برای تكمیل تحصیلات خود به فرانسه عزیمت كردند. در سال ۱۳۳۶ خورشیدی پس از اتمام تحصیلات در رشتة ادبیات فرانسه و اخذ درجة دكترا در رشتة حقوق به ایران مراجعت نمودند و به ادامة مشاغل مختلف قضایی در وزارت دادگستری مي‌پردازند.

طی چند سفری به اروپا با هانری كوربن مستشرق معروف فرانسوی كه بسیار به مكتب و روش حضرت سلطانعلیشاه علاقه‌مند بود ملاقاتهای مكرّر داشتند و مطالعاتی را نیز با ایشان در موضوع مذكور شروع كردند. بار دیگر در شهریور ۱۳۴۷ با بورس دولت فرانسه جهت مطالعات حقوقی- قضایی به پاریس عزیمت و در مؤسسة بین‌المللی مدیریت (.I.I.A.P) به تحقیق مشغول و موفّق به اخذ دیپلم مدیریت قضایی شدند. پس از بازنشستگی در سال ۱۳۵۵ گاهی در شغل وكالت دادگستری فعالیت و در این سال مجدداً برای مطالعه و تحقیق به فرانسه عزیمت نمودند. پس از انقلاب مدّتی به سمتهای معاونت وزارت ارشاد و عضویت هیأت امناء مدیریت سازمان حج و سپس معاونت وزارت دادگستری و همچنین وزارت دادگستری منصوب و در مهر ماه ۱۳۵۹ به میل شخصی كناره‌گیری مي‌نمایند.

ایشان در تمام سالهای اشتغال خود به امانت و صحّت و صداقت در رفتار و گفتار و دقّت در كار و احترام به قانون و اجرای دقیق آن نزد همگان بالاخص همكاران مشهور بودند. روحیة آزاد اندیشی و فعالیتهای ایشان در همین جهت سبب گردید كه حدود دو سال بازداشت باشند و حدود شش ماه از این مدّت را در سلول انفرادی گذراندند.

در تاریخ ۱۱ ربیع الاوّل ۱۴۱۳ هجری قمری برابر با ۱۸ شهریور ۱۳۷۱ خورشیدی مطابق با روز رحلت حضرت رضاعلیشاه، اجازة اقامة نماز جماعت از طرف حضرت محبوبعلیشاه به نام ایشان صادر و در نهم ربیع الثّانی همان سال برابر با ۱۵ مهر ۱۳۷۱ شمسی مصادف با سالگرد رحلت حضرت صالحعلیشاه به اخذ فرمان ارشاد با لقب مجذوبعلی مي‌گردند و در تاریخ سه شنبه ۲۲ ربیع الثّانی سال ۱۴۱۳ قمری مطابق با ۲۸ مهر ۱۳۷۱ شمسی مصادف با چهلمین روز رحلت حضرت رضاعلیشاه فرمان وصایت و جانشینی ایشان با لقب مجذوبعلیشاه صادر مي‌گردد و در تاریخ ۶ رمضان ۱۴۱۷ مطابق با ۲۷ دی ۱۳۷۵ پس از فوت حضرت محبوبعلیشاه رسماً سرپرستی فقراء گنابادی را عهده دار شدند.